When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ภายในห้องน้ำ "มึงทำอะไรของมึงวะ" ตกใจกับอะไรก่อนดี "ไอ้กฤษช่วยกูด้วย กูกำลังจะล้างมือ แต่ก๊อกแม่งไม่ดี" พอเปิดก็น้ำพุ่งหาที่ปิดก็ไม่ได้ เปียกเลอะไปหมดชีวิตคนตาบอดที่สุดแสนจะอเนจอนาถ "มึงนี่นะ ทำไมไม่เรียกพยาบาล" เดินไปปิดน้ำ หยิบผ้ามาเช็ดตัวมาเช็ดให้เพื่อน เหนื่อยใจกับคนป่วยคนนี้จริงๆ คนไข้ร้อยคนยังไม่เหนื่อยเท่าเพื่อนคนเดียว หมอกฤษพยุงเพื่อนออกมาด้านนอก "คงมีแค่มึงที่ดีกับกูที่สุดขอบคุณมากนะเพื่อนรัก" ค่อยๆ เดินเกาะเพื่อนมาที่เตียง "มึงนอนรอบนเตียงก่อนนะ กูขอไปคุยกับน้องผัดก่อน" คนป่วยถึงกับหน้าตึง พึ่งจะชมว่าแสนดี "เธอยังไม่ไปอีกเหรอวะ ทิ้งกูไว้ในห้องน้ำไม่มาดูดำดูดีกูสักนิด มึงคิดดู กูป่วยขนาดนี้ยังทำได้ลง" บ่นไปทั้งที่ไม่รู้ว่าเพื่อนเดินไปคุยกับสาวแล้ว "ไอ้กฤษมึงได้ยินกูไหม มึงฟังกูอยู่หรือเปล่า ไอ้กฤษ" ยื่นมือออกไปไขว่คว้า เจอกับความว่างเปล่า ได้ยินเสียงแว่วๆ ว่าขอไลน์ ขอไลน์ ใ