จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร…

1523 Words

"คงอีกนานกว่าจะได้ออก เธอกลับไปก่อนแล้วกัน วันนี้เฮียปวดหัวไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้า" ตาบอดก็ไม่เห็นหน้าอยู่แล้ว "ไม่อยากฟังคำพูดที่มันแสลงใจ คนตาบอดเธอไม่รู้หรอกว่าจิตใจมันบอบช้ำแค่ไหน ถ้าจะมาพูดข่มขู่ก็กลับไปเถอะ เดี๋ยวออกจากโรงพยาบาลจะไปเซ็นให้ นัดวันมาก็แล้วกัน" เงินมีใช่ว่าจะให้ใครง่ายๆ เขาต้องเก็บไว้รักษาตัวเอง ไม่ได้มีเอาไว้ให้เธอฟ้องหมดตัว พ่อจะรู้บ้างไหมว่าสะใภ้แสนดีข่มขู่พูดอะไรกับเขาบ้างแต่ละคำมันปวดใจจริงๆ เอะอะฟ้องเอะอะฟ้อง คิดว่ารวยแล้วเขาจะมีเงินให้หรือไง ไม่มีให้หรอกเว้ยย ล้มตัวลงนอนคลุมโปง ผัดไทยได้แต่ถอนหายใจ ขนาดป่วยยังขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเธอทนอยู่กับเขาได้ยังไง ตาบอดจิตใจบอบช้ำงั้นเหรอ ถ้าบอบช้ำแล้วยังพูดได้ขนาดนี้ เธอว่าไม่ช้ำแล้วแหละ "เดี๋ยวผัดนัดมาอีกที เจอกันที่ว่าการอำเภอ" พูดจบเสียงก็เงียบหายไปนาน คนป่วยดึงผ้าห่มลง คิดว่าอีกฝ่ายเดินออกไปแล้ว รู้สึกอึดอัด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD