When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ซ่าาา!! สาดน้ำเข้าไปแต่ไฟยังไม่ดับ บะหมี่ก็เพิ่งกินไปได้สองคำจะเอาแรงที่ไหนมาดับไฟ น้ำตาแทบไหลเมื่ออยู่บ้านคนเดียววันแรก ไฟไหม้ ควันโขมงเต็มครัว "อะแฮ็กๆ ช่วยกูด้วยยย!!" ในจังหวะนั้นเจิดกับโทก็เดินเข้ามาพอดี พวกเขาสองคนเอาข้าวมาส่งให้เสี่ยเพราะสงสารที่ไม่มีใครมาส่งข้าวให้ เวทนาเจ้านายหรอกนะ "เกิดอะไรขึ้นครับเสี่ย!!" สองหนุ่มตกใจถุงข้าวแทบร่วงออกจากมือ "ชะช่วยกูด้วย ฟะไฟไหม้ ไฟไหม้" เสียงหอบเหนื่อยเพราะวิ่งไปมาหลายรอบ ไฟไม่ดับสักที... สองหนุ่มจึงรีบวิ่งเข้าไปในครัวช่วยกันดับไฟจนทุกอย่างสงบลง ครัวมินิมอลตอนนี้กลายเป็นครัวขี้เถ้าดำปิดปี๋ เจิดกับโทเหนื่อยหอบ หายใจไม่ทั่วท้องนึกว่าจะได้ตายกันหมด "ไอ้เหี้ย วันแรกยังขนาดนี้ กูว่าวันต่อไปไหม้ทั้งบ้านแน่ๆ" โทแอบบ่น ซ้อไม่อยู่แค่วันเดียวเกือบตายคากองเพลิง เดินออกมาหาเจ้านายที่นั่งอยู่ด้านนอก สภาพนี้หายใจได้ก็บุญแล้ว คอใส่เฝือกหน้าเต็มไปด้วยรอ