คนไข้ไม่อยากเห็นหน้า(ได้รับข่าวดี)

1379 Words

ซ่าาา!! สาดน้ำเข้าไปแต่ไฟยังไม่ดับ บะหมี่ก็เพิ่งกินไปได้สองคำจะเอาแรงที่ไหนมาดับไฟ น้ำตาแทบไหลเมื่ออยู่บ้านคนเดียววันแรก ไฟไหม้ ควันโขมงเต็มครัว "อะแฮ็กๆ ช่วยกูด้วยยย!!" ในจังหวะนั้นเจิดกับโทก็เดินเข้ามาพอดี พวกเขาสองคนเอาข้าวมาส่งให้เสี่ยเพราะสงสารที่ไม่มีใครมาส่งข้าวให้ เวทนาเจ้านายหรอกนะ "เกิดอะไรขึ้นครับเสี่ย!!" สองหนุ่มตกใจถุงข้าวแทบร่วงออกจากมือ "ชะช่วยกูด้วย ฟะไฟไหม้ ไฟไหม้" เสียงหอบเหนื่อยเพราะวิ่งไปมาหลายรอบ ไฟไม่ดับสักที... สองหนุ่มจึงรีบวิ่งเข้าไปในครัวช่วยกันดับไฟจนทุกอย่างสงบลง ครัวมินิมอลตอนนี้กลายเป็นครัวขี้เถ้าดำปิดปี๋ เจิดกับโทเหนื่อยหอบ หายใจไม่ทั่วท้องนึกว่าจะได้ตายกันหมด "ไอ้เหี้ย วันแรกยังขนาดนี้ กูว่าวันต่อไปไหม้ทั้งบ้านแน่ๆ" โทแอบบ่น ซ้อไม่อยู่แค่วันเดียวเกือบตายคากองเพลิง เดินออกมาหาเจ้านายที่นั่งอยู่ด้านนอก สภาพนี้หายใจได้ก็บุญแล้ว คอใส่เฝือกหน้าเต็มไปด้วยรอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD