Chapter 2

2024 Words

“ไม่ดูโว้ย ไอ้เสี่ย!!!” พูดจบบลิ๊งสาวเท้าเดินออกไปพร้อมคีย์การ์ดทันทีเพื่อไปขึ้นรถที่การ์ดจอดรอด้านล่าง “บลิ๊ง!! จะไปไหนว่ะ” “ไม่ต้องมาเรียกชื่อ!!!” บลิ๊งเอ่ยก่อนเดินออกไป ธันเดอร์ไม่ได้ตามเธอไปเพราะตอนนี้ลุกแทบไม่ไหว ยัยเด็กแสบนี่โครตหน้าสนใจเลย ธันเดอร์ได้แต่คิดในใจ “อีเด็กแสบ ฝากไว้ก่อน เดี๋ยววันไหนได้ฟาด กูจะฟาดให้ยับเลย ซี๊ดดดด! แม่งเอ้ย!” บ้านบรีส-เฌอ มื้อเช้าสำหรับทุกคนในบ้านถูกจัดขึ้น ทั้งเบาและเบย์รวมไปถึงบลิ๊ง ทั้งหมดเมื่อคืนนอนที่บ้าน เช้านี้เลยดูพร้อมหน้าพร้อมตาครบสมาชิก “เมื่อคืนทำไมให้การ์ดไปรับที่นั่น คอนโดใครบลิ๊ง” บรีสผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม “คอนโดเพื่อนค่ะ” บลิ๊งเอ่ย “อีเจ๊มีแฟนแน่ๆครับพ่อ อีเจ๊มันซุกผู้ชาย”เบสเอ่ย “ผมก็ว่างั้น อีเจ๊มันแอบซุกชัวพ่อ” เบย์ “ปากดี เดี๋ยวก็ฟาดซะหรอก!!!” บลิ๊งเอ่ย “แม่ครับ อีเจ๊มันจะฟาดผมอีกแล้ว!” เบย์เอ่ย “พอเลยทั้งสามคนนั่นแหละ กินข้าวๆ พี่เขาจะมีแฟนก็ปล่อยเขาซิ เขาโตแล้ว” เฌอผู้เป็นแม่เอ่ย “พี่ไม่ให้มี!” บรีสเอ่ย “อีเจ๊ขึ้นคานครับ 55555” เบสเอ่ย “เดี๋ยวมึงจะโดนทั้งคู่ไอ้แฝด!” บลิ๊งเอ่ย “เฮ้อออ” เฌอผู้เป็นแม่ได้แต่ถอนหายใจ บลิ๊งนั่งมองภาพตรงหน้าแล้วแบบ เฮ้ออ พ่อก็หวง ชีวิตนี้ไม่เคยได้มีแฟนสักที พอจะมีเจอพ่อเข้าไป ผู้ชายหนีหายหมด “หนูอิ่มแล้ว หนูไปบริษัทก่อนนะคะพ่อ หนูจะไปหาคุณปู่ด้วย” บลิ๊งเอ่ย “อีเจ๊ จะไปอ้อนอะไรปู่ เผื่อด้วยนะ” เบสเอ่ย “ไม่!!!” “พอๆเลิกตีกันได้แล้ว” บรีสผู้เป็นพ่อเอ่ย BLINK TALK ฉันชับรถออกจากบ้านหลังใหญ่ที่คุ้นเคยเพราะอยู่มาตั้งแต่เด็กๆเพื่อเข้า บริษัท ที่รับช่วงต่อจากพ่อตั้งแต่ตอนที่เรียนจบ เอี๊ยด!!!!!!!!! ฉันต้องเหยียบเบรกกะทันหัน ก่อนรถจะชนเข้ากับรถหรูอีกคันข้างหน้า นี่มันเบรคกระทันหันทำไมว่ะ! ฉันเดินลงจากรถของตัวเอง ก่อนเดินไปที่รถคู่กรณี “ไอ้เสี่ย!!!! ขับรถภาษาอะไร!!” ไม่ใช่ใคร รถหรูที่มีไอ้เสี่ยจอมหื่นนั่งมาเปิดกระจกลงช้าๆ ทำไมไปไหนก็เจอไปซะทุกที่ว่ะ “ไม่ได้ขับ ไม่เห็นเหรอว่าลูกน้องขับ ตาบอดเหรอยัยแสบ!” “ขี้เกียจเถียง!!” ฉันเดินคว้ามือถือขึ้นโทรหาลูกน้องพ่อให้มาเอารถ ส่วนฉันก็หยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกไปเรียกแท้กซี่ เห็นหน้าไอ้เสี่ยแล้วหงุดหงิด “จะไปไหน” เสี่ยธันเอ่ย “จะไปทำงาน มีอะไรเครียกับลูกน้องฉันแล้วกัน ฉันรีบ!” ฉันเอ่ย “มานี่” ไม่พูดเปล่า ไอ้เสี่ยมันลากแขนเราไปขึ้นรถสปอตที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ ก่อนที่จะขับออกจากตรงนั้นมา คือกูไม่ได้ขอโว้ย!! “ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยดิ!” เสี่ยธันเอ่ยในขณะที่กำลังขับรถ “ทำไมไปไหนก็เจอ งงมาก เป็นสัมภเวสีเหรอไอ้เสี่ย เร่ร่อนไปทั่ว!” “มึงนี่ปากดีจริงๆ สวยซะเปล่า ปากเสียชะมัด” เสี่ยธันเอ่ย “ปากเสียแค่กับบางคนเท่านั้นแหละ” ฉันเอ่ย “กูไม่ใช่สัมภเวสี แต่กูจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรมึงบลิ๊ง จะตามมึงไปทุกที่!” “โว๊ะ!! จะมาตามทำไม ไม่ได้อยากเจอสักนิด” ฉันเอ่ย “แต่กูอยากเจอ มีอะไรมั้ย” เสี่ยธันเอ่ย “โว๊ะ!!!” “แล้วนี่มึงจะไปไหน ไม่บอกเดี๋ยวกูพาเข้าม่านรูดนะ” เสี่ยธันเอ่ย “จะเข้าบริษัท ขับไป ตรงถนนXX เร็วๆด้วย รีบ!” ฉันเอ่ย “เดี๋ยวๆๆ ใช้กูเป็นคนขับรถเลยนะ” เสี่ยธันเอ่ย “อย่าพูดมาก ขับเร็วๆหน่อยเสี่ย รีบจริงๆ มีประชุม!” ฉันเอ่ย “มึงไปประชุม แต่ดูมึงแต่งตัว กูนึกว่าจะไปงานเปิดตัวหนังเมืองคาน” เสี่ยธันเอ่ย “สวย!” “มึงหลงตัวเองไปล่ะบลิ๊ง!” เสี่ยธันเอ่ยในขณะที่มองฉันเสร็จแล้วมองบนอย่างเอือมๆ จริงๆอีเสี่ยมันหล่อนะ หล่อมากด้วย แต่คือชื่อเสียงเรื่องผู้หญิงมีแต่ทางลบ ไม่มีบวกสักนิด แบบนี้ไม่ไหว เจ้าชู้เกินไป เจ๊รับไม่ได้! “มึงเลิกประชุมกี่โมง” เสี่ยธันเอ่ยขึ้น “บ่ายโมง มีอะไร” ฉันตอบกลับไป “เดี๋ยวกูมารับไปกินข้าว” “ไม่ได้ขอ ไม่ต้องมา!” “กูจะมา ถ้ามาแล้วไม่เจอมึง กูจะพังบริษัทมึฃให้ยับเลย!” “จะมากไปแล้วนะ ผู้หญิงมีเยอะแยะ ไปหาทางอื่นนู้น!” ฉันเอ่ยไปตามความคิด “กูชอบแบบมึงเนี่ยแหละ” “แต่กูไม่ได้ชอบมึงอีเสี่ย!” ฉันเอ่ย “เดี๋ยวตบปาก กูแก่กว่ามึงนะ พูดให้มันเพราะๆหน่อย!” เสี่ยธันเอ่ย “โอเค ตอนบ่ายไม่ว่าง มีนัดกับเพื่อน จบมั้ย!” “กูไปด้วย!” เสี่ยธันเอ่ย “ทำไมมึงหน้าด้านแบบนี้เนี้ยอีเสี่ย!” ฉันเอ่ย “เดี๋ยวกูก็จับฟาดแม่งบนรถเนี้ย ด่ากูทุกคำเลย” เสี่ยธันเอ่ย “จอดๆๆเสี่ย ถึงแล้ว!!” “บลิ๊ง!!!” ฉันคว้ากระเป๋าแล้วรีบลงจากรถไอ้เสี่ยมันมาก่อนเดินเข้าบริษัท วันนี้มีนัดประชุมใหญ่สำคัญ ฉันไม่ควรสาย END BLINK TALK ย้อนกลับไปตอนเช้า THUNDER TALK “ไอ้กัน นั่นรถยัยเด็กแสบนี่หว่า มึงขับแซงไปดิ!” ผมเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิท ทันทีที่เห็นรถสปอตคุ้นตาซึ่งมันเป็นคันเดียวกับที่ยัยเด็กแสบกำลังจะขับออกจากคลับผมเมื่อคืน เล่นผมซะจุกยังไม่ได้คิดบัญชีเลย “ไอ้กัน มึงสั่งให้คนเอารถกูขับตามมา กูมีอะไรจะสะสางหน่อย” “ครับเสี่ย” กันเอ่ย ลูกน้องผมขับรถจนกระทั่งแซงรถของเธอ แต่เพราะเธอไม่รู้ว่ารถที่ผมนั่งคือรถใคร เธอคงไม่ได้ใส่ใจ ขับตามโดยที่ไม่ได้แซง “ไอ้กัน เบรค!!!!” เอี๊ยด!!!!! โครม!!! ทันทีที่รถเบรค เป็นไปตามคาด เธอเบรคไม่ทันชนท้ายรถผมเข้าเต็มๆแต่ไม่ได้แรงมาก “เสี่ยครับ เธอชนท้ายเลยครับ” กันเอ่ย “ไม่เป็นไร กูจงใจ!” ผมเอ่ยก่อนกดยิ้มแล้วนั่งรอ “เอารถราคาเป็นสิบๆล้านให้ผู้หญิงชนเล่นเนี่ยนะครับเสี่ย!” กันเอ่ย “ว่าที่เมียกู!” กลับมาปัจจุบัน ผมกำลังจะขับรถออกจากหน้าบริษัทที่ยัยตัวแสบเพื่งจากรถผมเข้าไป เธอบอกมีประชุม มีนัดกับเพื่อน แต่สายตาผมกลับหันไปเห็นไอโฟนราคาครึ่งแสนที่มันไม่ใช่ของผมตกอยู่บนเบาะ แน่นอน มันเป็นของบลิ๊ง เธอคงทำมันตกไว้ตอนที่คว้ากระเป๋าลงไป ผมกดยิ้มบางๆ ก่อนจะรีบขับรถออกไป ผมคงไม่ต้องไปหาเธอ เพราะเดี๋ยวเธอจะต้องเป็นฝ่ายมาหาผมแทน บ่อนธันเดอร์ ผมนั่งทำงานอย่างใจเย็นจนกระทั่งบ่ายโมงครึ่งตรงเป๊ะ โทรศัพท์ของเธอสั่นเมื่อมันโชว์ชื่อของ “หวาน” ซึ่งผมจำได้ว่าคือเพื่อนสนิทเธอ เธอคงจะอยู่กับเพื่อนแล้วแน่นอนถึงโทรมาหาผมแบบนี้ ผมกดรับสาย แต่ยังไม่ทันอ้าปากพูด ปลายสายก็สวนมาซะก่อน “????ไอ้เสี่ย!!” “????เรียกเพราะๆหน่อย รู้ได้ไงว่าโทรศัพท์อยู่นี่” ผมเอ่ย “????ไม่ได้โง่ จับจีพีเอสเอาซิ โชว์ที่บ่อนขนาดนั้น” “????มาเอาไปซิ โทรศัพท์น่ะ กูไม่ขับรถไปให้หรอกนะ” ผมเอ่ย “????เดี๋ยวไปเอา! รอเลย!” “????เออ รีบมาแล้วกัน ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจกลับคอนโด” “????15นาที! มึงรอเลยไอ้เสี่ย ไอ้นิมัยไม่ดี รู้ว่าทำหล่นไม่ยอมเอามาคืน” บลิ๊งเอ่ย “????เดี๋ยวๆ มึงทำหล่นเองนะบลิ๊ง” “????เออนั่นแหละ!” ตู๊ดๆๆๆๆ พูดจบแม่งวางสายใส่ผมเลย ไม่ได้เมื่อวาน วันนี้กูก็ต้องได้แหละว่ะ!???????????? BLINK TALK ฉันวางสายอย่างหัวเสีย นี่ฉันจะวนเวียนอยู่กับอีเสี่ยนี่อีกนานแค่ไหนว่ะเนี้ย อุตส่าหนีแล้วเชียว ยังจะไม่จบอีก “อีบลิ๊ง ทำไมโทรศัพท์มึงถึงอยู่กับเสี่ยธันว่ะ” หวานเอ่ย “มึงกับเสี่ยได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้วใช่มั้ย บอกกูมานะอีบลิ๊ง!” ปั้นหยาเอ่ย “จะบ้าเหรอ เมื่อเช้ารถกูชนท้ายรถไอ้เสี่ยหื่นนั่น เขาเลยอาสา ไม่ซิ เรียกว่าลากกูขึ้นรถตัวเองแล้วขับมาส่งที่บริษัท กรรมเวรอะไรของกูไม่รู้ โทรศัพท์เสือกตกที่รถไอ้เสี่ยนั่นอีก!” บลิ๊งเอ่ย “มึงอ่อยเสี่ยอีบลิ๊ง” ปั้นหยาเอ่ย “อ่อยบ้าอ่อยบออะไรล่ะ กูเพื่อนมึงนะเนี้ย ไม่เข้าข้างกูเลย” บลิ๊งเอ่ย “กูเข้าข้างผู้ชายค่ะ ผู้ชายหล่อมากกกก” ปั้นหยาเอ่ย “เสี่ยเขาจะกินมึง กูดูออก” หวานเอ่ย “แต่กูไม่ให้กิน กูไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้” บลิ๊งเอ่ย “แล้วนี่ยังไง จะไปเอาโทรศัพท์มั้ยมึงอ่ะ” หวานเอ่ย “ไปดิ ไม่ต้องห่วง กูดูแลตัวเองได้” บลิ๊งเอ่ย “กูไม่ได้เป็นห่วงมึง กูเป็นห่วงเสี่ย กูกลัวเสี่ยถูกมึงฟาด” ปั้นหยาเอ่ย “อีปั้น!!” “ปั้นหยา เรียกให้จบ!!” “เออๆนั่นแหละ กูไปล่ะ มีนัดกับแก้วใสต่ออีก” ฉันเดินแยกย้ายจากเพื่อนทั้งสอง ก่อนขับรถที่พ่อให้ลูกน้องเอามาให้ตรงตามจีพีเอสไปหาไป้เสี่ยที่บ่อนทันที บ่อนธันเดอร์ ทันทีที่มาถึง ฉันเดินตรงเข้าไปในบ่อนทันที ลูกน้องของเสี่ยวิ่งออกมาก่อนเอ่ยขึ้น “เสี่ยรออยู่ที่ห้องทำงานครับ เชิญทางนี้ครับ” “อืม” ฉันเดินตามลูกน้องของเสี่ยไปยังห้องทำงานของเขาที่ฉันบนสุด ก่อนจะเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา “ว่าไงจ๊ะว่าที่เมีย” เสี่ยธันเอ่ย “ไอ้เสี่ย ใครเป็นว่าที่เมียห๊ะ! เอาโทรศัพท์มา ไม่มีเวลาเล่นด้วยหรอกนะ” ฉันเอ่ย “มาใกล้ๆ เดี๋ยวหยิบให้ โทรศัพท์น่ะ” เสี่ยธันเอ่ย “แผนเยอะ นึกว่ารู้ไม่ทันหรือไง” ฉันเอ่ย “แล้วแต่ โทรศัพท์อยู่ในลิ้นชักเนี้ย จะไม่เอาก็ได้” เสี่ยธันเอ่ย ฉันยืนมองหน้าเสี่ยแบบไม่ไหวใจ คนอะไรอันตรายชะมัด เอะอะจะจับปล้ำ แต่เสียใจด้วย ฟาดผิดคนแล้ว แม่สู้ตายนะบอกให้ จะฟาดกลับให้หัวแตกเลย “ไหนล่ะ เอามาซิ” ฉันก้าวขาเดินที่ข้างเก้าอี้เขาเพื่อจะเอาโทรศัพท์ แต่ปรากฏว่าก็เป็นไปตามที่ฉันคิด อีเสี่ยมันมีแผนจริง “ตัวหอมจริงๆ” “ปล่อยนะไอ้เสี่ย!!!” ฉันดิ้นสุดแรงเมื่อถูกอีเสี่ยมันรวบกอดลงมานั่งอยู่บนตัก ใบหน้าหล่อๆหอมไปตามไหล นี่ถ้าแขนฉันไม่ถูกรวบไว้ แม่จะคว้าปืนยิงให้กระบานแยกเลย “นั่งดีๆ ถูก้นใส่มังกรกูขนาดนี้ เดี๋ยวมึงจะโดนฟาดคาห้องทำงานนะบลิ๊ง” เสี่ยธันเอ่ย “เสี่ยก็ปล่อยซิ!!” “กูถามมึงจริงๆ มึงเป็นเลสเบี้ยนหรือไง กูรุกขนาดนี้ไม่สนใจกูบ้างเลยเหรอ ปกติไม่ให้ผู้หญิงคนไหนปฏิเสธกูสักคน มึงเนี้ยคนแรก” เสี่ยธัญเอ่ย “ไม่ชอบคนเจ้าชู้โว้ย!! ไม่ได้เป็นเลส” อีเสี่ยมันคิดว่าฉันเป็นเลสงั้นเหรอเนี้ย ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองเจ้าชู้ขนาดนี้ผู้หญิงจะกลัวบ้าง ไอ้หล่ออะยอมรับมันหล่อจริง แต่ถ้าเจ้าชู้แบบนี้เจ๊ขอบายค่ะ “ถ้ากูไม่เจ้าชู้มึงจะสนใจ??” “พูดบ้าอะไรเนี้ย ปล่อยได้แล้ว เอาโทรศัพท์มาด้วย” ฉันยังคงโวยวาย “ฟ่อดดดด!!!” “กรี๊ดดดดดด!!! ไอ้เสี่ย ไอ้บ้า!@#$^^$$^&^%&*” อีเสี่ยมันฉวยโอกาสตอนฉันสู้ไม่ได้ ขโมยหอมแก้มฟ่อดใหญ่ ไอ้นิสัยเสีย หลุดไปได้แม่จะฟาดให้ยับเลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more