ตอนที่ 10 เก็บดอกเบี้ย
1956 Words
“เป็นยังไง ยอมรับสัญญาของฉันได้ไหม ถ้าไม่ได้ ก็เลือกทางเลือกแรกของเธอก็ได้นะ กลับไปง้อขอคืนดีกับแฟนเธอซะ แล้วฉันจะแจ้งความเอาแม่เธอเข้าคุกทันที”
“มะ ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร”
“อืม ไม่มีปัญหา ก็เซ็นซะสิ”
เธอมองหน้าเขาแล้วจับปากกาด้วยมืออันสั่นเทา จรดปลายปากกาค้างอยู่ที่ช่องที่มีชื่อของเธอกำกับไว้ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเซ็นชื่อลงไปในสัญญาฉบับนั้นอย่างไม่คิดลังเลอีก
เมื่อเธอเซ็นชื่อเสร็จ เขาก็เซ็นชื่อของตัวเองลงไปบ้าง และให้คนสนิทของเขาทั้งสองคนลงชื่อเป็นพยาน
“นายสองคนกลับไปพักผ่อนได้แล้ว ขอบใจมาก ค่อยมารับฉันอีกทีเช้าวันจันทร์แล้วกัน”
“แล้วเสาร์อาทิตย์นี้คุณเอกไม่ไปไหนหรือครับ”
พวกเขาหมายถึงนัดเดตกับดาราสาวแสนสวยที่ลงคิวเอาไว้แล้ว คนนี้กว่าเจ้านายของเขาจะทำให้เธอใจอ่อนยอมรับนัดได้ก็เล่นตัวอยู่นาน เวลาว่างของเธอก็แทบไม่มี ถ้าเจ้านายของเขาพลาดนัดครั้งนี้ ไม่รู้อีกนานแค่ไหนเธอถึงจะมีคิวให้
“ไปไหนล่ะ ก็อยู่ห้องสิ”
“แต่คุณเอกมีเดตกับคุณพระแพงนี่ครับ ผมจองโรงแรมพร้อมโต๊ะดินเนอร์ไว้ให้แล้ว สั่งโรงแรมจัดห้องนอนแบบที่คุณเอกชอบเอาไว้แล้วด้วย คุณเอกลืมหรือครับ”
คนตัวบางเหลือบตามองเขา ก็พร้อมกับที่เขามองมาที่เธอพอดิบพอดี ก่อนคนตัวโตจะกระแอมแก้เก้อ แล้วโวยวายลูกน้องคนสนิทที่พูดจาไม่รู้กาลเทศะ
“ไม่ลืม แต่ยกเลิกไปก่อน”
“จะดีหรือครับ คุณพระแพงเล่นตัวจะตาย ถ้าพลาดคราวนี้คุณเอกอาจไม่ได้แอ้มเธออีกเลยก็ได้นะครับ”
“ไอ้รงค์..”
เอกอนันต์กัดกรามกรอด เรียกชื่อลูกน้องคนสนิทอีกคนลอดไรฟัน แต่เหมือนว่ามันยังไม่รู้ตัว
“ครับ ก็จริงนี่ครับ บ้านเธอไฮโซก็เลยเล่นตัวเรียกคะแนนนิยมเป็นธรรมดา หยิ่งๆ แบบนี้คุณเอกชอบนี่ครับ ไม่ได้มีธุระด่วนที่ไหนทำไมไม่ไปตามนัดล่ะครับ”
“หุบปากไปเลยไอ้รงค์ ถ้ามึงยังพูดถึงเรื่องนี้อีก กูจะให้ไอ้ชัยยำมึงให้เละเลย”
รงค์เม้มปากปิดแน่น ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด ปกติหน้าที่การติดต่อนัดหมายและจัดคิวคู่เดต คู่นอนให้เจ้านาย เขาทำได้ดีไม่มีที่ติมาตลอด ยกเว้นผู้หญิงบางคนที่เจ้านายเขาจะเข้าไปจีบด้วยตัวเอง อย่างเช่นดาราสาวพระแพงคนนี้ แต่สุดท้ายก็เป็นเขาที่จัดหาสถานที่ให้เจ้านายอยู่ดี แล้วของชอบรสหวานกำลังจะเข้าปากอยู่แล้ว ทำไมถึงสั่งให้เขายกเลิกนัด
“ยกเลิกนัดทั้งเสาร์ทั้งอาทิตย์ ฉันจะออกไปไหนได้ยังไง นับดาวเพิ่งเข้ามาอยู่ ยังไม่คุ้นกับสถานที่ จะปล่อยให้เด็กนี่อยู่ห้องคนเดียวหรือไง”
คนตัวบางเหลือบตามองเขาอีกครั้ง แล้วลอบเบะปาก หมั่นไส้ผู้ชายมักมากที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่วัตถุทางเพศ มีไว้แค่ใช้ระบายอารมณ์หื่น ก่อนตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกไป
“อย่าให้ฉันเป็นตัวปัญหาที่ทำให้คุณพลาดนัดสำคัญเลยค่ะ ฉันอยู่ได้ คุณบอกเองว่ามีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดและทำอาหารให้ ฉันหาอะไรไม่เจอหรืออยากรู้อะไร ฉันคุยกับแม่บ้านก็ได้ ฉันโตแล้ว นอนคนเดียวมาตลอด ไม่ได้กลัวผีหรอกค่ะ เชิญคุณไปหาความสุขกับชีวิตแบบที่คุณชอบเถอะนะคะ”
เขาตวัดดวงตาคมดุมองหน้าเธออย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกว่ารอยยิ้มมุมปากนั้นมันเหมือนหยามเหยียดและรังเกียจเขา จนอยากจะกระชากคนอวดดีมาจูบให้ปากเจ่อจนหุบปากไม่ลงนัก
“ฉันจะต้องไปหาความสุขนอกบ้านทำไม ในเมื่อในบ้านของฉันก็มีคนนอนรอรองรับอารมณ์อยู่แล้ว ไม่ต้องมีพิธีรีตอง ไม่เสียเวลา”
เดิมกะว่าจะให้เธอได้ใช้เวลาเยียวยาจิตใจที่บอบช้ำจากการเสียคนรัก แต่นี่ขนาดยังเสียใจอยู่ ยังปากดีและกล้าอวดดีกับเขาขนาดนี้ จิตใจของเธอก็คงแกร่งไม่ใช่เล่น ดีเหมือนกัน เขาจะได้ไม่ต้องอดใจรออีกต่อไป
เธอเม้มปากแน่น อยากตบปากตัวเองตามอายุที่ไปแหย่รังแตน เธอพยายามแล้วที่จะไม่ต่อต้านเขา แต่จิตใจมันก็อดหมั่นไส้คนมักมากไม่ได้อยู่ดี
“แกสองคนกลับไปเสียที ฉันจะได้พาลูกหนี้ของฉันไปเก็บดอก”
“คุณ..”
เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แม้ในสัญญาจะระบุว่าเธอต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมสำหรับการเรียกเก็บดอกเบี้ยของเขา แต่นี่มันเพิ่งวันแรกที่เธอเป็นลูกหนี้ของเขาอย่างสมบูรณ์ ไม่คิดจะละเว้นให้เธอสักวันเลยหรือไง
“ทำไม ตกใจอะไร เพิ่งเซ็นสัญญาไป ไม่ได้อ่านเหรอ”
“อ่านค่ะ แต่เราเพิ่งเซ็นสัญญากัน ฉัน ฉันยัง..”
“ทันทีที่เธอเซ็นชื่อลงไป สัญญาฉบับนี้ก็มีผลตามกฎหมาย ตอนนี้เธอเป็นลูกหนี้ของฉันแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้..ฉันก็มีสิทธิ์เรียกเก็บดอกเบี้ยสำหรับวันนี้”
เขาลุกขึ้นแล้วคว้าข้อมือของเธอ ก่อนจะลากคนตัวบางที่ขืนแรงเอาไว้เข้าไปในห้องนอนของเธออย่างค่อนข้างทุลักทุเล จึงย่อตัวลงอุ้มเธอพาดบ่า แล้วเดินเข้าห้องไปหน้าตาเฉยแม้เธอจะดิ้นรนทุบตีเขาอย่างไรก็ตาม
ประตูห้องนอนของหญิงสาวปิดลงพร้อมเสียงลงกลอนอย่างแน่นหนา ลูกน้องทั้งสองคนของเขาหันมองหน้ากันด้วยความงุนงง ว่าเจ้านายของพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
จริงอยู่ที่ลูกหนี้สาวตรงหน้า ทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งบอบบางน่ารักน่าทะนุถนอม และเป็นของใหม่น่าลิ้มลอง แต่ดาราสาวที่เพียรตามจีบเธอมาเป็นอาทิตย์เพื่อให้ได้นอนกับเธอสักครั้งก็เป็นของใหม่ที่เจ้านายเขายังไม่เคยลิ้มลองเหมือนกัน แถมกว่าจะได้มาก็ยากยิ่ง แล้วทำไมถึงทิ้งโอกาสงามๆ มาจับลูกหนี้ที่เป็นของตายขึ้นโต๊ะก่อน ทั้งที่จะจับเธอกินเมื่อไหร่ก็ได้
สงสัยเพราะเด็กดื้อในวัยแรกแย้มคงส่งกลิ่นหอมกรุ่นเรียกน้ำลายจนเจ้านายของเขารู้สึกอยากอาหารมากกว่าผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน
เสียงข้าวของตกกระจายในห้องนอนที่ปิดสนิทแน่น ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องตกใจของสาวน้อย ทำให้เขาสองคนรีบพากันกลับออกไปจากห้องหรูที่กำลังจะกลายเป็นห้องเชือดนี้ทันที
“ปล่อยฉันนะ คุณเอก ปล่อย ว้ายยยย”
เขาทุ่มคนตัวบางที่แบกไว้บนบ่าทิ้งลงบนที่นอนนุ่มอย่างแรงจนเธอจุก นอนตัวงออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรวบรวมกำลังขว้างหมอนและสิ่งของที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงใส่เขาไม่ยั้ง
“ออกไปนะ อย่ามายุ่งกับฉัน”
เขาหลบของที่เธอปาใส่ได้ทุกชิ้น ยกเว้นขวดยาดมพลาสติกสีเขียวที่เธอปาใส่หน้าผากเขาอย่างจังจนรู้สึกเจ็บ
กรามแกร่งขบแน่น ดวงตาคมดุวาบขึ้น ก่อนย่างสามขุมเข้าหาเธอ จับล็อกข้อมือทั้งสองข้างที่ระดมทุบตีเขาไม่ยั้งแล้วทิ้งตัวลงนอนทับจนเธอหงายหลังไม่เป็นท่า
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
“ฉันว่าเธอคงลืมข้อตกลงของเราไปนะ นับดาว ดี งั้นก็ร้องสิ ดิ้นอีก ฉันจะได้ฉีกสัญญาของเราทิ้ง แล้วให้ตำรวจตามล่าแม่ของเธอทันที ดีไหม”
คนตัวบางที่เพิ่งมีสติระลึกได้หยุดชะงักการกระทำทุกอย่างของตัวเองอย่างฉับพลัน มองจ้องดวงตาของเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ จึงนอนนิ่งๆ แล้วหลับตาลงอย่างยอมจำนน
ท่านประธานหนุ่มกวาดตามองใบหน้าสวยงามขาวใสไร้ที่ติ แม้เปลือกตาที่ปิดสนิทนั้นจะบวมช้ำ แต่เธอก็ยังสวยและน่ารักมากอยู่ดี
ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูสดของเธอมันโดดเด่นชวนมองจนเขาไม่อาจละสายตาไปได้ อยากรู้เหลือเกินว่ามันจะให้รสชาติและรสสัมผัสแบบใด
เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เป็นครั้งที่เท่าไรก็จำไม่ได้ ก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าลงไปหาเธอช้าๆ ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดอยู่ที่แก้มใส ทำเอาเธอหลับตาปี๋ เกร็งตัวขึ้นทันทีด้วยความตื่นกลัว
ริมฝีปากหยักได้รูปแตะแนบสัมผัสกับความอวบอิ่มสีชมพูสดที่เขาจ้องมองมานาน เมื่อเธอไม่ได้ขัดขืนเขาอีกจึงบดเบียดเคล้าคลึงกลีบปากคู่นั้นอย่างเนิบนาบเชื่องช้า
ริมฝีปากของเธอมันนุ่มนิ่มหอมกรุ่นราวกับพุดดิ้ง มันให้ความรู้สึกดีเหลือเกิน จนหัวใจแกร่งเต้นแรง
คนตัวบางปลดปล่อยน้ำตาแห่งความอดสูให้ไหลอาบแก้มแม้จะนึกรังเกียจทุกสัมผัสของผู้ชายแปลกหน้าอย่างเขา แต่กลับเผยอกลีบปากที่สั่นน้อยๆ นั้นให้เขาบดเบียดขบเม้มได้อย่างเต็มที่ ด้วยกลัวว่าถ้าเธอกล้าขัดขืนเขาอีกเพียงนิด เขาอาจตัดสินใจฉีกสัญญาฉบับนั้นทิ้งจริงๆ ก็ได้
ความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของสาววัยแรกแย้ม ให้ความรู้สึกดีจนต้องเพิ่มจังหวะจูบเธอหนักเน้นแต่เนิบนาบแฝงไปด้วยความร้อนแรงและพลังแห่งความปรารถนาจนหัวใจดวงน้อยเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก หูอื้อจนไม่ได้ยินสรรพเสียงรอบตัวใดๆ
แม้จะนึกรังเกียจ แต่ความร้อนแรงที่กำลังแผดเผาเธออยู่ในตอนนี้มันไม่เคยคุ้น มันมีอิทธิพลต่อเลือดในร่างกายจนร้อนวูบวาบแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง
ถึงจะเคยจูบกับคนรักหนุ่มมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยเลยที่เขาจะสัมผัสเธออย่างร้อนแรงทรงพลังจนรู้สึกราวกับร่างกายกำลังจะล่องลอยขึ้นไปแตกกระจายบนท้องฟ้าอย่างนี้มาก่อน
คนตัวบางหลุดเสียงครางในลำคอเมื่อมือใหญ่ร้อนผ่าวเคล้นคลึงหน้าอกของเธออย่างถือวิสาสะ เป็นโอกาสให้เขาสอดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปกวาดต้อนความหวานในโพรงปากของเธอได้อย่างถึงใจ
คราวนี้เป็นคนตัวโตเองที่หลุดเสียงครางในลำคอเมื่อสอดลิ้นเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ขยับหนีเขาอย่างไม่ประสา แต่ความมากประสบการณ์ก็สามารถเกี่ยวกระหวัดไล้เลียลิ้นเล็กของเธอจนได้ สุดท้ายคนตัวบางจึงค่อยๆ ยื่นลิ้นนั้นออกมาให้เขาดูดดึงได้ดั่งที่ใจต้องการ
หนุ่มสาวบดจูบกันอย่างดูดดื่มสลับกับแลกลิ้นดูดดึงกันนัวเนียอยู่นานจนกายบางอ่อนระทวย หายใจหอบสะท้านไปกับความช่ำชองของเขา
มือใหญ่ร้อนผ่าวสอดเข้าใต้ชายกระโปรงสั้นแล้วลูบไล้ผิวกายขาวนวลเนียนของเธอ ก่อนจะถลกเลิกบราเซียสีหวานขึ้นไปกองอยู่บนเนินอกอวบแล้วบีบขยำเคล้นคลึงความนุ่มหยุ่นของวัยสาวอย่างมันมือ
- Writer
