“ให้จอดก่อนถึงร้านอีกแล้ว”
ชายหนุ่มแสร้งปั้นหน้าน้อยอกน้อยใจ
ทั้งที่จริงแล้ว เข้าใจเหตุผลที่เด็กสาวไม่อยากให้ขับไปส่งถึงหน้าร้าน และทันทีที่เธอส่งยิ้มหวานกลับมา ความรู้สึกที่เขาสร้างขึ้นก็หายไป หลงเหลือเพียงความเอ็นดูเด็กแก้มยุ้ย
“แต่พี่ทยอยย้ายข้าวของไปบ้านใหม่ของเรานะ”
“ถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะคะ เดี๋ยวแผลจะอักเสบเอา”
เธอแสดงความห่วงใยได้น่ากอดมาก แววตากลมแป๋ว ทำให้เขาไม่อยากคลายฝ่ามือนุ่มนิ่ม แต่อยากจะจับแนบแก้ม ให้ความรู้สึกดีๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ใครจะไปคิด ว่าการมีเมียเด็ก มันจะทำให้คนแก่กระชุ่มกระชวยหัวใจ ได้ถึงขนาดนี้
ปรี๊นนน!
รู้สึกตัวอีกที รถยนต์ด้านหลังก็เริ่มบีบแตรไล่
เด็กสาวหัวเราะคิกคักเบาๆ ก่อนจะโบกมือลา
“เดี๋ยวพี่มารับนะ”
เธอพยักหน้าหงึกๆ แล้วคลี่ยิ้มหวานชวนให้ใจละลาย
ถึงเขาจะอยากจอดมอง จนกว่าเธอจะเดินเข้าไปในร้านเบเกอรี่ ทว่าเสียงบีบแตรจากด้านหลัง ก็เร่งให้เขาละ
