“นายซื้อไปกินเองใช่ไหม?”
เสียงหวานเอ่ยถาม สลับมองชายหนุ่มในชุดหนังสีดำ สไตล์ผู้ชายขับรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ ที่ยืนนิ่ง ไม่ตอบคำถาม
“ถ้าซื้อให้ฉัน ฉันไม่คิดเงินให้นะ”
“แบบนี้เป็นการปฏิเสธการขายหรือเปล่านะ?”
เขาถามกลับ พลางเท้ามือทั้งสองข้างบนเคาน์เตอร์ แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ จนเธอต้องถอยออกห่างเพราะมันดูไม่ดี
“คิดเงินไปเถอะ เราไม่ได้ซื้อให้เธอหรอก”
“จริงนะ?”
“ไม่จริง”
“….”
“ถ้าเธอไม่คิดเงิน เราจะไปซื้อร้านอื่นมาให้เธอ”
“นายทำแบบนี้เพื่ออะไรอะ?”
“ยังรู้ตัวอีกเหรอ ว่าเธอนะ…”
“นะอะไร?”
“น่าสงสาร”
คำพูดของเขา ทำให้เธอรู้สึกหน่วงๆ ในใจ ถึงจะดูน่าสงสารจริง แต่เธอก็ไม่ชอบให้ใครมาทำดีด้วยเพราะสงสาร ไม่อย่างนั้นจะเป็นเหมือนพี่หวานที่ปฏิเสธภาระจากเธอไม่ได้
“เรา…” เขาทำสีหน้ากังวล เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งเงียบไป
“ขอบคุณที่สงสาร แต่นายเลิกคิดแบบนั้นเถอะนะ”
“เราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ไม่เ
