"ขาดเหลืออะไร สามารถแจ้งได้เลยนะคะ"
จูเลียกล่าวโดยที่ไม่สบตากับเขาเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกับมายาที่ยังคงยืนส่งยิ้มให้เขาอยู่
"....ข้าได้ยินว่าที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องหญิงงาม และจากที่ดวงตาของข้าเห็นอยู่ นั่นเป็นคำกล่าวที่ไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย"
"เดี๋ยวข้าจะไปตามเด็กๆมารับใช้นะคะ นายท่านกรุณารอสักครู่..."
"เจ้า..."
เขาชี้นิ้วมาที่มายา
"เจ้านั่นแหละที่ต้องมารับใช้ข้าในคืนนี้"
จูเลียกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอกำลังพยายามคิดหาคำปฏิเสธที่ดูดีที่สุดแต่ทว่ามายากลับเดินเข้าไปหาเขา เธอยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเขาเบาๆ
"....ข้าไม่ได้รับแขกค่ะ ถึงแม้ว่าหน้าตาของนายท่านจะตรงตามความชอบของข้าทุกอย่าง แต่ทว่าข้าไม่อาจนอนกับท่านได้"
เขามองหน้าจูเลียก่อนจะแสยะยิ้มออกมา
"หากว่าเจ้าไม่นอนกับข้า เช่นนั้นก็ให้นางมานอนกับข้าแทน"
เขาชี้นิ้วมาที่จูเลีย
จูเลียกำมือแน่น เพราะว่าจุดมุ่งหมายขององค์รัชท
