ถาดอาหารถูกวางลงบนเตียง จูเลียพลิกตัวขึ้นมานอนคว่ำ เธอยกมือเท้าคางก่อนจะอ้าปากเพื่อรอดีแลนป้อนขนมปังให้เธอ...
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว โชคดีที่วันนี้เขาไม่มีงานที่ไหน จึงสามารถใช้เวลาอยู่กับจูเลียได้ทั้งวัน
"ลุกขึ้นมาทานดีๆ"
"ไม่ค่ะ เมื่อคืนท่านเคาน์ทำให้ข้าหมดแรง เพราะฉะนั้นท่านจะต้องรับผิดชอบในส่วนนี้"
ดีแลนยกยิ้ม เขาตัดเนื้อพร้อมกับป้อนใส่ปากให้จูเลีย เธอเคี้ยวมันอย่างเอร็ดอร่อยเลยทีเดียว จะว่าไปนี่ก็บ่ายแล้ว เราสองคนพึ่งจะลุกจากเตียง
ถ้าเธอไม่หิวคงจะแปลกมาทีเดียว
"ข้าดีใจนะ ดีใจที่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับเจ้า"
เธอลุกขึ้นก่อนจะแอบอิงซบไหล่ของดีแลน เวลาเช่นนี้ดีไม่น้อยเลย เวลาที่เขาเอาใจใส่เธอหลังจากที่เราเป็นหนึ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนถึงรุ่งสาง
"แต่ข้าต้องกลับแล้วค่ะ"
"ข้ารู้...ถึงจะไม่อยากให้เจ้ากลับ แต่ข้าไม่มีความสามารถมากพอในการจะฉุดรั้งเจ้าไว้"
"แต่ท่านเคาน์ก็สามารถฉุดรั
