"ที่นี่...ไม่ได้ค่ะท่านเอลวิน"
เธอยกมือขึ้นมาผลักไหล่เขาเบาๆในขณะที่เขาพรมจูบไปทั่วซอกคอของเธอ ถึงที่นี่จะมิดชิดและเป็นส่วนตัวเพราะที่นี่คือห้องที่เธอเอาไว้คุยกับลูกค้า
มันเป็นส่วนตัวมากก็จริงแต่ทว่าเธออดจะเกรงใจมายาไม่ได้...
"ขอแค่มัดจำ...เอาไว้ก่อน"
"ท่านเป็นคนขยันต่อรองเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ"
"เมื่ออยู่กับเจ้า"
"ข้าจำได้ว่าในคราแรกที่ข้าเดินเข้าไปในห้องรับรองที่โบสถ์ ท่านไม่มองหน้าข้าด้วยซ้ำ เรือตรีที่แสนเย่อยิ่งผู้นั้นหายไปไหนแล้วคะ"
เอลวินหัวเราะเบาๆ เขาล้วงมือเข้าไปในเสื้อของจูเลียก่อนจะลูบไล้หน้าท้องของเธอช้าๆ
"อยู่นี่ไง ข้าเย็นชากับทุกคนยกเว้นสตรีที่ข้าสนใจ"
เขาก้มหน้าลงไปบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงพร้อมกับมือที่เลื่อนขึ้นมาจนถึงเนินอกอวบอิ่มทั้งสองข้าง เอลวินสัมผัสมันเบาๆอย่งหลงใหลและโหยหา
"ข้าอยากไปที่บ้านของเจ้า"
"ท่านช่าง...โลภมาก"
จูเลียลุกขึ้นก่อนจะจัดแ
