ร้านน้ำชาของมาดามจูเลีย (ฮาเร็ม)

4.ข้อเสนอ

จูเลียลืมตาขึ้นมาในยามสายของอีกวัน เธอเหลือบมองท่านเคาน์โนอาที่ยังคงนอนเคียงข้างเธอ เขาโอบกอดเธอไว้ตลอดทั้งคืนราวกับเขากลัวว่าเธอจะหนีจากไป

เธอลุกขึ้นพร้อมกับก้มเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของท่านเคาน์

"รถม้าเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับมาดาม"

จูเลียพยักหน้า เธอเดินไปขึ้นรถม้าเพื่อกลับไปที่ร้านน้ำชา เธอปรายตามองวิวทิวทัศน์ข้างทางด้วยอารมณ์ที่ว่างเปล่า

นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เธอมาอยู่ที่ฮอตมิส...

รถม้าเคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าร้านน้ำชาขนาดใหญ่อีกทั้งยังตกแต่งอย่างหรูหรา พอเห็นรถม้าจอดหน้าร้านโรสก็รีบวิ่งออกมาต้อนรับมาดามของเธอ

"ข้าเตรียมน้ำเอาไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ มาดามจะอาบน้ำก่อนไหม"

จูเลียพยักหน้า พร้อมกับเดินขึ้นไปด้านบน

"มีจดหมายถูกส่งมาจากคฤหาสน์แคชตัน ท่านดยุคจะมาที่ร้านน้ำชาของเราในตอนเย็นวันนี้..."

จูเลียชะงักเท้าที่กำลังก้าวขึ้นบนบันได เธอมองหน้าโรสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

"เตรียมชาที่ดีที่สุดเอาไว้รอรับท่านดยุคด้วย อีกอย่างเดือนหน้าหาวันว่างให้ข้าหยุดงานสักสามวัน ข้าอยากไปทำธุระส่วนตัวสักหน่อย"

"รับทราบค่ะมาดาม"

มาเร็ว...ขนาดนี้เลยงั้นหรือ? ดูท่าทางท่านดยุคเป็นคนที่เอาแต่ใจพอสมควร เขามาหาเธอทำไมกันนะ จะว่ามาปรึกษาเรื่องความรักนั่นไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนเพราะท่านดยุคเปลี่ยนคู่นอนทุกคืน

ไม่ว่าเขาจะมาด้วยเหตุผลอะไร ก็มีแต่ต้อนรับเขาให้ดีเท่านั้น เธอไม่อยากจะมีปัญหากับท่านดยุคผู้ปกครองเมืองฮอตมิสหรอกนะ....

จูเลียยกยิ้ม เธออยู่ในชุดเดรสสีเขียวเข้มที่ดูเป็นทางการกว่าทุกวัน นิ้วมือที่เรียวยาวกำลังรินชาใส่แก้วให้ท่านดยุคที่นั่งอยู่เบื้องหน้า

หน้าร้านของเธอมีทหารมากมายยืนอยู่ ถึงจะน่าตกใจแต่เธอก็พยายามอย่างยิ่งที่จะผูกมิตรกับเขา

"ได้ข่าวมาว่าที่นี่รับปรึกษาปัญหาเรื่องความรัก ตลอดไปจนถึงเรื่องบนเตียง"

"...ค่ะ ท่านดยุคมีเรื่องทุกข์ใจอะไรงั้นหรือคะ?"

อาเบลขมวดคิ้วพร้อมกับจ้องหน้าของจูเลียด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว

"มาดามน่าจะทราบ ข่าวลือเกี่ยวกับข้า"

อ่า...เธอคิดว่าเธอพอจะเข้าใจแล้วว่าเขามาที่นี่ทำไม เขาคงจะใช้ให้คนตามดูเลดี้เจลินสินะ แล้วก็คงคิดว่าคนที่ปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับขนาดส่วนนั้นของเขาคือเธอ...

นี่มันเป็นปัญหานิดหน่อยซะแล้ว เพราะจูเลียนั้นไม่อาจกล่าวได้เต็มปากว่าข่าวลือที่แพร่กระจายออกไปไม่ใช่ฝีมือเธอ

แต่เธอเพียงแค่บอกแผนแก่เลดี้เจลินเท่านั้นเอง! ส่วนเรื่องขนาดของเขามันเป็นฝีมือเลดี้เจลินต่างหาก!!

"ที่ฮอตมิสนั้นมีข่าวลือมากมาย ทว่าพอเวลาผ่านไปไม่นานผู้คนที่นี่ก็จะลืมง่ายดายราวกับว่าไม่เคยมีข่าวลือมาก่อน..."

"ข้าไม่ใช่คนที่สนใจในข่าวลือขนาดนั้น หากมันไม่กระทบกับชีวิตประจำวันของข้า ข้าจะไม่ใส่ใจมันแม้แต่น้อย แต่มันเป็นปัญหาเนี่ยสิมาดาม เพราะเมื่อคืนข้ามิได้ร่วมเตียงกับสตรีใดเลย เพียงแค่หน้าตาที่หล่อเหลาของข้าอย่างเดียวนั่นมันไม่เพียงพอ สตรีพวกนั้นคงไม่มีใครอยากนอนกับบุรุษที่มีขนาดเท่านิ้วก้อยหรอกจริงไหม?"

จะตอบ...ว่ายังไงดีนะ

"นั่นไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ เพราะท่านดยุคมาปรึกษาได้ถูกคนแล้วค่ะ"

อาเบลแสยะยิ้มออกมา อันที่จริงสตรีผู้นี้นั้นช่างพูดและช่างเจรจาเสียจริง อีกทั้งรอยยิ้มที่อบอุ่นนั่นดูดีไม่น้อยเลย

ตามประวัติที่เขาให้คนไปสืบดูคือนางอายุสามสิบกว่าปี แต่ใบหน้านั้นยังคงอ่อนเยาว์ราวกับว่านางรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขา...

"เช่นนั้นมาดามเริ่มแก้ปัญหาข้อแรกก่อนก็แล้วกัน นั่นก็คือคืนนี้ข้าจะต้องได้สตรีสักคนมานอนด้วย"

จูเลียยังคงยกยิ้ม

"แน่นอนค่ะท่านดยุค ที่ฮอตมิสนั้นมีสตรีสาวสวยไว้รอปรนนิบัติท่านมากมายเลยค่ะ"

"เช่นนั้นมาดามช่วยพาสตรีสวยๆสักคนไปที่คฤหาสน์แคชตันในคืนนี้หน่อยสิ"

เขาวางถุงเงินขนาดใหญ่ไว้บนโต๊ะ

"และหากว่ามาดามไม่สามารถทำตามที่มาดามพูดเอาไว้ได้ ข้าจะมาปิดที่นี่โทษฐานโกหกและหลอกลวง แน่นอนว่ามาดามเองก็อาจจะต้องติดคุกในฐานะนักต้มตุ๋นด้วย..."

ร้ายแรงขนาดนั้นเลยงั้นหรือ.. ดูท่าทางว่าท่านดยุคจะไม่ชอบขี้หน้าเธอสุดๆไปเลย!!

"รับทราบค่ะท่านดยุค"

"ข้าจะรอนะมาดาม อย่าให้เกินสองทุ่มล่ะ ไม่อย่างนั้นข้าจะให้ทหารมาปิดที่นี่ทันที"

จูเลียก้มหน้าลงเพื่อทำความเคารพแก่ท่านดยุค เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาเดินออกจากร้านน้ำชาของเธอไป

โชคดีว่าที่นี่คือท่าเรือฮอตมิส เมืองที่เต็มไปด้วยโสเภณีมากมายที่รอรับกะลาสีและนักท่องเที่ยว จูเลียมองถุงเงินในมือพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี

ร้านของเธอไม่มีวันถูกปิดแน่นอน! วางใจได้เลย!

"ขอร้องล่ะมายา ช่วยเรียกเด็กของเจ้าออกมาที ข้ายินดีที่จะจ่ายเงินให้พวกนางมากกว่าที่ท่านเซอร์จ่ายให้เลย!!"

"จูเลีย! เจ้าก็รู้ว่าร้านข้ามันผิดกฎหมาย และวันนี้เป็นวันที่ทางการเดินทางมาตรวจ เด็กๆของข้าจำต้องปรนนิบัติทหารพวกนั้นเพื่อจ่ายค่าคุ้มครอง เจ้าคงไม่อยากให้ข้าล้มละลายหรอกใช่ไหม!"

แต่ถ้าเธอไม่ได้เด็กสาวในร้านของมายาไป เธอก็จะล้มละลายเช่นกัน...

รอยยิ้มค่อยๆจางหายจากใบหน้าของจูเลีย เป็นครั้งแรกที่เธอเริ่มเข้าใจว่าเงินไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้

และนี่คือแผนการของท่านดยุคอย่างแน่นอน เขาต้องรู้แน่ๆว่าทหารจะมาตรวจซ่องวันนี้ ถึงได้ยื่นข้อเสนอแบบนั้นให้เธอ!!

นี่เขาจงใจหาเรื่องจะปิดร้านน้ำชาของเธอชัดๆ!!!

ไม่ได้นะจูเลีย จะมายอมแพ้เจ้าเด็กนั่นไม่ได้ ในเมื่อโสเภณีพวกนี้ไม่ว่าง เธอก็แค่หาเลดี้จากชนชั้นสูงสักคน....

"ขอโทษด้วยนะคะมาดาม ถึงท่านดยุคจะหน้าตาตรงตามที่ข้าชอบทุกอย่าง แต่ขนาดเท่านิ้วก้อยมันเจ็บปวดเกินไปค่ะ ข้าไม่คิดเลือกตำแหน่งดัชเชสเพื่อแลกกับชีวิตวัยสาวที่แห้งเหี่ยวหรอกนะคะ"

"นั่นเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้นค่ะเลดี้ ข้าเอาชื่อของมาดามจูเลียเป็นประกันเลย..."

"ครั้งนี้ข้าไม่อาจช่วยมาดามได้จริงๆค่ะ เอาไว้ครั้งหน้ามาดามมีเรื่องอันใดให้ข้าช่วยเหลือบอกกล่าวมาได้เลยนะคะ"

นี่ไม่ใช่เลดี้คนแรกที่ปฏิเสธเธอ แต่เป็นเลดี้คนที่สิบ...

ข่าวลือเรื่องเล็กเท่านิ้วก้อย มันร้ายแรงขนาดนี้เลยงั้นหรือ? เมื่อวานที่งานพิธีแต่งตั้งก็ดูว่ามีสตรีสนใจเขาแท้ๆแล้วทำไมวันนี้เป็นเช่นนี้กันนะ!!