BAD TOXIC 8
748 Words
สวนสาธารณะ V
“ไม่ได้นั่งด้วยกันแบบนี้นานแล้วเนอะ” เสียงใสของบัวบูชาเอ่ยถามชายหนุ่มข้างกาย เธอยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“ใช่ คิดถึงตอนเด็กชะมัดเลยว่าไหม” ชายหนุ่มตอบเธอกับไปพร้อมกับเอื้อมมือหนามาจับมือบางของบัวเอาไว้เขาก้มหน้าลงอย่างอึดอัดใจ
“บอลมีอะไรหรือเปล่า นายดูแปลกๆ นะ” บัวเอ่ยถามน้องชายของเธอกลับไปหลังจากที่บอลพูดกับเธอเขาก็ไม่เงยหน้ามามองเธอเลยด้วยซ้ำ
“บัว”
“อืม ฉันฟังอยู่”
“บอลจะไม่อยู่ที่นี่สามเดือน” บอลเงยหน้าหันมาคุยกับบัวด้วยแววตาที่เศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“อา..อะไรนะ?” บัวพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอันสั่นเครือ แววตาของเธอตอนนี้มันก็เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา
“บอลจะต้องไปทำงานที่ฮ่องกง” บอลจึงเอ่ยออกไปอีกครั้งอย่างชัดถอยชัดคำ
“ทำไมต้องไป” บัวกลั้นสะอื้นเอาไว้แล้วเธอก็ถามบอลกลับไป
“เงินไงบัว เฮียไทม์อยากให้บอลไปคุมงานที่นั้นแต่บอลจะได้กลับมาตอนที่ฝึกหัดคนคุมแทนบอลได้”
“เงินมันสำคัญกว่าฉันเหรอ?”
“มันไม่ใช่แบบนั้น”
“ไม่ใช่แบบนั้น แล้วมันยังไง!” บัวตะโกนใส่ร่างสูงอย่างอดกลั้นไว้อยู่ น้อยครั้งที่เธอจะใส่อารมณ์กลับคนตรงหน้า
“บัว..”
“ที่มารับฉันไปกินข้าว พาไปเดินซื้อของบ้าบอพวกนี้เพราะเรื่องนี้อย่างนั้นสินะ”
“...”
“นายเคยถามฉันบ้างไหมบอลว่าฉันต้องการในสิ่งที่นายยื่นมันมาให้กับฉันไหม อึก”
หมับ! บอลดึงร่างบางนั้นเข้ามากอดเอาใบของเธอนั้นซบที่อกแกร่งเขาลูบหัวทุยอย่างแผ่วเบา
“อย่าร้อง”
“นายมันใจร้ายบอล”
“บัวฟังเหตุผลของบอลก่อน ที่ไปเพราะบอลทำเพื่ออนาคตของบัวนะ บอลอยากให้บัวได้เรียนสูงๆ ไปคุมงานครั้งนี้บอลจะได้เงินเดือนเป็นแสน”
“อึก..”
“แค่สามเดือนเท่านั้นบัว บัวคิดสิกว่าบัวจะได้เรียนที่มหาลัยH บัวต้องผ่านอะไรมาบ้าง บัวต้องตั้งใจเรียนรู้ไหมครับ”
“บัวไม่เรียนก็ได้..”
“ไม่นะบัว ถ้าบัวรักบอลยังเห็นบอลเป็นน้องชายอยู่บัวต้องเรียน”
บอลพูดออกไปน้ำตาลูกชายก็ไหลซึมออกมา ถึงเขาจะเป็นน้องชายฝาแฝดของหญิงสาวแต่เขาก็เป็นผู้ชาย เขากับเธอเหลือกันอยู่สองคนเท่านั้นและเขาก็อยากให้บัวนั้นได้เรียนที่ดีและมีการอยู่การกินที่ดี ไม่ต้องมานั่งทำงานลำบากแบบนี้ ไหนจะต้องเรียนอีก ซึ่งเขาอยากให้เธอนั้นรู้ว่าคนอย่างเขานั้นสามารถเลี้ยงดูเธอได้ เขาจึงเลือกที่ไปทำงานเพื่อที่จะเก็บเงินก้อนนี้ไว้ให้กับบัว สามเดือนสามแสน มีเจ้านายคนไหนที่จะให้เขาได้ขนาดนี้ไหม ก็ไม่..เขาจึงเลือกรับงานในครั้งนี้ยังไงละ
“อึก..” บัวสะอื้นกระชับกอดของบอลแน่น ทำไมบอลต้องทำเพื่อเธอได้ถึงขนาดนี้ เพราะแบบนี้ไงเธอถึงไม่อยากเรียน เธอไม่อยากให้น้องชายของเธอนั้นลำบากอยู่คนเดียว
“บอลไม่อยู่บัวต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ”
“อึก นายไม่ไปไม่ได้เหรอ”
บอลผลักหน้าออก เขาเอื้อมมือปาดน้ำตาให้กับหญิงสาวพลางสายหน้าเป็นเชิงตอบว่าไม่ได้และถามเธอออกไปอีกครั้ง
“บัวสัญญากับบอลได้ไหม ว่าบัวจะไม่เลิกเรียน”
“อึก สัญญา..” บัวตอบกลับไปเธอรีบซบเข้ากับอกแกร่งอีกครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาบอล เธอไม่กล้าความจริงออกไปเพราะบอลดูหวังไว้กับเรื่องนี้สูงมาก
“เลิกร้องได้แล้ว กลับกันเถอะนี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวบอลไปส่ง”
“อึก อืม แล้วนายจะไปตอนไหน”
“เร็วๆ นี้แหละ ยังไงจะบอก”
“นายต้องติดต่อมา ห้ามหายนะบอล”
“คร้าบบบบ บอลไม่หายแน่นอน คุณพี่สาว” บอลตอบกลับไปพร้อมก็ส่งยิ้มให้กับบัว ตอนนี้เขานั้นสบายใจขึ้นมาอีกนิดที่มาคุยกับบัวนั้นรู้เรื่อง แต่ยังเหลืออีกอย่างที่เขานั้นต้องรีบไปจัดการก่อนที่เขาจะบินไปฮ่องกง
- Writer
