“กินได้หมดอ่ะ เราไม่เรื่องมาก”
“เอ็มเคปะ?” เซฟมองไปรอบๆ ก่อนจะสะดุดสายตากับป้ายเอ็มเคป้ายแรกที่เจอ ฉันส่ายหัวทันที ตอนนี้ไม่มีอารมณ์มากินสุกี้อ่ะ
“ไม่เอาอ่ะ เราเบื่อละ”
“เคเอฟซี?”
“ของทอดอ่ะ อ้วน”
“ยาโยอิ?”
“ไม่ชอบอาหารญี่ปุ่น”
“แล้วจะกินไรอ่ะ?”
“กินได้หมดอ่ะ” ฉันตอบอีกครั้งก่อนจะกลั้นขำเมื่อคนร่างสูงเบะปากมองหน้าฉันอย่างหมั่นไส้เพราะรู้ตัวว่ากำลังโดนฉันแกล้ง โอ๊ย ขนาดงอน นางยังน่ารักเลย!
“จริงๆ เราก็ไม่ค่อยหิวหรอก เห็นหน้าเซฟก็อิ่มแล้ว”
โอ๊ยยย หยอดไปหนึ่งดอก หยอดแล้วหยอดอีก นั่นเซฟนะไม่ใช่กระปุกออมสิน หยอดจัง! คนบ้าอะไรวะด่าตัวเองก็เป็น เฉลย คนอย่างฉันไง เฮ้!
“แต่เราหิวอ่ะ” เขาว่าแล้วสบสายตาฉันด้วยท่าทีน่าสงสารทำเอาฉันรู้สึกผิดไปในทันที เอ่อ คือฉันก็ล้อเล่นปะ อย่าเชื่อเป็นตุเป็นตะ เชื่อจริงเชื่อจังขนาดนั้นสิ
“เออๆ หิวด้วยก็ได้” ฉันถอนหายใจยาวเมื่อคนตรงหน้ากระตุกยิ้มพอใจในคำตอบ
