EP00 ll Prologue
1091 Words
“หลิน เตะบอลกัน!”
“หลิน แดกเหล้ากัน!”
“หลิน มาดีดกีต้าร์ให้กูหน่อย!”
“โอ๊ยยยยยย พวกมึง ใจเย็นๆ กันหน่อย กูนั่งเล่นบาร์บี้อยู่” ฉันโวยวายขณะที่นั่งอยู่ใจกลางลานคณะวิศวกรรมโยธา คณะที่รวบรวมมวลหมู่ผู้ชายหลายรูปแบบตั้งแต่น่ารักยันหล่อเถื่อนเปื้อนเลือด ทำให้ฉันมีเพื่อนผู้ชาย... เยอะ-มาก!
ย้ำ เยอะโคตรๆ
ฉันเติบโตมากับครอบครัวผู้ชายล้วน คุณปู่ คุณพ่อ และพี่ชายอีกสี่คน! พอเข้าโรงเรียนมัธยมก็ดันเข้าโรงเรียนชายล้วนที่พึ่งจะเปลี่ยนเป็นโรงเรียนสหศึกษา ทำให้ผู้หญิงมีสัดส่วนจำนวนร้อยต่อหนึ่ง!
“บาร์บี้อะไรของมึง! อย่ามาแอ๊บ มาดีดกีตาร์ให้กูหน่อย กูจะร้องเพลง” ไอ้เจผลักหัวฉันแรงๆ ก่อนจะวางคอกีต้าร์พิงไว้บนหัวฉัน
เออดี มันใช่หน้าที่ของฉันมั้ยวะ! ชอบให้ฉันแมนไม่สนใจเบ้าหน้าหวานๆ จิ้มลิ้มนี่เลย!
“เฮ้ย ได้ไง ไอ้หลิน ไปเตะบอลกับกูดีกว่า กำลังขาดคน” ไอ้นับวิ่งเข้ามาจับบ่าฉันอีกข้าง
“แดกเหล้ากับกูดีกว่าน่า” ไอ้โจ้เตะขาฉันแล้วเอ่ยออกมา
“กูไม่ไปไหนทั้งนั้น กูดีดกีต้าร์ไม่เป็น เล่นแต่ไวโอลิน กินแต่น้ำส้ม!”
“อี๋ พูดมาได้ไม่อายปาก ฟังแล้วขนลุก” ไอ้เจทำท่าสยดสยองกับคำพูดของฉันก่อนที่ทุกคนจะตีหน้าล้อเลียนเสมือนหนึ่งคำพูดของฉันมันบ้ามาก “เป็นอะไรอยู่ดีๆ ทำตัวกุลสตรี มีความรักเหรอจ๊ะ น้องหลิน?”
มันล้อเลียนก่อนจะชะงักเมื่อเห็นนัยน์ตาสีดำสนิทของฉันปรายตามองตามร่างสูงที่พึ่งเดินผ่านไป เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนกับดวงหน้าหวาน จมูกโด่งรั้นกับริมฝีปากกระจับที่เจ่อนิดๆ พอเซ็กซี่นั่น เครื่องหน้าคมคายอารมณ์ชายไทยลูกครึ่งจีนกำลังกระตุ้นกล้ามเนื้อชิ้นน้อยบริเวณหน้าอกให้สั่นรุนแรงถึงห้าสิบริกเตอร์
แม่ง... สเป็คกูเลย!
“มองตามผู้ชายคืออะไรวะ?” ไอ้เจเตะขาฉันเบาๆ
“เฮ้ยๆ น้องหลินปิ๊งผู้ชายเป็นด้วยเหรอวะ!” ไอ้โจ้เสริม
“เออ กูเป็นผู้หญิงนี่หว่า ก็ต้องชอบผู้ชายเป็นธรรมดา” ฉันว่าแล้วดันคอกีต้าร์ตรงหัวออกก่อนจะกราดสายตามองไปที่เพื่อนตัวแสบสามตัว “ไหนบอกเข้ามหาลัยหาแฟนง่ายไงวะ กูปีสาม ปีหน้าจะจบแล้วนี่ยังโสดอยู่เลย”
“...”
“กูว่ากูก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรนะ หน้าตาก็น่ารักออก” ฉันว่า มันเป็นเรื่องจริงที่หน้าตาฉันออกจะพิมพ์นิยมมีคนชมชอบเยอะแยะ แต่ไม่รู้ทำไมไม่มีใครเข้ามาจีบ
“มึงน่ารักอ่ะใช่ แต่พอคบๆ กันไปนิสัยมึงเหมาะจะเป็นเพื่อนมากกว่า” ไอ้นับอธิบาย ฉันหัวเราะแห้งๆ ตรรกะบ้าอะไร ผู้หญิงคนไหนเหมาะจะเป็นแฟน คนไหนเหมาะจะเป็นเพื่อน ใครมันเป็นคนคิด เดี๋ยวโบกหัวหลุด!
“แล้วกูควรทำไงดีวะ” ฉันว่าขณะที่นัยน์ตายังคงจ้องแผ่นหลังของร่างสูงโปร่งไม่กะพริบ เขาหยุดนั่งลงที่โต๊ะไม้ของซุ้มวิศวะเครื่องกล หรือเรียกสั้นๆ ว่า ‘เด็ก ME’
“ชอบก็จีบดิวะ ลองดู” ไอ้เจเอ่ยจุดประกายให้ฉัน ความจริงฉันก็อยากทำอย่างนั้นอยู่หรอก แต่ฉันเคยจีบผู้ชายที่ไหนกันล่ะ!
“กูจีบไม่เป็นว่ะ”
“เอ้า! เอาไงให้พวกกูไปขอเบอร์ ขอเฟสบุ๊ค ขอไลน์ให้มั้ยล่ะ? แล้วมึงก็ไปลองคุยกับเขาดู” ไอ้เจเสนอความเห็นที่ดูน่าฟัง แต่ฉันก็ไม่เคยคุยกับผู้ชายในสถานะมุ้งมิ้งอยู่ดีอีกอ่ะ
“เฮ้ย คนนั้นกูมีเฟสบุ๊คอยู่นะมึง มันชื่อไอ้เซฟ รุ่นเดียวกับเรา ฮอตพอตัว” ไอ้โจ้ว่า ฉันก็เดาไว้อยู่แล้วแหละว่ามันต้องรู้จัก เพราะไอ้โจ้มันรอบรู้ทุกเรื่องในปฐพี ที่ไหนมีเรื่องให้เสือก มันจะตามติด ตามเกาะยิ่งกว่าเห็บไร “เอามือถือมึงมาสิ เดี๋ยวกูกดแอดเฟรนด์ให้”
“ไม่ต้องหรอก” ฉันปฏิเสธทำให้คนอยากช่วยชะงัก ฉันมองเขาอยู่ครู่นึงก่อนจะหันมามองสามแสบไล่เรียงทีละคน“พวกมึงช่วยอะไรกูหน่อยดิ”
“อะไรวะ?” ไอ้เจย่นคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นฉันตีสีหน้าจริงจัง
“ถ้าพวกมึงทำได้ เดี๋ยวกูไปเตะบอล แดกเหล้า และเล่นกีตาร์ให้” ฉันกล่าวเสียงนาบนิ่ง รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะเมื่อมองนัยน์ตาของร่างสูงโปร่งที่หันมาสบกับฉันเข้าพอดี...
ยิ่งเห็นก็ยิ่ง... อยากได้
“ไม่ยากหรอก”
“...”
“พวกมึงแค่ฉุดมันมาให้กูก็พอ”
“พวกมึงแค่ไปฉุดมันมาให้กูก็พอ” ฉันเอ่ยนัยน์ตาลุกวาวขณะที่จับจ้องร่างสูงโปร่งทุกๆ วินาที ไม่ว่าเขาจะขยับไปทางซ้ายหรือขวา ขนาดเห็นแค่เสี้ยวหน้าก็หล่อหมาตาย ควายล้ม แผ่นดินถล่มทลายแล้ว!
หล่อเลิศเลอเว่อร์วังอลังการตระการตาน่าเจี๊ยะมาก อยากได้อ่ะอยากได้
“หลิน มึงสร่างเมายัง? ฉ่งฉุดส้นตีนอะไรของมึงเนี่ย” ไอ้เจผลักหัวฉันพร้อมพ่นลมหายใจเหนื่อยหน่าย
“ทำไงได้ กูจีบใครไม่เป็นนี่หว่า” ฉันอ้าง ฉันคิดภาพไม่ออกเลยว่าจะเข้าไปเต๊าะแต๊ะเจ๊าะแจ๊ะกับเขายังไง ไม่ใช่วิสัยคนอย่างฉันเลยสักนิด แค่คิดก็ขนลุกแล้ว
“ก็ลองจีบดูก่อนสิวะ ใครเขาบ้าไปฉุดกันล่ะ อาชญากรรมชัดๆ” ไอ้นับเสริม
“ไม่เอา เสียเวลา ตีหัวแล้วจับปล้ำทำผัวเร็วกว่าเยอะ”
“หลิน มึงหยุดเพ้อเจ้อ”
ไม่… ไม่หยุด กูจะฉุดผู้ชายคนนั้น! กูจะเอา! กูอยากด้ายยยยย!
“ไม่! ไม่ฟัง!” ฉันปิดหูทันทีที่ไอ้เจเอ่ย พวกมันกำลังพยายามกล่อมฉันให้เลิกล้มความคิดนั่น
“หลิน…” ไอ้เจเสียงเข้มเมื่อเห็นท่าทีต่อต้านของฉัน มันกระชากแขนของฉันออกจากหูข้างนึงแรงๆ จนร่างกายสูญเสียการทรงตัวเลยเซไปนิดหน่อย “ตั้งสติ กูขอร้อง”
“เออออออ งั้นก็บอกมาสิพ่อคนเก่ง ว่ากูต้องทำไง?” ฉันค่อนขอดพร้อมลมหายใจฟึดฟัด น่าเบื่อชะมัด ทำไมฉันต้องมาพิธีรีตองให้มากเรื่อง ไอ้เจลูบคางพลางหรี่มองหน้าฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ทำนมก่อนเลย อย่างแรก”
ผลัวะ!
- Writer
