32.Bölüm
"Zalimin Sonu"
LİLAN
Heyecandan ilk zamanlar kalemi bile tutamaz haldeyken dakikalar geçtikçe alışmaya başlamış, heyecanımı bir kenara bırakarak çizdiğim resime odaklanmıştım. Arada Serdal Ağa’ya bakıyordum, çok derin bir uykudaydı ve hiç uyanası yok gibiydi. Ne hikmetse bugün telefonu da çalmıyordu. Susturulamayan telefon nasıl olduysa bugün hiç çalmıyordu.
Saatlerce oluşturduğum kaba taslak resimde son dokunuşları yaparak ara vermeye karar verdiğimde, Serdal Ağa uyanmış ve yataktan doğrulmuştu. Gözleri benim üzerimdeydi. Köşeme çekilmiş olduğumu görünce çarpık biçimde sırıttı. Ayağa kalkarak banyoya gitti, elini yüzünü yıkadı. Adımları yanıma doğru geldiğinde oturduğum yerden beni kucaklayarak ilerideki masanın üzerine beni oturttuğunda kalem elimde kalmıştı.
Yüzüme bakış
