7.BÖLÜM "Ölümlerden Ölüm"
SERDAL
Odamdan ayrılan adımları konağın ortasında bulunan büyük avluya ulaştırdım. Etraftan çıt çıkmıyordu. Gecenin geç saatleriydi, hava çoktan kararmıştı. Herkes odasına çekilmiş gibi görünüyordu. Adımlarımı anamın odasına, konağın diğer ucundaki merdivenlere doğru ilerlettim. Odası ikinci katın en sonundaki odaydı.
Yanına kadar sürüklenen ayaklarım kapının önünde durdu. Sakince tıklatarak anamın ses vermesini bekledim. Hemen yanıt vermişti.
“Ne var?” dediğinde sesinden bile öfkesi okunuyordu.
“Benim ana,” dememle birlikte kapıyı ardına kadar hırsla açtı. Söylenmelerine başlamak için içeriye girmemi bekledi. Kapıyı kapattı.
“Sen ne yaptığını sanırsın? Bu şırfıntı tüm düzenimizi bozacak! Onu derhal götüreceksin!” dediğinde hırsından burun delikleri büyüyord
