55.BÖLÜM
"Mükafat"
RONAHİ
Dün Pitbull’un beni kovalamasının ardından sabah yattığım yerden kazınarak ayrıldım. Kendimi sıka sıka omuzlarım belim ve kollarım taş gibi kesilmişti. Bedenimi kasarak çığlık çığlığa geçirdiğim bir saatin bedelini muhtemelen günlerce ağrısıyla ödeyecektim. Mavi gözlerim yattığım yerden ayrıldı. Ardından Berken Ağa’nın uyuduğu büyük yatağa çevrildi. Hala hareketsiz biçimde uyuyordu.
Anlaşılan ona dün gece yaptığım masaj boyunlarına iyi gelmiş, güzel bir uyku çekecekti. Ona karşı öfkem bir çığ gibi büyüyordu lakin aynı zamanda acıma duygusuyla da yanıp tutuşuyordum. Bir insanı bu hale getirebilmek için kim bilir ne eziyet görmesi gerekiyordu? Duyguları alınmış bir robota benziyordu Berken Ağa…
Adımlarımı yattığım koltuktan kaldırdım. Banyoya sessizce taşırk
