73.BÖLÜM
LİLAN
Gözlerim az önce yaşananları unutmak isterce kapandı. Düşüncelerim yaşadığımı unutmamam için bana baskı yapıyordu. Doğrularım, yanlışlarım ters düz olmuş biçimde kalakalmıştım. Sıkıntıyla avlunun ortasında nefesimi verirken etraf sanki karardı ve ortada sadece ben kala kaldım. Babamın tüm yaptıklarından, söylediklerinden şiddetle utanç duyuyordum.
Ecel gözlü kadın Zergül Ana’nın tüm söyledikleri kalbime birer hançer gibi saplanmıştı. Tüm yanlışlarına rağmen az önce ağzından çıkan tüm kelimeler harfi harfine doğruydu. İlk defa Zergül Ana’nın düşüncelerine katılıyordum. Onu kötülüklerini açığa çıkartmak istediğim için, içten içe utanç duyuyordum. Sadece beni değil, kardeşim Ader’i korumuştu.
Sanırım söylediklerine, yaptıklarına sonsuza kadar minnettar kalacaktım. Çavreş Ağ
