LİLAN
Anam ve erkek kardeşimin gidişiyle içime buruk bir hüzün çökmüş, derin bir sessizliğe gömülmüştüm misafir konağında… Gözlerimi yerde duran el dokuması halının desenlerinde gezdiriyordum. Kim bilir bir daha onları ne zaman görecektim? Babamın yaptıklarını da anama anlatamamıştım. Cesaretim yoktu. Ablam Berfu’ya anlatmamamın ve bana inanmamasının ardından uzun süre cesaretimde olamazdı.
Tebessüm ederek kenarda duran defterime bakındım. Adar’a resim çizmek için söz vermiştim. O güne kadar mutlaka bitirmeli ve ona vermeliydim. Yıllardır yaptığım resimlere tek tek göz gezdirdim. Son yıllarda oldukça profesyonelleştirmiştim. Kimseden yardım almamıştım. Yaptıkça güzelleşiyordu çizimim… Keşke Serdal Ağa’yla bu konuyu güvenip konuşacak durumda olsaydım. Belki ondan güzel resimler yapabilmek
