Ellaine's POV
"A-asan ang ate mo?" iyan ang unang sinabi ni mama pagkagising niya.
Masaya kaming lahat nagising na sya, kaya nagsitakbuhan kaming magkakapatid sa bisig nya masayang umiiyak.
"Mama...mama namin, mama" sabay naming iyakan.
Sa lahat ng unos na pinagdaanan namin, nakaraos din. Sa kadahilanang malakas at matatag si Ate Eliza, naghanap ng paraan para mapagamot si mama at mapakain kaming magkakapatid.
I'm very proud of her.
"Tahanna kayo...kayo talagamgaiyakinhahaha" she smile, napakagenuine nito yung matagal na naming pinakaaasam na ngiti nya ngayon lang ulit namin nakita.
Sana magpatuloy na ito, dahil nakakawala ng tinik sa dibdib namin. Matapos ang dalawang taong paghihirap ramdam ko na makakaahon din kami, may katuwang na ulit si Ate Eliza. Lulusog na si mama, tsaka mag
