ตอนที่18 มีค่า...แค่ไหน
“แดน นายเห็นแพรหรือเปล่าป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย”
“กลับมาแล้ว”
“อะไรนะ! กลับไหน แล้วตอนนี้แพรอยู่ไหน”
“อยู่กับฉัน”
“ว่าไงนะ!” เขาปล่อยให้ลูกพี่ลูกน้องอยู่กับสงสัย หลังพูดแบบนั้นออกไปมือหนาก็กดปิดมือถือทันที และเป็นจังหวะเดียวกันที่เขากับพริตาเดินมาถึงหน้าห้อง
“ไปนอนที่ห้องฉัน” พริตาส่ายหน้าและมันทำให้คนเอาแต่ใจอย่างดีแลนหงุดหงิดขึ้นมาง่าย ๆ
“งั้นก็นอนที่ห้องเธอ”
“ทำไมไม่นอนห้องแดนล่ะ”
“คืนนี้ฉันแค่ไม่อยากนอนคนเดียว” พริตารีบหันหลังให้เขาแล้วกดรหัสปลดล็อคประตู ของทุกอย่างเธออยู่ในกระเป๋าอีกสักพักแคลอรีนคงจะเอามันมาให้เธอและคงต้องเตรียมคำตอบดี ๆ ไว้ด้วย
“ถุงยางที่ฉันลืมไว้เธอเอาไปไว้ไหน”
“แพรทิ้งไปแล้ว”
“ทิ้ง?”
“อืม” พริตากลั้นใจเดินตามหลังคนที่ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของห้องก่อนจะได้นั่งลงบนตักแกร่งเพราะเขาจัดการให้เป็นแบบนั้น
“ชอบเอาสด?”
“...”
