บทที่ 7 ก่อน 3P
ยามหุ้ย (16.00-17.59 น.)
ขาแกร่งของชายร่างสูงชะงักกึก เพราะที่สวนดอกไม้นั้น มีชายหญิงนั่งเคียงคู่กัน ที่มองยังไงก็ไม่ใช่เหล่าพระชายาแม้แต่น้อย จึงทำให้มองไปยังร่างกายที่เย้ายวนนั้นเขม็ง จินลู่ชะงัก ก่อนที่จะหันไปด้านหลัง พลัน หัวใจก็กระตุกวูบ คนนี้ มีหน้าตาเหมือนกับอ๋องสี่ แถมทำให้เธอรู้สึกวูบวาบได้ไม่ต่างจากอ๋องสี่แม้แต่น้อย
บุรุษร่างสูงใหญ่เกิดสั่นไหวไปทั่วร่าง เมื่อได้เห็นใบหน้าของนาง
‘อ่าส์ นางช่างงามนัก หรือว่า จะเป็นอนุเฟย ที่อ๋องสี่พูดถึงกัน’ ไวเท่าความคิดเท้าก็นำพาไปที่สวนดอกไม้ทันที
อ๋องโม่หรานรับรู้ว่า อนุชาของตนมาถึงแล้ว และที่ชะงัก คงเป็นเพราะถูกใจในเสน่ห์ของอนุตนนี่แหละ
“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจแบบหน่วง ๆ ของคนข้างกาย ทำให้เฟยจู เอื้อมมือไปแตะเข้าที่แขนแกร่ง ไม่ใช่อะไรหรอก เธออยากอ่าน ความคิดของเขา
เมื่อรับรู้แล้วว่าคนตัวโตคนนี้ คิดอะไร
