37
“คุณพี่พูดอย่างนี้เท่ากับว่าบังคับให้ฉันยอมรับมันเป็นลูกสะใภ้ ฉันไม่ยอมนะ ไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
“ถ้าไม่ยอมก็ต้องออกจากการเป็นประธานสมาคม” ณรงค์ฤทธิ์เอ่ยเสียงเฉียบ “แต่เอ...ได้ข่าวแว่วๆ มาว่า ผู้หญิงนับสิบคนที่คุณกับทางสมาคมช่วยเหลือการค้ามนุษย์กำลังกลับมาเมืองไทยไม่ใช่เหรอ กลับมาเมื่อไหร่ก็คงเป็นข่าวใหญ่ แต่เสียดายเนอะที่คุณคงไม่ได้อยู่ในข่าวนั้น เพราะคุณออกจากสมาคมแล้ว คนอื่นก็ได้หน้าได้ตากันไป คุณก็ได้แต่มองพวกเขายิ้มหน้าบานเท่าจานดาวเทียมแค่ในทีวี ทั้งที่ตัวคุณเองเป็นคนเดินเรื่องทุกอย่าง ผมเสียใจกับคุณด้วยนะที่ไม่ได้หน้า”
ประโยคนี้เองที่ทำให้จันทิมารับรู้ถึงความพ่ายแพ้ของตัวเอง งานนี้เป็นงานใหญ่แห่งปีก็ว่าได้ เพราะนางกับทางสมาคมร่วมมือกันช่วยเหลือเด็กสาวและสตรีจำนวนห้าสิบกว่าคน ที่ถูกหลอกไปค้าประเวณีในต่างประเทศ และพวกเธอกำลังเดินทางกลับมาเมืองไทยในอีกสามวันข้างหน้า
เมื่อวันนั้นมา
