25
คำพูดสองประโยคของกันต์ธีร์ ทำให้เบญญาภาไม่กล้าปฏิเสธ ราวกับว่าเขาบังคับเธอทางอ้อม เบญญาภามองหน้าชายหนุ่มรูปงาม น้ำใจงามกว่าหน้าตาที่ส่งยิ้มอบอุ่นให้ตนอย่างชั่งใจ แต่ในที่สุดเธอก็ตอบตกลง
“หากสร้อยเพชรชุดนี้เป็นน้ำใจจากคุณ จ๋าก็จะรับไว้ค่ะ แต่หลังจากจ๋าใส่ไปงานแต่งของคุณโฮปกับนันแล้ว จ๋าฝากคุณกันต์เก็บไว้ให้จ๋านะคะ จ๋ากลัวหายค่ะ” เบญญาภาต่อรอง
“ยินดีรับฝากทั้งสร้อยเพชรและตัวจ๋าครับ ฝากตลอดชีวิตก็ได้ ผมเต็มใจเป็นที่สุด”
เป็นคำหวานที่เรียกอาการขวบเขินให้เบญญาภาเช่นเคย กันต์ธีร์กำลังทลายกำแพงที่เธอกั้นไว้สูงเข้าไปทุกที เมื่อใจเธออ่อนลง กำแพงนั้นก็จะทลาย กันต์ธีร์หวังว่าสักวันหนึ่งตนจะทำสำเร็จ และไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน เขารอเบญญาภาได้เสมอ
สองหนุ่มสาวพากันเดินออกจากร้านจิวเวอรี่เมื่อการซื้อขายเสร็จสิ้น ทั้งคู่เดินมายังลานจอดรถของโรงแรมที่อยู่ชั้นใต้ดิน ทางที่เดินไปนั้นต้องผ่านคอฟฟี่ชอฟ
