Chapter 5 แผนรวบหัวรวบหาง (2)
1839 Words
Chapter 5
แผนรวบหัวรวบหาง (2)
เสียงหมัดหนัก ๆ รัวถี่ยิบกระทบเข้ากับกระสอบทรายที่ดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท ทำให้นรบดีเดินมาตามเสียงที่ได้ยิน ชายหนุ่มยืนนิ่งปนอึ้งเมื่อสายตาสบกับร่างหญิงสาวในชุดออกกำลังกายทะมัดทะแมง ที่กำลังรัวทั้งหมัดทั้งเข่าอย่างเอาเป็นเอาตายไปบนกระสอบทราย ราวต้องการระบายอารมณ์ใส่หน้าใครสักคน เหมือนเก็บกดมานาน
สงสัยหล่อนคงคิดว่ากระสอบทรายคือใบหน้าของเขา ถึงได้ใส่ไม่ยั้งเช่นนั้น
‘โอ้โห…มวยไทยเสียด้วย’
นรบดีลอบกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนเดินตรงเข้าไปหาหล่อนพลางปรบมือออกมาคล้ายชื่นชม
“โอ้โห ลีลาขั้นเทพ นี่คุณมีสนามซ้อมส่วนตัวเลยเหรอครับ”
‘บ้าจริง จะตามจองเวรฉันไปถึงไหนกัน คนบ้า’
หญิงสาวหยุดการเคลื่อนไหวชั่วครู่ ก่อนใช้นวมชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
“อือฮึ กลัวล่ะสิ หากไม่อยากเจอจระเข้ฟาดหาง ก็จงสงบปากสงบคำเสีย”
หญิงสาวเอ่ยเป็นแกมขู่ ขณะหมุนคอไปมาเพื่อคลายความเมื่อยขบ มือทั้งสองข้างที่สวมนวมยกขึ้นมาแตะกันคล้ายกำลังจะขึ้นชก อีกนัยหนึ่งเพื่อข่มขู่เขากลาย ๆ
“สรุปนี่มันฟาร์มโคนม หรือที่กบดานของมาเฟีย ผมชักสงสัยเสียแล้วสิ”
นรบดีเอ่ยทีเล่นทีจริง มีทั้งสนามซ้อมมวย ไหนจะระเบิดปริศนา หลายสิ่งในฟาร์มนี้ทำให้เขาสนใจเบื้องหลังที่ซ่อนอยู่ยิ่งนัก
แต่ลูกสาวเจ้าของฟาร์มน่าสนใจกว่า สายลับคนเก่งที่เคยเห็นงานมาก่อนทุกสิ่งบอกกับตัวเองอย่างนั้น ยามนี้อุดมการณ์ที่เคยตั้งมั่นกำลังกระเจิดกระเจิง เพียงเพราะแม่วัวสาวฤทธิ์เยอะเข้ามาก่อกวนใจเขาให้ปั่นป่วนเสียนี่
“ผมคิดว่า คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า”
นรบดีเอ่ยขึ้น ขณะเดินเลี่ยงไปหาที่นั่ง เพื่อดูลีลาการซ้อมของเจ้าหล่อน
“ลืมอะไร ฉันจำไม่ได้แล้วคุณด็อก”
หญิงสาวแสร้งทำหน้างง แท้จริงหล่อนจำได้ แต่เรื่องอะไรจะให้หล่อนไปทำจริง ๆ ไม่มีทาง หญิงสาวคิดพลางปรายตามองอีกฝ่าย เพื่อรอดูปฏิกิริยาของเขา
“ผมไม่ยอมนะ พูดต้องเป็นคำพูด”
“สนใจจะเป็นคู่ซ้อมให้ฉันไหม”
หญิงสาวไม่เอ่ยถึงเรื่องเดิม แสร้งเบี่ยงเบนประเด็นทันที เขาจะได้ไม่หาเรื่องมาบังคับให้หล่อนไปจูบก้นแม่วัว
“อย่าดีกว่า ผมเกรงว่าคุณจะหมดเรี่ยวแรงตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไร”
”หือ…”
คำพูดสองแง่สองง่ามของเขา ทำให้ไอรดาชะงักหมัดที่กำลังจะซัดเข้ากระสอบทรายเบื้องหน้า
“ผมหมายถึง แค่วอร์มอัพน่ะ แค่วอร์มอัพ คุณก็ไม่ไหวแล้ว”
“แล้วไป ว่าแต่ คุณเป็นมวยไทยมั้ย”
“มวยไทยน่ะเหรอ ไม่เป็นเลยสักนิด”
ถึงเป็นก็ไม่บอก ชายหนุ่มยิ้มกริ่มขณะลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบนวมมาสวมบ้าง
“มาพนันกันไหมล่ะ”
“พนันอะไรอีกคะ”
“คุณเบี้ยวผมเรื่องพนันเมื่อคืน หากวันนี้คุณทำให้ผมล้มเพราะหมัดของคุณได้ ก็ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ สนใจไหมครับ”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ขณะยืนรอคำตอบ
“อย่างนี้ก็เข้าทางฉันน่ะสิ คุณยังไม่รู้อะไร ฉันน็อกผู้ชายอกสามศอกแบบคุณมานักต่อนักแล้ว”
“ช่างน่าสนใจจริง”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะของเขา ทำให้ไอรดาเริ่มออกอาการฉุน เพราะในความรู้สึกของหล่อนบอก เขากำลังดูถูกว่าถึงอย่างไรผู้หญิงก็อ่อนแอกว่าผู้ชายอยู่วันยังค่ำ
“ทำเป็นทะนง วันนี้คุณจะได้เจ็บตัวสมใจแน่”
‘อยากท้าดีนัก เดี๋ยวได้เห็นดาวแน่’
“มาสอนผมหน่อยสิครับ ผมอยากเรียนไทย บ๊อกซิ่ง แบบคุณบ้าง”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พลางทำท่าชกอากาศไปมาเพื่อวอร์มอัพร่างกาย
“ฉันไม่สอนฟรี ๆ หรอกนะ”
“ผมยังไม่ได้พูดเลยนี่ครับ ว่าจะเรียนฟรี”
“ฉันจะเล่นให้นอนหยอดน้ำข้าวต้มเลย คอยดูสิ”
“แล้วผมสมควรต้องกลัวคุณหรือเปล่า…โอ๊ะ!”
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบ หมัดหนัก ๆ พุ่งแหวกอากาศมาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือหน้าหล่อ ๆ โชคดีที่ ชายหนุ่มตั้งการ์ดรับการโจมตีของหล่อนเอาไว้ได้ทันท่วงที
ไอรดายิ้มมุมปากพลางเอียงหน้าเล็กน้อย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันพลางครุ่นคิด เมื่อท่าทางของเขาเมื่อสักครู่นี้มันช่างไม่เหมือนมือสมัครเล่นธรรมดา เพราะหากไม่มีพื้นฐานมาบ้าง ก็คงจะร่วงไปแล้วจากหมัดของหล่อน
ชายหนุ่มใส่ลีลาฟุตเวิร์คราวมืออาชีพ พลางกวักมือเพื่อท้าทายหญิงสาวเบื้องหน้าไปพร้อมกัน
หมัดอีกชุดพุ่งไปที่ช่องท้องของนรบดีด้วยความรวดเร็ว หลังจากที่หล่อนเห็นว่าเขาเปิดช่องให้โจมตี แต่ดูท่าว่าเขาจะไวไม่ใช่เล่น เพราะสามารถหลบหลีกหมัดของหล่อนไปได้อย่างเฉียดฉิว
“ทำอะไรครับ”
นรบดีเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงยียวนพลางเอี้ยวตัวหลบ ก่อนตั้งสเตปฟุตเวิร์คคราวมืออาชีพ มือทั้งสองข้างฮุกไปมาอยู่ในอากาศเพื่อเตรียมรับมือกับคู่ต่อสู้ในทุกสถานการณ์ ต่างฝ่ายต่างแลกหมัดกันอย่างมีชั้นเชิง โดยไม่มีใครพลาดท่าเสียทีแม้เพียงหนึ่งครั้ง
“บ้าจริง!”
ไอรดาสบถออกมา เมื่อหล่อนจงใจเล่นท่าจระเข้ฟาดหาง แต่อีกฝ่ายกลับย่อตัวหลบแรงปะทะของหล่อนอย่างมีชั้นเชิง ช่างขัดกับที่เขาบอกว่าไม่เป็นการต่อสู้ชนิดนี้ยิ่งนักเหมือนชั้นเชิงจะเหนือกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ หญิงสาวคิดพลางจับจ้องใบหน้าคมคร้ามที่กำลังชื้นไปด้วยเหงื่ออย่างลืมตัว
“ระวัง!”
“อ๊ะ!”
เสียงเข้มดังขึ้น ไอรดาอุทานออกมาด้วยความตกไจ เมื่ออีกฝ่ายสวนหมัดกลับมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่หล่อนกำลังตกอยู่ในภวังค์ เหมือนเขาจงใจจะให้พลาดเป้า เพราะเห็นว่าหล่อนไม่ทันได้ระวังตัว
“ไหนบอกว่าไม่เป็นไงคะ”
หญิงสาวตั้งการ์ด ก่อนถอยหลังไปหลายสเตปเพื่อตั้งหลัก หากวันนี้แพ้อีก คงได้ทำเรื่องพิเรนทร์นั่นจริง ๆ แน่ และดูท่าว่าอีกฝ่ายจะตามจองล้างจองผลาญหล่อนไม่เลิกเสียด้วย
“ผมชกมั่ว ๆ ไปอย่างงั้นแหละ”
“ฉันไม่เชื่อ สเตปคุณมันไม่ได้มั่ว บอกฉันมานะว่าจริง ๆ แล้วคุณเป็นใครกันแน่”
หญิงสาวมองใบหน้าอีกฝ่ายด้วยแววตาคาดคั้น เขาเป็นมวยไทย มันคนละเรื่องกับอาชีพด็อกเตอร์ ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน
‘มวยไทยกับด็อกเตอร์นี่นะ หึ’
หญิงสาวอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เพราะหล่อนไม่เคยเห็นด็อกเตอร์ชกมวยมาก่อน ช่างน่าขบขันนักในความคิดของเธอ
“ผมก็เป็นผม จะเป็นใครไปได้ล่ะ…ฮุ๊ค!”
คำพูดนั้นมาพร้อมกับหมัดที่รัวออกมาเป็นชุด จน ไอรดาเสียหลักเซไปด้านหลังเล็กน้อย ชายหนุ่มเอื้อมมือไปคว้าแขนเรียวเอาไว้ไม่ให้ล้มลง ก่อนที่ท่อนแขนแข็งแกร่งจะตวัดร่างนุ่มเข้าหากายแกร่งอย่างรวดเร็ว จนแผ่นหลังบอบบางปะทะเข้ากับแผงอกกว้างของเขาพอดี
“ปล่อยฉันนะ คุณขี้โกง”
หญิงสาวถอดนวมทิ้ง ก่อนรีบแกะท่อนแขนที่กำลังรัดจนแน่นราวงูรัดเหยื่อออกจากกายสาว เพราะรู้สึกว่าคนขี้โกงจะจงใจให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
“ขี้โกงตรงไหนครับ คุณพลาดเองนะ”
“ก็คุณมันไม่เล่นตามกติกา ปล่อย!”
หญิงสาวพยายามดิ้นรน หากแต่ยิ่งดิ้นกลับยิ่งถูกรัด หล่อนจึงตัดปัญหาโดยการยืนนิ่งเสีย พลางคิดว่าจะกอดให้ตายกันไปข้างหนึ่งก็ตามใจ
“ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะยอมรับข้อเสนอของผม”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มกระซิบอยู่ข้างใบหู ราวจงใจให้ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดจุดอ่อนไหวของเธอ
“ข้อเสนออะไร”
“ผมอยากเดทกับคุณ”
“หือ…เดทกับฉัน”
“ใช่ คุณต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้ผมคลั่งไคล้ ฉะนั้นต้องไถ่โทษโดยการไปเดทกับผม”
“โน…ดิ อิมพอสซิเบิล”
“ถ้าอย่างนั้นก็อยู่อย่างนี้แหละ”
พูดพร้อมอ้อมกอดที่กระชับจนแน่นมากยิ่งขึ้น จมูกคมสันเริ่มย้ายที่มาคลอเคลียอยู่บริเวณพวงแก้มสาว ทำท่าคล้ายกำลังจะสูดดมความหอมสดชื่นของกลิ่นกายสาวเข้าปอด จนอีกฝ่ายต้องเอี้ยวหน้าหนีเป็นพัลวัล
“เอาหน้าของคุณออกไปไกล ๆ เลยนะ”
“หากปฏิเสธออกมาอีกครั้ง ผมจะจูบคุณตรงนี้จริงๆ”
“ไม่”
“วัน…”
“ไม่”
“ทู…”
“บอกว่าไม่”
“ทะ…”
“กะ ก็ได้ ฉันตกลง”
หญิงสาวละล่ำละลัก เมื่อรู้ว่าคำพูดนั้นไม่ได้เป็นแค่คำขู่ ดูท่าเขาจะเอาจริง และจูบจริงไม่ใช้มุมกล้องด้วย
“ก็แค่นั้น ไม่เห็นคุณลงไปชักดิ้นชักงอตายเสียหน่อย”
ชายหนุ่มยอมคลายอ้อมกอดออก ไอรดารีบหมุนกายมาประจันหน้ากันทันที
“ฉันสัญญา หลังออกเดทแล้วเราจะไม่มีวันได้เจอกันอีก”
“แน่ใจเหรอครับ?”
นรบดีเลิกคิ้วขึ้น หล่อนไม่อยากเจอ แต่เขาจะทำให้เจอ ใครจะห้ามคนอย่างเขาได้บ้าง
“แน่”
“ไม่อยากรักษาที่ดินผืนนี้ไว้แล้วใช่ไหม”
“มันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องออกเดทนี่คะ”
“ถ้าผมพอจะรู้จักแหล่งเงินกู้ที่สามารถปล่อยได้โดยไม่ต้องใช้หลักทรัพย์ค้ำประกันล่ะ”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างคนเป็นต่อ เนื่องจากเขายังมีวิธีหาเรื่องใกล้ชิดหล่อนได้อีกมากนัก คำบอกเล่าของเขา ทำให้หญิงสาวเกิดความสนใจขึ้นมาทันที โดยไม่อาจรู้ได้ว่าเขาโกหกหรือพูดเรื่องจริง
“คุณพอจะรู้เหรอคะ”
“แต่ผมจะบอกรายละเอียดคุณในวันนัด หากคุณไม่เบี้ยวการไปออกเดทกับผม”
“ทำไมต้องเรื่องมากด้วยนะ”
“อ้าว ต้องป้องกันไว้สิครับ หากคุณเบี้ยว ผมจะไปตามคุณที่ไหน แล้วครบสูตรแบบนี้ หาได้ง่าย ๆ เสียที่ไหนกันล่ะ”
“พูดให้สวยนะ ครบสูตรยังไง และฉันไม่เห็นจะอยากได้เลย เงินน่ะ หึ”
“ตามใจคุณก็แล้วกัน ปล่อยให้ธนาคารยึดไปเลย ถ้าไม่เสียดายที่ดินสวย ๆ ผืนนี้”
“ก็ได้ ๆ ฉันจะลองเชื่อคุณ แต่ถ้าวันนั้นฉันไม่ได้ข้อมูลกลับมา เป็นเรื่องแน่”
“แล้วพบกันนะครับ วันเสาร์ที่จะถึงนี้”
ชายหนุ่มนัดวันและเวลา พร้อมทั้งร้านอาหารที่เขาเลือกเองเสียเสร็จสรรพ ก่อนถอดนวมออกวางไว้ที่เดิม แล้วเดินกลับไปทันที เนื่องจากวันนี้เขาคิดว่าจะเที่ยวชมให้ทั่วฟาร์ม หลังจากพลาดในคราวนั้น เพราะมีระเบิดมาขัด จังหวะการทำกิจกรรมที่ทางฟาร์มมีไว้บริการมากมาย
- Writer
