ปิ๊งรักนักแอพ

คู่อริ (แค้นนี้ต้องชำระ)

“เห่อ แล้วแบบนี้แด๊ดจะกล้าตายไหมล่ะ”อาเล็กซ์พูดพร้อมสีหน้าที่ดูคลายกังวล และยิ้มออกมาเหมือนเดิม

~จดหมาย~

“รายต่อไปคือ ดวงใจของแก” ข้อความในจดหมาย เมื่ออาเล็กซ์นึกถึงจดหมายฉบับนั้นมันก็ทำให้เขาอดเป็นห่วงมิรินหญิงสาวที่เขาทั้งรักทั้งห่วงมากไม่ได้ เขาไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในอันตราย แม้แต่ยุง แมลง เขาก็ไม่อยากให้เธอโดนมันกัด แต่เขาก็พยายามคิดว่าใครกันแน่ที่มันส่งจดหมายมาขู่ จนตอนนี้เขาก็ยังหาที่ไปที่มาของจดหมายไม่เจอ

“นายครับ ไอ้อาเล็กซ์มันกลับไทยแล้วครับนาย”พยัค เลขาของคริสติโน่ พูด

คริสติโน่ เป็นมาเฟียอันดับต้นๆ ของประเทศเยอรมัน เขามีธุรกิจมากมาย ทั้งมืดทั้งสว่าง แต่มันก็ติดอยู่ตรงอาเล็กซ์ที่เป็นตัวขัดขวางธุรกิจของเขา ทำให้เขาต้องเป็นที่สองตลอดในแวดวงมาเฟีย

“หึ ให้มันเสวยสุขกับเมียของมันก่อนเถอะ อีกไม่นานมันจะลิ้มรสชาติความทรมานที่พ่อมันทำไว้กับกูและแม่”คริสติโน่พูด พร้อมกับหวนนึกถึงอดีตในวัยเด็ก

~อดีตอันฝั่งใจ~

“แม่ครับ แม่ครับ แม่ หือ หือ ~~~~~~~แม่ฟื้นมาคุยกับผมก่อนครับแม่”คริสติโน่ นอนกอดร่างแม่ที่เสียชีวิตไปด้วยกระสุนปืนจากการต่อสู้กัน

“ป่ะ!รีบไปกับลุงเร็ว เร็วเข้า!”ลุงดาร์กพูด ลุงดาร์กเป็นญาติที่เหลือคนเดียวของคริสติโน่ตอนนี้ เพราะครอบครัวของคริสติโน่โดนแก๊งมาเฟียที่ทรงอิทธิพลอับดับหนึ่งกวาดล้างฆ่าชีวิตไปหมดแล้วเพราะทำผิดกฏของตระกูลมังกร แก๊งมาเฟียที่มากวาดล้างก็คือแก๊งของพ่ออาเล็กซ์ที่เป็นมาเฟียอันดับหนึ่งคือแก๊งมังกรดำ(ดาร์กอนดาร์ก)

“เร็วคริสติโน่ หลานต้องมีชีวิตรอดเพื่อมาล้างแค้นพวกมัน ล้างแค้นอีกสิบปียี่สิบปีก็ไม่สายเร็วเข้า!”ลุงดาร์กพูดพร้อมกับอุ้มคริสติโน่วัยเพียง10ขวบที่กอดร่างของแม่ที่จมกองเลือดไม่ยอมปล่อย

“นายครับพวกมันมาแล้วครับ พวกเราเสียคนไปมากตอนนี้จะต้านไม่ไหวแล้วครับ”บอดี้การ์ดคนสนิทพูด

ลุงดาร์กได้ยินแบบนี้เลยรีบอุ้มคริสติโน่แล้วขึ้นเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวหนีเอาตัวรอดมาได้อย่างหวุดหวิด ภาพจำในวันนั้นถึงแม้จะผ่านมายี่สิบปีหรืออีกกี่ปีความแค้นนี้ก็จะไม่มีวันเลื่อนหายไปอย่างแน่นอน คริสติโน่ให้คำมั่นสัญญากับตัวเองไว้ว่า สักวันต้องขึ้นเป็นแก๊งมาเฟียอันดับหนึ่งแทนแก๊งมังกรดำให้ได้ โดยเขาได้ตั้งแก๊งมาเฟียขึ้นมาใหม่คือหงส์ดำที่มันมีคววามหมายแตกต่างไปจากแก๊งอื่นตรงที่หงษ์มันจะมีสีขาว แต่เขาไม่เดินตามรอยของใครไม่ยอมใคร ใครมันมาหยาม ผลลัพธ์ของมันคือตายเท่านั้น ไม่เข้าพักพวกกับใครทั้งนั้น จนแก๊งหงษ์ดำเป็นแก๊งมีอิทธิพลอย่างแพร่หลายแต่ก็ยังสู้แก๊งมังกรดำไม่ได้เนื่องจากแก๊งนี้อยู่มานานรากฐานของแก๊งฝั่งแน่นลึกจนเขายากที่จะถอนรากถอนโคนออกไปให้สิ้นซาก และยิ่งสืบรู้ว่าแก๊งมังกรดำมีทายาทที่จะสืบถอดได้แค่คนเดียวคืออาเล็กซ์ เขายิ่งอยากจะทำลาย อยากฆ่ามันให้ตายทั้งเป็นโดยเริ่มจากคนที่มันรักก่อน นั้นก็คือมิรินหญิงสาวชาวไทยที่อาเล็กซ์กำลังหลงรักอยู่ตอนนี้ เพราะที่ผ่านมาอาเล็กซ์ไม่เคยคบใครได้นานและคลั่งไคล้ขนาดนี้ส่วนมากก็จะเป็นคู่นอนเล่นๆ มากสุดก็เอากันแค่สองครั้งไม่เกินนี้เลยทำให้คริสติโน่หาวิธีล้างแค้นยาก แต่ตอนนี้มันมีตัวแปลสำคัญคือมิริน ที่เป็นจุดอ่อน จุดตายของอาเล็กซ์

“พยัคมึงไปตามดูความคืบหน้าของมันทั้งสองคนแล้วมารายงานให้กูฟังเป็นระยะๆ ตอนนี้ปล่อยให้มันเสวยสุขมากๆแล้วกูจะตบทุกข์ให้มันตายทั้งเป็นที่หลัง”คริสติโน่พูดพร้อมกำหมัดแน่น บ่งบอกถึงไฟแค้นที่อยู่ในใจมาเนิ่นนาน

~ ที่ไทย~

“แด๊ดหยุดกวนหนูได้แล้ว เห็นไหมเนี้ยคนทั้งหาดมองมาหมดแล้ว”มิรินพูดพร้อมกับเอามือปัดมือที่ซุกซนของอาเล็กซ์ออกไปจากหน้าอกอันอวบอิ่มของตัวเอง

“หนูอย่าดื้อกับแด๊ดได้ไหมค้าบบให้แด๊ดจับหน่อยนะ แด๊ดคิดถึงนุ่มนิ่มของหนูทุกวันเลยนะ คิดถึงขนาดต้องดูรูปหนูเลยนะ”อาเล็กซ์พูดพร้อมทำท่าออดอ้อนไม่หยุด ใครจะไปอดใจไหวล่ะ เขาอ้อนสะขนาดเนี้ย ฉันก็ต้องปล่อยตามน้ำไปก่อนแล้วกัน เราสองคนจู่จี้กันได้สักพัก ฉันเริ่มรู้สึกหิวข้าวขึ้นมาแล้วล่ะ

“แด๊ดหนูหิวแล้วป่ะไปหาอะไรกินกันเถอะค่ะ”ฉันพูด เสียงท้องไส้ฉันก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน ร้องดังจนฉันอายคนข้างๆเลย ~~~ค๊อกกกกกกก~~~เสียงท้องร้องงง

“แด๊ดก็หิวเหมือนกัน ป่ะเราไปกินกันบนห้องดีกว่า อยู่นี้แด๊ดก็เริ่มร้อนแล้ว”อาเล็กซ์พูด พร้อมส่งสายตากรุ่มกริ่มแปลกๆ ซึ่งฉันดูออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

“พอๆเลยแด๊ด หนูดูออกนะว่าแด๊ดกำลังคิดอะไรอยู่ หนูหิวข้าวจริงๆ เราไปกินข้าวที่ ร้านอาหารแถวนี้กันก่อนเถอะค่ะ กินอิ่มก็เดินเล่นให้ย่อย พอย่อยก็ไปกินข้าวอีกรอบหนึ่ง แล้วก็กลับมาเดินเล่น“ฉันพูดพร้อมกลั้นขำเมื่อเห็นสีหน้าบึงตรึงของใครบ้างคนที่ถูกขัดใจ

”นี้หนูแกล้งแด๊ดใช่ไหม มานี้เลยนะ โดนแด๊ดทำโทษเลย”อาเล็กซ์พูดพร้อมลุกขึ้นจะมาตีตูดฉัน

“ก็ตามหนูให้ทันสิแด๊ด”ฉันวิ่งพร้อมทำท่าทางล้อเลียน ก็บอกแล้ว ว่าฉันนะเป็นเด็กดื้อตัวจริง

“มานี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแด๊ดจับได้คืนนี้หนูไม่ได้นอนแน่”อาเล็กซ์พูดพร้อมวิ่งไล่จับฉัน

เราสองคนผลัดกันหยอกล้อกัน เรียกได้ว่าน้ำทะเลที่ว่าเค็ม มดยังสามารถขึ้นได้เลย

~ร้านอาหารในโรงแรม~

“แด๊ดอยากกินอะไรค่ะ เดี๋ยวหนูสั่งให้ มีเมนูชิกเนเจอร์ของร้านด้วยนะคะ“ฉันพูด แต่เขาก็เอาแต่มองหน้าฉันไม่ยอมหยุด

”แด๊ด!เลิกมองหนูได้แล้ว กินข้าวก่อน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จให้ชิมก็ได้ แต่แค่ชิมนะ ยังไม่ให้กิน เพราะแด๊ดกินมาเยอะแล้ว”ฉันพูดเพื่อหวังให้เขาลืมๆเรื่องพวกนี้ไปบ้าง

“ค้าบๆ เดี๋ยวแด๊ดรีบกินเลย จะได้ไปชิมหนูเร็วๆ”อาเล็กซ์พูดพร้อมตักข้าวคำโตเข้าปาก สายตานี้บ่งบอกได้เลยว่าคืนนี้ฉันไม่รอดแน่ อิตาบ้าโรคจิตเอ่ย

“แด๊ดหนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฉันพูดเพราะรู้สึกอิ่มแล้วและอยากไปล้างมือด้วย

“ค้าบบๆรีบไปรีบมานะ แด๊ดอยากชิมหนูแล้วนะ”อาเล็กซ์พูดแววตาของเขาหวานเยิ่มเลย จนฉันจะใจอ่อนระทวยตามไปด้วยแล้วเนี้ย

“อุ้ย!ขอโทษค่ะ เป็นอะไรไหมคะ”ฉันพูดเพราะเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งในมือเขาถือขวดน้ำและดันหกใส่ตัวเขาอีก ฉันนี้มันซุ่มซามจริงๆไม่ระมัดระวังเลย ยัยรินเอ่ย

“ไม่เป็นครับ ไม่ได้เละขนาดนั้น”ชายคนนั้นพูด

พร้อมเงยหน้าขึ้นมามองฉัน

“อ้าวริน แกจำฉันได้ไหมว่ะ ฉันเต้ไง”เขาพูด ซึ่งฉันก็จำไม่ได้ว่าฉันเคยมีเพื่อนผู้ชายด้วยหรอ

“แม้ แกจำฉันไม่ได้จริงๆอ่ะ ไอ้เต้อ้วนไง ที่แกเคยเป็นคู่เต้นรำให้ตอนงานเลี้ยงจบ ม.6อ่ะ จำได้ยัง”เขาพูดพร้อมกำลังค้นรูปในโทรศัพท์ตอนสมัย ม.6มาโชว์ให้ฉันดู

“อ้อ จำได้แล้ว เห้ยแกผอมแล้วดูดีมากเลยนะเต้ ไปไงมาไงเนี้ย”ฉันพูด

~เมื่อย้อนไปถึงสมัยก่อนตอนเรียนมัธยม~

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันพวกเพื่อนรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ ไปจนรุ่นน้องชอบแซวฉันว่าเป็นสาวฮอร์ตเนิร์ดเพราะฉันเรียนอยู่ห้องเก่งระดับหัวกะทิ และน่าจะเป็นเพราะฉันผิวขาว หน้าตาดูจิ้มลิ่มเลยชอบมีคนมาขายขนมจีบให้ฉันบ่อยๆ แต่ตอนนั้นเรื่องผู้ชายไม่มีในหัวฉันเลย ในหัวฉันตอนนั้นมีแค่เรื่องเรียน จบไปหางานทำที่ได้เงินใช้เยอะๆ เพราะฉันคิดว่าการมีเงินคือดีที่สุด และเรื่องความรักเนี้ยถ้ามีแล้วเจอความรักดีๆก็ถือเป็นกำไรชีวิต แล้วด้วยเต้มันเป็นเด็กห้องเก่งเหมือนกันกับฉัน มันน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก เพราะคนส่วนใหญ่ตัดสินคนจากหน้าตา ตอนนั้นมันตัวอ้วนมากและผิวคล้ำออกไปทางดำเลย เพื่อนๆชอบล้อมัน แกล้งมันสารพัดไม่เว้นวัน แต่มันเป็นเด็กเนิร์ดเรียนเก่งนะเว้ย ลำดับที่ 2รองจากฉันน่ะ ที่จริงมันก็น่าจะเก่งกว่าฉันมากล่ะ แต่ไม่รู้ทำไมมันยอมให้ฉันก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะฉันเป็นคนเดียวที่ไม่แกล้งมัน ไม่บูลลี่มันเหมือนคนอื่น และมีครั้งหนึ่งตอนงานจบ ม.6 จะต้องเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองว่าเรียนจบ ทุกคนในรุ่นมีคู่เต้นรำกันหมด และใครที่ไม่มีคู่ก็จะยิ่งถูกมองแรงและนินทาเหมือนโดนบูลลี่ไปเลย และด้วยความที่ทุกคนเห็นว่าฉันเป็นฮอร์ตเนิร์ดก็จับจ้องว่าฉันจะควงใครไปงานก็นั้นแหละฉันไม่ไป เพราะฉันเห็นว่าไร้สาระ ไหนจะต้องเช่าชุดแพงๆแต่งหน้าสวยๆ เสียค่าใช้จ่ายไปเยอะมาก และงานนี้ใครจะไปก็ได้ไม่ไปก็ได้

และไอ้เต้นี้แหละมันมาขอร้องฉันว่า

“รินแกช่วยไปเป็นคู่เต้นรำให้ฉันหน่อยได้ไหม มันครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้ทำให้พวกเพื่อนๆเห็นว่าฉันไม่ได้กระจอก ขี้แหง่”เต้พูดพร้อมกับแววตาที่ดูเศร้าๆ

“เต้คือฉันว่าแกอย่าไปเก็บคำพูดพวกนี้มาคิดเลยมันไม่ได้ทำให้ชีวิตแกดีขึ้นหรอก มุ่งมั่นตั้งใจอ่านหนังสือสอบเถอะ เห็นว่าแกอยากเรียนหมอไม่ใช่หรอ“ฉันพูดเพื่อเตือนสติเต้ ไม่อยากให้มันเก็บพวกคำพูดไม่ดีพวกนี้มาคิด

”คือมิริน มันครั้งสุดท้ายของฉันแล้วว่ะ แกช่วยฉันหน่อยนะ มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นให้ฉันได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยก็ได้”เต้พูดพร้อมทำสีหน้าที่ดูเศร้าและหน้าสงสารมาก

“เอ่อๆ ฉันช่วยแกก็ได้แต่ว่า ฉันไม่มีชุดใส่ ไปงานหรอกนะ เพราะฉันไม่มีเงินซื้อชุดไปงานกับแกไงล่ะ เมื่อฉันคำนวณค่าใช้จ่ายดูแล้วฉันจ่ายไม่ไหวว่ะ”ฉันพูดเพราะฉันก็ไม่ได้คิดจะไปตั้งแต่แรกเลยไม่ได้คำนวณเงินเผื่องานนี้เลย

“ไม่เป็นไรรินเรื่องชุดค่าใช้จ่ายต่างๆเดี๋ยวฉันออกเองวันงานเดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านนะ”เต้พูด พร้อมแสดงสีหน้ารอยยิ้มดีใจออกมาดูมีความสุขมาก ซึ่งตั้งแต่เรียนด้วยกันมาฉันยังไม่เคยเห็นมันยิ้มเลย แล้ววันงานเต้มันก็มารับฉัน ฉันจำได้ว่าสายตาทุกคู่มองมาที่ฉันกับเต้ ต่างชุบชิบนินทาว่าฉันแอบคบกับเต้ เต้รวยใช้เงินซื้อฉันต่างๆนาๆตามประสาปากคน แต่ฉันก็ไม่ได้อะไร จำได้แค่ว่าหลังจบงานเต้มันขอบคุณฉันมากๆ

“อ้าวแล้วนี้แกได้เรียนหมอจริงป่ะ ”ฉันถามเต้

“ใช่ๆฉันเรียนหมอเพิ่งจบมาเลย นี้ก็มาพักผ่อน แล้วแกล่ะเป็นไงบ้าง”เต้ถาม

“มิริน!”เสียงเรียกชื่อตะโกนพร้อมตะคอกเสียงดังมาจากข้างหลัง

“แด๊ด จะตะคอกเสียงทำไมคนทั้งร้านหันมาหมด ”ฉันพูดพร้อมมองไปที่หน้าแด๊ดก็รับรู้ได้ถึงแรงอาฆาตร หึงโหดออกมาทันที ฉันได้แต่ภาวนาในใจอย่าเป็นเหมือนในนิยายที่พระเอกต่อยเพื่อนนางเอกเลยเถอะ ~~~~~~ปูนๆๆๆ~~ไรท์ขอแทรกขั้นโฆษณาแปปหนึ่งนะ ไรท์จะค่อยๆปล่อยตอนออกมาให้อ่านนะ อาจไม่เร็วมากแต่ทำด้วยใจนะบอกเลย เลิฟนักอ่านทุกคนนะ ปูนๆๆๆ