"Lubid"

Tragic story: "You and I"

TRAGIC STORY

(You and i)

Prologue

-naglalakad ako sa buhanginan. Nilalakbay ang katahimikan naaalala ko ang una naming sumpaan ng pinakamamahal kong babae eh. She is my wife, my baby, my mommy, also my one and only my bride. Napakabait ni wifey sya na yata ang pinaka maganda kong bride sa lahat. Naaalala ko dati ang masaya naming nakaraan nakilala ko sya noon sa isang mundo na tanging sya lang at ako ang meron.

Di ko pinangarap maikasal sa ibang babae kasi para sakin sya lang ang tunay kong mahal. Hindi ba napakaganda kung magpapakasal kayo na mahal nyo ang isat isa? Nung una kong nakilala sya napakasungit at cold sa lahat ng tao walang pinipili pantay lahat para sa kanya. bagay talaga kami kasi mas pinakamasungit ako di papatalo ako.

Opposite kami sa lahat ng bagay, at sa mga desisyon sa buhay pero tanging isa lang masasabi ko isa lang ang ang napagkasunduan namin yun ay ang mahal namin ng sobra ang isat isa.

---------@----------@-----------@--------@---------@------------@------@------------@---------@--------@

CHAPTER ONE: Simula ng pag iibigan.

Choi's pov

-Psh! Yung babaeng yun sobrang sungit! Akala mo naman kaya akong pantayan. Pero ang ganda nya nakakainlove. No! Di pala. Nakakainis sya.

"That girl tho." Inis kong sabi.

"Ang cute nya noh? At nakakainlove sya choi, ano ka ba?" Sabi ni pat sakin.

"psh! Nakakainlove ba yun? Ang sungit nya at nakakainis sya!" Inis ko na sabi sa kanila.

"Pero namumula ka tol." Pang-aasar sakin ni andrei.

"Pre, the more you hate the more you love." Pang aasar na din sakin ni joshua.

"i dont believe in love. Love is fairytales, a lie, and love is not true. Wala nyan sa mundo." maawtoridad kong saad.

"paano kapag minahal mo sya? Hindi mo masasabi na malabo, kasi lalaki ka at babae sya. Maappeal sya at may charm, kaya ka nyang paibigin." sabi ni pat na kinainis ko.

"i will never fall in love with her. Never!" Sabi ko at sabay na humiga sa lamesa.

"tol, kapag nainlove ka sa kanya wag ka matakot kasi kapag natakot ka mauunahan ka." Sabi ni andrei.

"Tol, wag ka magsalita ng tapos. Kasi sa ngayon di mo pa mararamdaman pero kapag nakilala nyo isat isa panigurado kapag pinana kayo parehas ni kupido naku iiyak ka ng sandamakmak." Sabi ni jasper.

"i will never cry for a woman. 13 years na di ako umiyak and iiyakan ko sya fpr love? Nonsense."sabi ko ng may katiyakan.

Author's pov

-Choi is a rock heart person. Matigas ang puso nya at hindi nafall sa babae o magkacrush man lang kahit konti ay di nya ito naramdaman. Dahil sa mama nya kaya iniwasan nya ang lahat ng babaeng kanyang nakakasalamuha at pinangako sa sarili na hindi magmamahal kahit ano pa man ang mangyari.

*At The Park*

Choi's pov

-ang sarap ng hangin. Sariwa at presko pa. Tanaw mo sa kinatatayuan mo ang mga tanawin naalala ko ang masasayang alaala na kasama pa namin si mama. Agad ko naman pinunasan ang luha ko, di ko mapigilan mapaluha. Its really pain of how memories keep repeating it from your mind.

(Habang naglalakad lakad hindi nya napansin na may tao pala at sa di sinasadya ay nabangga nya ito.)

"Sorry miss nabangga kita." Paghingi ko agad ng tawad at pag alok ng kamay ko.

"Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?" Masungit nya na sabi at agad naman tinanggap ang kamay ko upang tulungan syang tumayo.

"sorry di ko naman sadya eh." Nakayuko kong sabi at nagpatuloy sa paglalakad.

"pasorry sorry yan kasi di man lang tumiti----. Choi?" Gulat nyang sabi ng makita ako.

"Di naman sinasadya psh." Nakakunot noo kong sabi.

"Hoy Sungit!" Sigaw ng babaeng yun sakin.

"problema mong halimaw ka ha? Kapag di mo ko nilayuan papasabugin ko yang bunganga mo!" Sigaw ko din sa kanya.

"Aba tarantado ka pala eh! Ikaw na nga nakabangga ang attitude mo pa punyeta ka!" *Sabay sipa sa alaga nya. Buti nga sayo.

"bwisit ka talaga!" Sabi ko at napaluhod sa sakit pre sino di masasaktan kapag sinipa ka sa bayag na nakatakong!

(Pinilit ko syang habulin pero nakaramdam ako ng pagod at napahawak sa dibdib ko sa bandang puso napaupo ako sa lapag at sa pagpapahinga ko ay di ko napansin na sumuka na ako ng dugo akala ko ay tubig lang. Nag-aalala syang niyugyog ako nagising pa ako sa tawag nya sa paulit ulit na tawag nya sa pangalan ko at sa huling kita ko sa kanya na humihingi ng tulong ay nagdilim ang aking paningin at tuluyan ng pumikit.)

"Aish, sabi ng wag magpapagod. Tigas talaga ng ulo eh!" Rinig kong sigawan ng mga barkada ko.

"kita nyo natutulog yung tao tapos sigaw kayo ng sigaw!" Inis kong sabi.

"Tol naman, di ka kasi nag iingat nag aalala kami sayo lalo na yung babaeng tumulong sayo madala ka lang dito." Sabi ni josh.

"sinong babae?" tanong kong nagtataka.

"Tol, di namin kilala."

Magpapatuloy....