Phrik’s part
ฉันลงจากตึกมาก็เจอหนุ่มวิศวะยืนฉีกยิ้มโชว์ฟันอยู่พอดี ครั้นจะเดินหนีไปทางซ้าย เขาก็ขวาง หันมาทางขวา ก็ถูกขวางอยู่ดี
ดวงตากลมโตถลึงใส่อย่างดุดัน คนตรงหน้าก็ไม่มีท่าทางสะทกสะท้านเลยสักนิด
“มีไร” ฉันถามเสียงแข็ง ยังขุ่นเคืองกับภาพที่เพจลงไม่หาย แม้ว่าเขาจะเข้าไปคอมเมนต์หักหน้าคนในรูปแล้วก็ตาม
“ขอกลับด้วยดิ” เขาพูดเสียงอ้อน แล้วเลื่อนสายตาไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนด้านขวาของตัวฉัน น้องโอปอชูกุญแจรถขึ้นมาให้ฉันเห็น ก็คงจะสื่อว่าวันนี้น้องเอารถไปอีกครั้งและอยากฝากฝังให้ฉันพาพี่ชายกลับด้วย
ช่วยกันเหลือเกินนะพี่น้องคู่นี้
“ทำไมไม่กลับกับเพื่อน” ฉันถามออกไปด้วยระดับเสียงที่ไม่ดังนัก และถามทั้งที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
“เพื่อนไปกับเมีย” โอ๊คคลี่ยิ้มกว้างอีกครั้ง เขาเดินเข้ามาใกล้จนฉันต้องถอยหนี “เค้าก็เลยมาหาเมีย”
เพื่อนไปกับเมีย...ฉันว่าแค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ
“ไปกันเถอะมึง ผัวเมียจะคุ
