CHAPTER 3
Phrik’s part
หลังจากที่แยกย้ายกับ ‘แฟนเก่า’ ที่ร้านอาหาร ฉันก็เข็นรถมายังรถของตัวเองซึ่งจอดอยู่ที่ชั้น 2 แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ตามมาด้วย
ไม่ใช่ว่าฉันคาดหวังจะให้เขาเดินมาส่งหรอกนะ แต่เขาตื๊อและดื้อด้านอยู่ด้วยตั้งนานสองนาน ไม่คิดว่าจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระได้อย่างง่ายดายแบบนี้
ปล่อยฉันง่าย ๆ เหมือนวันที่ฉันบอกเลิกเลย…
ฉันสลัดหัวไล่ความคิดที่ฉันกำลังโยงกันมั่วจนรู้สึกหน่วงที่หัวใจออกไปโดยเร็ว แล้วดึงฝากระโปรงหลังรถลงมาปิดให้เรียบร้อย
เมื่อฝากระโปรงลงมาเข้าที่ ก็ทำให้ได้เห็นชายรูปร่างสมส่วนยืนอยู่แทน ฉันสะดุ้งโหยงเพราะไม่คิดว่าจะเจอกันตรงนี้ แถมเขายังมายืนไม่ให้สุ้มให้เสียงอีกด้วย
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ฉันถามคนที่ยืนฉีกยิ้มอยู่ตรงหน้า อีกฝ่ายขยับแว่นสายตาเล็กน้อยก่อนจะให้คำตอบ
“สักพักแล้วครับ”
มาสักพักแล้ว…แล้วทำไมไม่ช่วยขนของใส่รถวะ ฉันทิ้งคำถามที่หากเอ่ยออกไ
