แกร๊ก!
เสียงหมุนลูกบิดทำฉันสะดุ้ง หันขวับไปมองทางประตูอย่างตกใจ ก่อนปะทะสายตาเข้ากับร่างสูงที่เดินเข้ามา
“คลื่น....”
หมอนั่นเดินเข้ามาพร้อมกับถอดเสื้อผ้าโดยไม่พูดไม่จาสักคำ
“เฮ้ จะทำอะไรน่ะ”
“อาบน้ำ”
“แต่ฉันใช้อ่างอยู่”
“แล้วไง”
“เดี๋ยวอย่าเข้ามานะ นี่! นายเก็บแก้วเสร็จแล้วเหรอ”
“เรียบร้อย”
“ไม่! บอกว่าอย่าเข้ามาไง โอ๊ยเจ็บ....”
หมอนั่นจับขาฉันที่ขวางทางออกแต่มือเขาดันไปโดนแผลที่เพิ่งโดนแก้วบาดเมื่อกี้เข้า เจ็บแปลบเลยแหละ
“ทายาหรือยัง”
ฉันส่ายหน้าเคืองๆ มันไม่ใช่แผลใหญ่อะไร อีกอย่างตอนนี้เลือดก็หยุดไหลแล้วด้วย ที่สำคัญใครจะไปรู้ว่าเขาเก็บยาไว้ไหน
จริงสิ นี่ฉันลืมโอกาสสำคัญแบบนี้ไปได้ยังไง ฉันเตรียมลุกจากอ่างทันทีที่นึกขึ้นมาได้ แต่คลื่นกดหน้าท้องฉันเอาไว้กับที่อย่างรู้ทัน
“จะไปไหน”
“ฉันอาบเสร็จแล้วจะไปแต่งตัว”
“รอก่อน”
“เอ๊ะ? อ๊ะ.... คลื่นหยุด! มือนายอย่าจับนะอื้อไอ้บ้าหย
