Chapter five
1009 Words
Chapter five
BENCH POV’S
I don’t want to talk, don’t disturb me author!
Author: outch! Another rejection from Bench, ghad Bench! magPOV ka na nga!
Don’t like
Author: fine! Whatever, si Ayen na lang nga ulit
AYEN’S POV’S
Wala na
Wala na talaga
I’m not single anymore
Im married
Im married
Im married
Im married
Im married
I’m married to a man that I don’t love
“bessy okay ka lang?” tanong ni Cha
“no” I said
Totoo naman, im not okay, im not im not
“bessy?”
“yes?”
“pwede mo ba akong samahan kay Tristan?"
“huh? mag cucutting tayo?” then I nod
“bessy naman eh”
“please…..”
“okay okay, halika na”
Tumayo na kami ni Charlotte sa lounge, at nag umpisang maglakad, habang naglalakad naman kami at papunta sa may gate ay may nakasalubong akong tao na ayaw kong makita
Huminto sya sa paglalakad at tinitigan ako, pati na rin ako ay napahinto sa paglalakad
“problema mo?” tanong ko pero, inisnob niya lang ang tanong ko at nag umpisa nang umalis
Nice guy, ang nice niya talaga bwiset!
Bat sya pa, bat hindi na lang si Tristan ang napangasawa ko naman oh!
“bessy, bat ang sungit mo kay Mr. transferee?” tanog ni Cha
“dapat lang maging under yan sa akin”
“huh? under?” nagtatakang sabi ni Cha, nag isip sya at biglang nagtakip ng bibig niya “wag mong sabihig….”
“sya ang fiace mo?” tanong niya
“asawa ko na sya bessy”
“HUWAT!!!!!” bigla niyang sigaw
“kelan pa?”
“kahapon lang”
“halla… bat hindi ako invited bessy”
“nagpirmahan lang kami ng marriage contract”
“ang bilis naman? Bat biglaan naman ata?”
“hindi ko rin sila maintindihan, bat ang sasama nila”
“kakaiba talaga ang family niyo bessy”
“tama ka, kakaiba nga sila, mga halimaw sila, hindi man lang nila inintindi ang nararamdaman ko”
“okay, wag ka nang magdrama dyan, tara na sa prince charming mong si Tristan”
“mabuti pa nga”
Umalis na kami at pumunta sa school nila Tristan, magkaiba kami ng school, nagtataka siguro kayo kung paano kami nagkakilala noh? School festival noon, at bumisita sila sa school namin noon, kaya yun, dun na nag umpisa
******
Natapos ang buong araw ko na magkasama kami ni Tristan.
Buo nanaman ang araw ko
Masaya nanaman ako
Pero uuwi na ako sa bahay na puro kasinungalingan
Hindi pa alam ni Tristan na may asawa na ako, paano ko ba to sasabihi?
Ang hirap naman oh! Tulungan niyo naman ako oh
Ano ba ang magandang gawin? Ayokong makipaghiwalay kay Tristan, baka ikamatay ko lang
“oy bunso, pinapatawag ka nila oppa”
“bakit daw?”
“don’t know, baka gusto na nila magka apo hahaha”
“ate naman eh "
“joke!, oh sya sumunod ka na lang” hindi magandang joke yun
Patawag nanaman, ano nanaman ang kailangan nila sa akin? Hay naku!
Pumunta ako sa living room kung san daw naroon sila oppa, at ang nadatnan ko lang aman doon ay
“kamusta, hija?” bati ni Mr. Ramirez
“im fine” matamlay na sagot ko
“kompleto na tayo, pwede na siguro natin pagplanuhan ang pagbubukod nila?”
“ANO!??”sabay naming sinabi ni Bench, yes, narito rin sya
“binabalak namin na dun na lang kayo tumira sa SenHill Village” sabi ni Mr. Ramirez
“secured doon kaya magandang tumira”
“may lupa at bahay na si Bench doon, matagal nang nakareserved yun para sa magiging pamilya ni Bench” – Mr. Ramirez
Ghad! Ipagsasama kami sa iisang bubong ng taong to? Hell, naman!
Tumayo ako kaya biglang nabaling ang atensyon nila sa akin
“teka lang ah, kinuha niyo na ba ang opinion naming dalawa kung gusto namin mag sama!”
“diba, mag asawa naman na kayo, kaya wala naman sigurong masama kung magsasama kayo diba?”—Mr. Ramirez
“alam niyo ba ang meaning ng pag aasawa?”
“marunong ba kayong magmahal?”
“may pakiramdam ba kayo! Natatakot lang ako masira tiwala niyo saken mom dad, kaya pumayag ako,pero yang ganyan naman na pagsasamahin niyo kame sa iisang bahay,hindi ako papayag,ayoko tlaga ayoko!"
Sabi ko sa kanila at umalis na ako bigla, pero napahinto ako at nagulat ng may umakbay sa akin
“kelan ba kami lilipat?” he ask
“ano bang pinagsasabi mo?” bulong ko sa kanya
“bukas na bukas din, nakahanda naman na lahat doon kaya pwede na kayong lumipat” sabi ng papa niya
“okay” at inalis na niya yung pagkakaakbay niya sa akin
Wala akong nagging reaksyon sa ginawa niya, wala ba syang pakiramdam? Alam naman niya siguro na ayaw ko sa kanya diba? bat pumayag sya? Naman oh! Pano na to.
Walang napuntahan ang pagiging walk out queen ko, dahil na rink ay Bench, matapos ng pangyayaring iyon ay iniwan ko sila sa loob ng living room, sila na ang masaya
“ayaw mo yun, magagawa mo na kung anong gusto mo”
Nagulat ako sa nagsalita mula sa likuran ko bat niya ako sinundan
“bat ka pumayag”
“para magawa ko guso ko”
“ibang klase ka rin noh? Alam mo naman na hindi kita gusto pumayag ka parin na makasal tayo”
“bakit, gusto rin ba kita?” aray naman, napahiya ako dun ah,ang harsh naman ng lalakeng to
“bat ka pa pumayag?”
“wala lang”
“ang dyahe mo ah”
“pareho tayong naipit sa isang sitwasyon, na hindi natin ginusto, makiride ka na lang” at bigla na syang umalis
Maki ride? Di ko nagets? San ako makikiride? Ang gulo rin ng taong to eh, para syang taong walang pake sa paligid niya oo lang ng oo yung ganun ba.
“oy saglit lang” tinawag ko sya at agad naman syang huminto at lumingon sa akin
“why?"
“bat parang hindi ka namomroblema?, wala ka bang girlfriend?” tanong ko, curious lang ako
“bat mo tinatanong, bakit, mag aaply ka?, asawa na kaya kita, no need to court you”
“putek, meron o wala lang naman ang isasagot mo eh”
“wala akong girlfriend, asawa meron” tumalikod uli sya at nag umpisa nang maglakad muli
Yeah, may asawa na nga sya, at ang alam kong tinutukoy niya ay ako, diba? diba? alangan naman may asawa na sya, tapos kabit ako? Pero pwede ding mangyari yun, malay niyo sa susunod na kabanata netong kwentong to mangyari yun hahaha
Ang hirap ng mahina,kayang kaya ka nila,yung tipong takot ka magkamali, yung tipong ayaw mo silang magalit sayo,yung tipong natatakot ka na malungkot sila madismaya. Lahat yan inaalala ko lahat yun iniisip ko kaya ako umoo
Pero mga magulang ko wala man lang pakiramdam,hindi man lang nila naisip gusto ng anak nila,kung ano ba ikasasaya ko,saan ba ako sasaya,kanino ba ako sasaya,yung mga ganung bagay ba
Pero wala,may mga tao talaga na makasarili,yung inaabuso na lang nila kahinaan ng ibang tao para makuha gusto nila
Alam nila na hindi ka makatanggi kase mahina ka
Nakakadismaya kapag naiisip ko yan
Nakakadismaya na sa pamilya ko pa,pamilya ko walang pakealam sa mararamdaman ko,sa pakiramdam ko,basta pansarili nilang kapakanan nasusunod nila.
- Writer
