Chapter Seven
AYEN’S POV’S
Ang hirap naman pakiusapan ang taong to, lahat na lang ba ng tao sa paligid ko walang pakealam saken, lalo na to nakakasama ko pa sa bahay.
“ikaw na lang mag grocery please!” pag mamakaawa ko
“pagkain ko lang bibilhin ko, remember, nasa akin lahat ng debit at credit card mo?” huh?
“pano napunta sayo?”
“sa sobrang bagal mong umalis sa bahay niyo, iniwan sa akin ng dad mo yung mga card"
“ay putek! Amina nga!”
“no way”
“oy amina yan”
“sasama ka”
“ayaw!”
“kung ayaw mo edi wag, basta wag kang kakain ng mga pinamili ko”
“ang damot mo talaga!!!!”
“ikaw lang may sabi niyan”
“sasama na nga ako” kainis, ano bang magagawa ko? icacancel ko nanaman yung date namin ni Tristan, ayoko talaga pakawalan si Tristan,sya nalang happiness ko aalisin ko pa? Kahit sobra
