ทั้งรดาพัฒน์และพระพายไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์เนื่องจากแต่ละคนต่างติดงาน เวลาว่างไม่ค่อยตรงกัน จึงทำได้เพียงพูดคุยผ่าน line เท่านั้น ด้วยทนความคิดถึงไว้ว่าอยู่พระพายจึงรีบเคลียร์งานมาหาหญิงสาวที่ร้านตั้งแต่เช้า
"สวัสดีครับคุณรดา ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์คิดถึงผมหรือเปล่าครับ"เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำเค้กตรงหน้า อาทิตย์ที่แล้วเขามีประชุมสำคัญแทบทุกวัน ออกไปพบลูกค้าอีกหลายคนแทบไม่มีเวลามาหา กว่าจะได้พักก็เที่ยงคืนกว่าตีหนึ่งตีสองอยากเจอหน้าใจแทบขาด เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ชายถึงได้บ่นโอดครวญตอนพี่สะใภ้ไม่อยู่บ้าน
"ไม่เลยค่ะ"รดาพัฒน์แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่เธอก็คิดถึงชายหนุ่มไม่น้อยเช่นกัน ความรู้สึกพวกนี้เริ่มชัดกระจ่างมากขึ้นตอนไม่ได้เห็นเขาราวกับชีวิตขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป พระพายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอตอนไหนไม่รู้ เธอเองก็ไม่แน่ใจ ทว่า... ณ ตอน
