37
อีรุงตุงนังเดย์
"เชี่ย...นี่จะเก้าโมงแล้วเหรอเนี่ย" พิมพ์ตะวันมองไปที่นาฬิกาแขวนผนัง
"เวรแล้ว ๆ รีบตื่นเลย ฉันต้องกลับไปเอารถที่คอนโดของนาย"
"ไม่เอา ฉันยังไม่อยากตื่น ฉันจะนอนต่อ" เพอร์ซุสส่ายหน้าและทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตามเดิม เก้าโมงถือว่าเช้าไปมาก ๆ สำหรับคนอย่างเพอร์ซุส และมันก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งเลยที่เข้าย้ายมาคณะวิศวะ เพราะไม่ค่อยเรียนคลาสเช้าเหมือนกับ BBA
"ไม่ได้ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย" พิมพ์ตะวันส่ายหน้าพร้อมเปิดผ้าห่มและดึงเขาลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง
"นี่วันนี้วันเสาร์นะ เราไม่มีเรียนอะไรไม่ใช่หรอ ขอนอนอีกตื่นแล้วกันนะ" เพอร์ซุสตั้งท่าจะนอนต่ออีกครั้ง
"ไม่ได้! ฉันมีไปสถานีตำรวจ และยังมีไปเข้างานก่อนสิบเอ็ดโมงด้วย" พิมพ์ตะวันยื่นคำขาด และครั้งนี้เธอไม่ได้กระชากให้เขาลุกแต่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ และใกล้มากจนเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ของเธอ
หมับ! พิมพ์กัดเข้าเน้น ๆ ที่ต้นแขน
