47
แปลกไปจากเดิม
"ไม่อยู่ครับคุณเพอร์... คุณหมอซีแอลเหมือนจะกลับไปแล้ว" บุรุษพยาบาลตอบกลับอย่างสุภาพ
"โอเค" เพอร์ซุสพยักหน้ารับก่อนจะเข็นรถวีลแชร์พาพิมพ์ตะวันเข้าไปภายในโรงพยาบาลทันที
"แต่ฉันไม่อยากรักษาที่นี่" พิมพ์ไม่พูดเปล่าแต่เอาขาอีกข้างแตะลงมืออย่างดื้อ ๆ ไม่ยอมให้เขาเข็นต่อ
"อะไรอีกละ โรงพยาบาลเพื่อนฉันน่ะดีที่สุดในประเทศแล้วนะเว้ย"
"ก็เพราะมันดีมาก ๆ ไง ถึงไม่อยากรักษาที่นี่" พิมพ์ตะวันตั้งท่าจะลุกขึ้นจากวีลแชร์ที่นั่งอยู่ให้ได้
"เธอเป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย อะไรที่มันดี ๆ ไม่ชอบรึไง?" ร่างสูงก็เอ่ยถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ เพราะทุกคนย่อมเลือกสิ่งดี ๆ ให้ตัวเองก่อนเสมอไม่ใช่เหรอไง
"ก็...ฉันไม่ตังจะรักษาไง..เข้าใจไหม?" พิมพ์ตอบไปตามตรงเพราะโรงพยาบาลเอกชนอย่างต่ำ ๆ ก็ต้องมีเงินหลักสองถึงสามพันขึ้นไป ยิ่งถ้าต้องเย็บต้องฉีดยาจริง ๆ ไม่รู้เลยว่าจะเสียอีกเท่าไหร่
"เดี๋ยวฉันจ่ายให้เธอเอง
