34
ไม่มีวันยอม
"ไปจับมันมา" ไอ้คริสคำรามลั่น และนอนดิ้นทุรนทุรายกับพื้นเพราะบาดแผลที่ฉันฝากเอาไว้
"ก็อีแค่ผู้หญิงคนเดียวจัดการไม่ได้รึไงวะ" หนึ่งในสามคนหันไปว่าเพื่อนมันก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถ แต่ก็มีเสียงฝีเท้าอีกสองคนก็วิ่งไล่ตามมาติด ๆ เช่นกัน
"จะวิ่งหนีไปไหนล่ะ มาสนุกด้วยกันก่อนสิ" เสียงไอ้เวรคนหนึ่งที่วิ่งตามมาก็ตะโกนไล่หลังมาติด ๆ
ฉันพยายามเร่งความเร็วมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วจริง ๆ ในตอนที่ฉันวิ่งฝ่าสายฝนตรงกลับไปทางที่เดินมานั้น
แสงไฟจ้าส่องสว่างมาจากด้านหลังของฉัน ซึ่งก็คือไอ้รถสีน้ำเงินยูเทิร์นกลับมา ก่อนจะส่องไฟตรงมาในทางที่ฉันกำลังวิ่ง และเร่งเครื่องซ้ำ ๆ เหมือนจงใจขู่
"พระเจ้า เฮ่อ ๆ ทำไมชีวิตฉันมันเฮงซวยจังวะ" ฉันโวยวายไปหอบไป แต่ก็ยังคงกัดฟันวิ่งสุดแรงที่มีแล้วจริง ๆ
ฟุ่บ! แต่สุดท้ายหนึ่งในสองคนที่วิ่งตามหลังมาติด ๆ เอื้อมมือมากระชากผมของฉันจนหน้าหงาย
"อ๊ะ!" ฉันอ
