19
คืนนี้กลับกับ...ใคร
(พิมพ์ตะวัน)
แรงกระแทกทำให้รถหมุนเสียหลักอย่างไร้ทิศทาง ก่อนที่ด้านหน้าจะฟาดเข้ากับรั้วกั้นจนถุงลมนิรภัยพองอัดกระแทกเข้าเต็ม ๆ หน้าและอกของฉันอย่างเต็มแรง ซึ่งเซฟให้ฉันได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด
แต่มันก็ยังรู้สึกจุกมาก ๆ จุกชนิดที่จะร้องก็ร้องไม่ออก จะขยับตัวก็ขยับไม่ได้เลย
เสียงน้ำไหลที่น่าจะมาจากหม้อน้ำที่แตก แม้ว่าจะเป็นรถหรูตัวแพง ที่เหล็กแข็งกล้า แต่แรงชนก็ทำเอากระโปรงหน้าเปิดและยับเยินมาจนเกือบถึงส่วนของพวงมาลัยรถเลย
"อะ...อ่า" ฉันพยายามตั้งสติ และหายใจเข้าออกช้า ๆ แต่มันก็จุกมากจนขยับตัวช่วยตัวเองแทบไม่ได้เลย
"แค่ก ๆ ๆ" ฉันพยายามไอออกมาเพื่อให้ความจุกมันคลายลงได้บ้าง
ขณะที่สายตาของฉันเหลือบมองไปที่รถคันอื่น ๆ ที่ยังคงแข่งในสนามกันต่อไป
"ไม่...ไม่ได้" ฉันค่อย ๆ เอื้อมมือที่สั่นเทาไปจับเกียร์ และพยายามจะขับต่อ แต่ระบบทุกอย่างในรถของอาร์เดลหยุดทำงานไปหมดแล้
