บทที่ 4 แสร้งเป็นแฟน (1)

1033 Words
บทที่ 4 แสร้งเป็นแฟน (1) ช่วงเช้าสำหรับมีนาและเป็นเวลาสายสำหรับการไปเรียน คลาสแรกเริ่มเรียนสิบโมงแต่ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงห้าสิบแล้วเจ้าตัวยังคงวิ่งวุ่นรอบห้องไม่รู้ว่าจะหยิบจับอะไร มีนาตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก่อนล่วงหน้าถึงสองชั่วโมงแต่ก็ไม่รู้ทำไมพอถึงเวลากลับไม่ได้ยินเสียงผลที่ตามมาก็คืออาการเร่งรีบวิ่งไปทางโน้นทีทางนี้ทีจนหยิบจับอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน "สาย! สาย! สายแล้ว สายแล้ว!" หญิงสาวหยิบกระเป๋าผ้าสีขาวสะอาดขึ้นมาสะพายก่อนจะหยิบคีย์การ์ดและรีบสวมรองเท้าผ้าใบคู่โปรดวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ลิฟต์แก้วก็ดันเป็นใจเหมือนรู้โชคชะตาว่ามีคนกำลังไปเรียนสายเปิดรอให้เข้าไปโดยไม่มีคนอยู่สักคน ทันทีลิฟต์มาถึงชั้นล่างขาเล็กก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่หันมองทางซ้ายขวาเพราะสิ่งเดียวที่จดจ่อก็คือพี่วินที่อยู่หน้าคอนโดฯ เท่านั้น "ให้ตายเถอะ! พี่วินหายไปไหนหมด!" มือเล็กลูบใบหน้าตัวเองเมื่อวิ่งออกมาด้านนอกก็ดันไม่เห็นรถวินมอเตอร์ไซด์แม้แต่คนเดียว มีนาหันมองและชะเง้อหาหวังว่าจะเจอสิ่งที่หวังแต่ก็ไม่พบทว่าสายตาดันเหลือบไปเห็นร่างสูงของรุ่นพี่ต่างคณะที่กำลังเดินไปยังลานจอดรถพอดิบพอดีและเป็นจังหวะเดียวกันที่มีหญิงสาวคนหนึ่งมาขวางทางเขาเอาไว้ มีนาหรี่ตามองให้ชัด ๆ ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็นจึงค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้เพื่อให้ได้ยินบทสนทนาจนลืมไปว่ากำลังเร่งรีบไปเรียนโดยปริยาย "พีทเราขอโทษ" เมื่อเงี่ยหูฟังก็ได้ยินคำขอโทษออกจากปากของผู้หญิงคนนั้นเหตุการณ์ต่อมาก็ทำให้มีนาต้องเบิกตากว้างเมื่อคนตัวโตสะบัดมือออกจากการเกาะกุมอย่างไม่ใยดีและเดินเลี่ยงไปอีกทางราวกับว่าคนตรงหน้ารือสิ่งที่เขาอยากหนีไปให้ไกลที่สุด "พีทฟังเราก่อน เราขอโทษ เราขอโทษนะพีท" ประโยคถัดมาทำให้คนที่แอบฟังจับใจความได้ว่าคงจะเป็นอดีตคนรักที่มาขอคืนดีเป็นแน่ ไม่ให้เสียเวลาก็เแนบใบหน้าและงี่ยหูฟังต่อ "ปล่อย" "ฮึก...เราขอโทษ เราผิดไปแล้วพีท" "หึ! เลือกมันแล้วยังกล้ากลับมาหาฉันอีกเหรอ" เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความดุดันเอ่ยพร้อมกับหันมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเย้ยหยันและนึกสมเพช "พีท...ฮึกเราขอโทษ เราผิดไปแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะพีท" มีนาที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดได้แต่ขมวดคิ้วและนึกหงุดหงิด ถึงไม่ได้รับรู้เรื่องราวความรักของสองคนทั้งหมดแต่ก็พอจับใจความได้ว่าฝ่ายหญิงคนทิ้งให้อีกฝ่ายไปอย่างไม่ใยดีแถมยังกลับมาขอคืนดีอย่างหน้าไม่อายอีก แค่คิดก็โมโหแทน อยู่ ๆ ผีคนบ้าก็เข้าสิงไม่รู้อะไรดลใจถึงทำให้มีนาเดินก้าวฉับ ๆ เข้าไปก่อนจะคล้องแขนของพีทเอาไว้และจ้องคนตรงหน้าด้วยความเหนือกว่า "รอนานไหมคะพี่พีท" มีนาเอ่ยเสียงหวานและสิ่งยิ้มกว้างไปให้คนตัวโต "นี่เธอ..." "ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะพี่ดีมีนตื่นสายน่ะค่ะ" ว่าแล้วก็กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นจนทำให้อีกฝ่ายมองมาที่เธอด้วยสายตาแข็งกร้าว "พีทผู้หญิงคนนี้เป็นใคร" "ยังไม่ชัดอีกเหรอคะ" มีนายื่นแขนที่เกาะเกี่ยวให้คนตรงหน้าดูอย่างเต็มตา เธอเกาะเขาเป็นปลิงแบบนี้ยังจะกล้าถามออกมาอีก "ผู้หญิงคนนี้เป็น..." "แฟนค่ะ ฉันเป็นแฟนพี่พีท" มีนาตอบคำถามแทนเสร็จสรรพผิดกับชายหนุ่มข้างกายที่หันมองเธอพน้อมกับส่งสายตาคาดโทษเอาไว้ "นี่มันอะไรกันคะ..." "แล้วคุณล่ะคะเป็นใคร มาวุ่นวายอะไรกับแฟนของฉันเหรอคะ" "พีทเป็นแฟนฉัน!" อีกฝ่ายตอบกลับเสียงแข็งและจ้องมีนาอย่างนึกโมโห "เธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันอีกตั้งแต่วันที่เธอเลือกมัน" เสียงเข้มประกาศกร้าวด้วยแววตาหนักแน่น ประโยคบอกลาในวันนั้นเขายังจดจำมันได้ดี "พีท...เอมขอโทษ เอมขอโทษเอมผิดไปแล้ว" "ตื๊อไม่เลิกจริง ๆ ไปเถอะค่ะพี่พีทเดี๋ยวไปเรียนสาย" มีนาส่ายหน้าอย่างนึกสมเพชก่อนจะกอดแขนของคนตัวโตเอาไว้และเดินขึ้นรถของเขาไปในที่สุด ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรเขาเดินไปประจำที่ฝั่งคนขับก่อนจะออกรถไปด้วยความเงียบโดยไม่มีคำใดเอ่ยออกมามีเพียงเลียงเพลงเบา ๆ ที่เปิดคลอเป็นเพื่อนร่วมทางเท่านั้น คนตัวเล็กกำมือตัวเองแน่นเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงจนทำให้เธอไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาแม้แต่น้อย "นิ่งทำไม ทีเมื่อกี้ยังเล่นละครเป็นฉาก ๆ" ชายหนุ่มเปิดประเด็นขึ้นทำลายความเงียบขณะที่สายตายังควจดจ้องกับทางตรงหน้า "มีนช่วยพี่ต่างหาก" มีนากอดอกมองหากเธอไม่เข้าใจไปช่วยก็คงถูกแฟนเก่าตามตื๊อไม่เลิก "ช่วย? หึ แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่าช่วย" "อย่างน้อยก็ทำให้ผู้หญิงคนนั้นหน้าหงายแล้วกัน" ถึงจะช่วยได้ไม่มากแต่เธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายคงต้องมีอาการเงิบแน่นอนกับคำพูดของเธอแน่นอน ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะแต่ยังคงจดจ้องกับหนทางตรงหน้าอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งรถยนต์คันหรูสีดำเงาขับเคลื่อนเข้ามาจอดที่ลานจอดรถฝั่งตรงข้ามกับตึกคณะบริหารธุรกิจ ใบหน้าหวานหันมองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาเบิกกว้างตกใจก่อนจะชะเง้อมองหาคนรู้สึกว่ามีใครอยู่บริเวณนั้นหรือไม่
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD