บทที่ 8 ทฤษฎีพิชิตใจ 2 - ใส่ใจใกล้ชิด (1)
1237 Words
บทที่ 8
ทฤษฎีพิชิตใจ 2 - ใส่ใจใกล้ชิด (1)
'ทฤษฎีพิชิตใจ วิธีที่ 2 - ใส่ใจใกล้ชิด : เก็บรายละเอียดใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาคนนั้น ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่มันสุดแสนจะยิ่งใหญ่จ่อหัวใจคนเรา มีใครบ้างไม่ชอบความใส่ใจ รับรองว่าวิธีได้ผล!'
"ฮาโหลลล สวัสดีค่่ะทุกคน" น้ำเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มกว้างของมีนาปรากฏขึ้นหลังจากที่เปิดประตูเข้ามาในห้องชมรม
สองมือเล็กหอบหิ้วน้ำปั่นและขนมมาเต็มมือเพื่อมาให้กับคนตัวโตที่กำลังอ่านหนังสือโดยเฉพาะ หลังจากที่เธอเลือกจะถอยออกมาหนึ่งก้าวเพราะไม่อยากล้ำเส้นชีวิตของพีทมากเกินไปมีนามักจะแวะเวียนซื้อของมาให้ชายหนุ่มเวบาที่เขาต้องอ่านหนังสือเป็นประจำ บางวันก็ขอติดรถกลับไปด้วยแต่หากมีธุระหรือนัดกับเพื่อนสนิทไว้ก็จะขอตัวกลับก่อน
"มีนซื้อน้ำส้มปั่นมาฝากค่ะพี่พีท" คนตัวเล็กวางแก้วน้ำส้มปั่นลงที่โต๊ะตรงหน้าของคนตัวโตพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างด้วยความสดใสแต่ก็ได้นับความเย็นชากลับมาเช่นเดิม
"ใจร้ายจังไม่มีให้พวกพี่บ้างเหรอน้องมีน"
"นั่นสิ พวกพี่น้อยใจนะเนี่ย"
"สงสัยมีนต้องจีบพวกพี่สามคนพร้อมกันถึงจะได้มีของมาฝากทุกคน จะได้ไม่ต้องมีใครต้องน้อยใจ" หญิงสาวเอ่ยปนเสียงขำ หากเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอคงได้ตกเป็นขี้ปากคนโทษฐานหลายใจเป็นแน่
"เออก็ดีนะ พี่ขอต่อคิวเป็นคนแรกเลย"
"โห่พี่โอ๊ต ไปเคลียร์กับสาว ๆ ของพี่ก่อนเถอะ มีนเห็นนะวันนั้นไปกินข้าวกับใคร" มีนาหรี่ตามองคนตังโตอย่างจับผิดทำให้จอมทัพเบิกตากว้างและหันไปหาเพื่อนสนิทเพื่อเอาคำตอบ
"ไอ้โอ๊ต ใครอีกวะ นี่มึงหมกอีกแล้วนะ"
"โห้น้องมีน มาพูดอะไรตอนนี้" ชายหนุ่มถึงกับหน้าเสียเมื่อถูกล้วงความลับเขาจนหนีไปไหนไม่รอด ตั้งใจจะแอบไปดินเนอร์กับสาวสวยแท้ ๆ แต่ดันโดนจับได้ซะงั้น
"จะหยุดพูดกันกันได้หรือยัง" น้ำเสียงเข้มเต็มไปด้วยความไม่พอใจเอ่ยขึ้นก่อนจะหันมองเพื่อนสนิทด้วยแววตาเรียบนิ่งพลันทำให้ทั้งสามคนชะงักไปและหยุดพูดราวกับถูกสาป
มีนากลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตัวยาวข้างกายรุ่นพี่หนุ่มทั้งสองคน ขืนพูดอะไรขึ้นมาอีกมีหวังโดยสายตาพิฆาตเล่นงานแน่
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงคนตัวเล็กเอนตัวลงนอนบนโซฟาและหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องราวจนกระทั่งต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นจากในกระเป๋าผ้าสีหวานคู่ใจ
หญิงสาวดีดตัวขึ้นจากโซฟาและควานหาโทรศัพท์พลางกวาดมองรอบ ๆ ห้องก็พบว่ามีเพียงเธอและคนตัวโตอยู่สองคนเท่านั้น คนตัวเล็กหลบสายตาลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองและรีบสายในที่สุด
"ค่ะแม่" หญิงสาวมองชายหนุใุที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือก่อนจะตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมาด้านนอกเพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนคนตัวโตเปล่า ๆ
(ทำอะไรอยู่ลูกสาวแม่)
"มีนอยู่ที่มอค่ะแม่ พอดีว่าเพิ่งเลิกเรียน"
(ทำไมเลิกค่ำจังเลยล่ะลูก อย่างนั้นก็รีบกลับห้องเลยนะมันอันตราย)
"รับทราบค่า เดี๋ยวมีนก็กลับแล้วค่ะแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" คนตัวเล็กตอบรับเสียงหวานก่อนจะวางสายคนเป็นแม่ไป
เดิมทีมีนาเป็นคนจังหวัดเชียงใหม่แต่ได้มหาวิทยาลัยที่กรุงเทพฯ ทำให้เธอต้องย้ายมาอยู่ที่นี่เพียงลำพัง โชคดีที่ตัวเธอนั้นค่อนข้างชินชากับการอยู่ห่างไกลบ้านสมัยเรียนมัธยมก็ต้องเรียนพิเศษเข้าคอร์สติวและต้องนอนค้างที่เรียนอยู่เป็นประจำ แล้วที่สำคัญเธอก็รู้ทันทุกอย่างและสามารถดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดีเลยทำให้ทางครอบครัวไม่ได้เป็นกังวลสักเท่าไหร่นัก
มีนาเดินกลับเข้าไปในห้องก็พบว่าพีทกำลังเก็บหนังสือและข้าวของอยู่พอดี คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปหาก่อนจะหยิบน้ำแร่มาให้คนตัวโตเนื่องจากได้ทำการค้นหามาว่าการดื่มน้ำหลังอ่านหนังสือจะทำให้สดชื่นมากยิ่งขึ้น
"ดื่มน้ำนี่สิคะพี่พีท จะได้สดชื่น^^"
คนตัวโตไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่รับขวดน้ำจากมือหญิงสาวมาเท่านั้น มีนายิ้มร่าก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองเพื่อที่จะรีบกลับเสียที เผลอหลับไปตั้งนานไม่รู้ตัวเลยว่าเวลาผ้านไปจนมืดค่ำแบบนี้
"ในถุงนั้นมีช็อกโกแลตด้วยนะคะแล้วก็มีผ้าเย็นด้วย มีนซื้อมาให้เพราะเห็นว่าพี่ต้องอ่านหนังสือทุกวัน หมั่นเติมความหวานให้ร่างกายบางนะคะส่วนหัวใจน่ะเดี๋ยวมีนจะเติมให้เอง"
เสียงหวานเอ่ยพลางหัวเราะออกมาอย่างนึกชอบใจ ทุกครั้งก่อนกลับเป็นต้องหยอดคำหวาน ๆ ให้คุณชายจอมโหดฟังอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าทำหน้ายังไงเพราะเจ้าตัวก็รีบวิ่งหนีไปก่อนเพราะกลัวว่าจะโดนเฉ่งอีก
ร่างสูงส่ายหน้าออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทีของคนตัวเล็ก ถึงจะได้ยินคำพูดแบบนี้บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยชินชากับมันสักทีมีแต่จะอยากจับยัยตัวแสบมาตีเสียมากกว่า
หากคิดจะทำให้เขาเขินก็ขอบอกว่าเลยไม่มีวัน!
"โอ๊ะ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วยไม่รู้ว่าจะมีรถกลับหรือเปล่า ทำยังไงดีน้า" คนตัวเล็กน้องขึ้นพลางมองนาฬิกาในข้อมือของตัวเองหวังว่าคนตัวโตจะเห็นใจและยอมไปส่งเธอบ้าง
หลังจากที่เธอเลิกตามติดอีกฝ่ายก็มีโอกาสน้อยมากที่มีนาก็ขอติดรถของพีทกลับไปด้วยเพราะกลัวว่าจะทำให้เขารำคาญและล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของเขาอีก
"ตั้งใจหลับเพราะอยากให้ฉันไปส่งมากกว่า" คนตัวโตเอ่ยก่อนจะเดินออกจากห้องชมรมไปทำให้มีนารีบวิ่งตามออกไปด้วยรอยยิ้มกว้าง
"นะ ๆ พี่พีท มีนขอกลับด้วยนะคะ อาทิตย์นี้ยังไม่ได้ขึ้นรถพี่พีทเลยอะ"
ชายหนุ่มกลอกตาไปมาเมื่อเห็นท่าทีของคนตรงหน้า เขารู้อยู่แล้วว่ายังตัวแสบนี่จะต้องหาข้ออ้างมาพูดกับเขาได้อยู่ตลอด
"ถ้าไม่ตอบแปลว่าตกลงนะ ขอบคุณค่า" คนตัวเล็กพูดเองเออเองก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถยนต์คันหรูของเขาที่จอดอยู่ด้านหน้าทันที
ขืนคิดนานทำตัวเก้ ๆ กัง ๆ มีหวังอดจีบพอดี เวลาแบบนี้ด้านได้อายอดนะสาว!
- Writer
