บทที่ 5 ปฏิบัติการตามจีบเธอ พาร์ท1 (1)
1281 Words
บทที่ 5
ปฏิบัติการตามจีบเธอ พาร์ท1 (1)
ภายในตึกคณะนิติศาสตร์ที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายกำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่บริเวณโต๊ะม้าหิน ช่วงนี้เป็นช่วงสอบมิดเทอมที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ดีว่าคณะนิติศาสตร์จะจัดการสอบร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีคะแนนเก็บ ในการสอบทุกครั้งทำให้นักศึกษาส่วนใหญ่เคร่งเครียดและจริงจังกับการอ่านหนังสือเป็นอย่างมากไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่เรียนเก่งติดท็อปสามอย่างพีท
ใบหน้าหล่อเหลาจดจ้องกับหนังสือเล่มหนาปมคิ้วขมวดเล็กน้อยโดยไม่ทันสังเกตว่าเพื่อนสนิทอย่างโอ๊ตและจอมทัพกำลังเดินมาจากทางด้านหลัง
"จ๊ะเอ๋" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของชายหนุ่มด้วยท่าทียิ้มแย้มผิดกับอีกฝ่ายที่ชอบทำหน้าตานิ่งเงียบขรึมไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"ไม่ตกใจเหรอวะ" จอมทัพถามพลางหยิบหนังสือของตรงหน้าพีทขึ้นมาดูด้วยความสนใจ
"ไม่"
"หนังสือเล่มนี้ถ้าปาหัวกูก็คือกูตายได้เลย" จอมทัพยกมันขึ้นมาและทำท่าประกอบ หากโดนทำร้ายด้วยหนังสือเล่มนี้เขามั่นใจพร้อมวางเงินเดิมพันว่าคงไม่มีชีวิตรอดแน่นอน
"เป็นไงบ้างวะสอบวันนี้"
"ก็ดี" พีทยักไหล่เบา ๆ อย่างไม่ใส่ใจนักเนื่องจากการสอบในวันนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีและเป็นไปอย่างที่เขาหวัง
ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่เรียนเก่งแต่ก็ไม่คิดประมาทและหมั่นทบทวนอยู่เสมอ เวลา ๆ ของพีทมักจะชอบไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดหรือไม่อ่านหนังสือเพียงลำพังในห้องของเขา
แต่พอเวลาดื่มก็ดื่มจนสลัดคราบเด็กเนิร์ดออกไปจนไม่เหลือซากกลับกลายเป็นเสือร้ายเงียบดี ๆ นี่เอง!
"ไปเหอะ กูหิวแล้วว่ะ" จอมทัพพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนเหยียดความสูงซึ่งทำให้ทั้งพีทและโอ๊ตต่างก็ต้องลุกขึ้นและเดินไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดไว้อยู่ด้านหน้าตึกคณะเช่นทุกครั้ง
เดิมทีทั้งสามคนจะมีรถยนต์ส่วนตัวโดยส่วนมากโอ๊ตมักจะติดรถของจอมทัพมาเรียนบ่อย ๆ เนื่องจากระยะทางจากคอนโดฯ นั้นอยู่ไม่ไกลมากและเรียนคณะเดียวกันส่วนเวลาช่วงเย็นหรือเลิกเรียนก็มักจะนัดแนะกันไปผ่อนคลายที่โต๊ะสนุ้กเกอร์ที่ประจำหรือไม่ก็ห้องชมรมที่ตอนนี้กลายเป็นห้องส่วนตัวไปเสียแล้ว
"กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปโต๊ะเหรอวะ"
"ไปกินที่โต๊ะก็ได้"
'โต๊ะ' ที่ว่าก็คือโต๊ะสนุ้กเกอร์ที่เป็นความเคยชินในการเรียกสั้น ๆ ของทั้งสามคน สถานที่หย่อนใจย่อมมีทั้งอาหาร เครื่องดื่มบริการอยู่แล้ว อีกทั้งราคายังสูงไม่ต่างจากร้านดัง ๆ เลยทำให้ทั้งสามคนชื่นชอบที่จะไปที่นั่นอยู่ ๆ เนื่องจากมีความเป็นส่วนตัวที่สุด
เมื่อประจำที่นั่งรถยนต์คันหรูก็ขับไปตามทางข้างหน้าช้า ๆ เนื่องจากเป็นบริเวณมหาวิทยาลัยที่จำกัดความเร็วอยู่เดิมที ทว่า...สายตาคมหันไปเห็นหญิงสาวเป้าหมายก็ต้องเบิกตากว้างและนึกสนุกอะไรขึ้นมา
"นั่นมันน้องมีนานี่หว่า" จอมทัพที่นั่งอยู่ข้างคนขับก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ไปยังหญิงสาวที่เดินอยู่บนฟุตบาทหอบหิ้วหนังสืออยู่ในอ้อมแขน
พีทมองไปตามมือของเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาหันกลับไปสนใจกับทางตรงหน้าและขับผ่านเธอไปโดยไม่คิดอะไรต่อ
"เฮ้ย ไอ้พีท! มึงจอดก่อน!" เป็นโอ๊ตที่ตะโกนขึ้นเสียงดังทำให้คนขับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแต่ก็ยอมหยุดรถตามคำสั่ง
"อะไรของมึง" ชายหนุ่มหันมองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่เบาะหลังอย่างไม่พอใจที่อยู่ ๆ ก็ให้เขาหยุดรถกะทันหันแบบนี้
"มึงไม่เห็นน้องมีนหรือไงวะ" อยากจะจับกระชากไหล่เพื่อนแรง ๆ ที่ไม่รู้สึกรู้สาหรือเข้าใจอะไรเลย
"น้องเขาถือของหนักไม่คิดจะจอดรับน้องเขาขึ้นรถเลยเหรอวะ" จอมทัพอธิบายต่อเมื่อเห็นสีหน้าของพีทที่ยังคงไม่เข้าใจอะไรอยู่ดี
"ไม่เห็นจำเป็น" พีทยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจนัก เขาเห็นว่ายัยนั่นถือของหนักแต่ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องช่วยเหลือเพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเขา
ประโยคที่ออกมาจากปากเพื่อนสนิททำให้ทั้งโอ๊ตและจอมทัพถึงกับกุมขมับทันที เสียงถอนหายใจยาวพรืดพร้อมกับสายตาคมที่จดจ้องมองอย่างเอือมระอาบ่งบอกแทนคำพูดได้เป็นอย่างดีเลยว่า 'มึงแม่งไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ'
หลังจากที่โอ๊ตและจอมทัพรับรู้เรื่องราวจากมีนาว่าเฌอเอมแฟนเก่าของพีทนั้นกลับมาขอโทษและขอคืนดีทำให้เพื่อนที่ดีอย่างพวกเขาอดทนต่อไปไม่ได้เพราะไม่อยากให้พีทต้องกลับไปเจ็บอีก อีกทั้งรุ่นนี้ร่วมคณะอย่างมีนาก็แก่นเซี้ยวแสบซนดูท่าพอจะสู้แรงกับเสือร้ายอย่างพีทได้พอดีจึงออกปากเสนอไปว่าอยากให้จีบเพื่อนสนิทจะได้ลืมแฟนเก่าไปเสียที
'มีนนึกสนุกก็จริงกับเรื่องที่จะจีบเพื่อนพี่ แต่มีนไม่ได้เห็นความรู้สึกของคนเป็นเรื่องล้อเล่นหรอกนะ ที่มีนจีบก็เพราะว่ามีนชอบ' เสียงเล็กเอ่ยพร้อมด้วยแววตาหนักแน่นจ้องมองรุ่นพี่หนุ่มทั้งสองคนราวกับว่าสิ่งที่เธอบอกเมื่อครู่นั้นคือความจริงจากใจ
'พี่อยากให้น้องเป็นแฟนกับเพื่อนพี่นะ แต่เพื่อนพี่น่ะงานหินของจริงกลัวว่ามันจะทำอะไรให้น้องเสียใจเปล่า ๆ'
เรื่องเสียใจที่ว่าก็คงไม่พ้นเรื่องคำพูดและการกระทำที่แสนจะเย็นชา เป็นเพื่อนกันมาหลายปีทำไมจะไม่รู้ว่านิสัยของเพื่อนสนิทอย่างพีทนั้นเป็นเช่นไร ทั้งเย็นชาและเลือดเย็นเกรงว่ารุ่นน้องตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจะทนไม่ไหว
'แต่มีนก็ไม่ธรรมดานะพี่โอ๊ต มีนร้ายกว่าที่พี่คิดนะ' หญิงสาวยังคงไม่ลดละและคิดจะเดินหน้าต่อ ในเมื่อเธอยังไม่ได้ลองแล้วจะถอดใจง่าย ๆ ได้อย่างไร ขึ้นชื่อว่าเป็นยัยมีนาตัวแสบมีหรือที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ
หลังจากที่ยืนยันว่าจะลองเดินหน้าจีบรุ่นพี่เมื่อสามวันก่อนแต่ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า เพื่อนสนิทที่ใจร้อนเมื่อเห็นโอกาสอยู่ตรงหน้าก็อดที่จะเดินเกมส์ต่อไม่ได้
จอมทัพตัดสินใจลงจากเดินและเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังเดินมาทางเข้าทั้งสองแขนเล็กยังถือหนังสือหลายเล่มไว้ในมืออย่างพะรุงพะรัง
"น้องมีนจะไปไหนเหรอ" เสียงเข้มเอ่ยพลันทำให้หญิงสาวชะงักและเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ
"พี่จอมทัพ..." หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจก่อนที่สายตาจะเคลื่อนไปทางข้างหน้าก็เห็นว่าเป็นรถยนต์คันหรูของพีทจอดอยู่
"ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง" จอมทัพพยักพเยิดหน้าไปยังรถยนต์ตรงหน้าซึ่งเธอรู้ดีเลยว่ารุ่นพี่หนุ่มกำลังจะทำอะไร
"นั่นรถของพี่พีท"
"ใช่ไง! ก็น้องบอกเองว่าจะจีบเพื่อนพี่"
"แต่มันไม่ใช่วันนี้!"
- Writer
