One Night Stand

5.อย่ามาร้องไห้พี่ไม่ชอบ

-วิสกี้-

"ขอจีบเธอได้ป่ะ"ลูกเสือพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่ฉันรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เขาพูดมานั้นมันคือความจริงไม่ได้แกล้งหรืออำฉันแต่อย่างใด

แต่เราพึ่งรู้จักกันได้ไม่ถึง2วันเลยแต่ก็นะเขาแค่มาขอจีบไม่ได้มาจอเป็นแฟนซะหน่อยอีกอย่างตอนนี้ฉันก็ไม่มีใครมีไอ้ลูกหมาตัวนี้มาไว้ข้างกายก็คงจะดีไม่น้อย

ฉันมองหน้าลูกเสือใบหน้าหล่อกำลังลุ้นกับคำตอบฉันแต่ทว่าตอนที่ฉันกำลังจะได้พูดอะไรออกไปสายตาก็ประทะเข้ากับร่างสูงคุ้นตาไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือพี่วอดก้า!

ฉิบหายของจริงแล้วงงานนี้!

"พี่วอดก้า!"ฮันเบิกตากว้างมองพี่วอดก้าที่ยืนดูฉันกับลูกเสือด้วยแววตาที่ลุกเป็นไฟ

ฉันรีบพลักลูกเสือให้ออกห่างจากตอนแรกที่มึนๆคราวนี้สางเมาเลยล่ะลูกเสือร้องโอ้ยและมองหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจก่อนที่เขาจะหันไปประทะกับพี่วอดก้าที่กำลังเดินมาด้วยความรวดเร็ว

"ไอ้นี่มันเป็นใครหะวิสกี้!!"น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างดังจนคนในผับหันมามองตรงนี้กันหมดแมีแต่ดีเจที่กำลังสแคชแผ่นอย่างเมามันจะต้องยอมปิดเพลงให้แก่ผู้ชายคนนี้

"พะ...พี่วอดก้าคะ...คือ"ฉันลุกขึ้นไปเกาะแขนพี่วอดก้าที่ตอนนีใบหน้าแดงฉายชัดได้ว่าเขาโกรธมากแค่ไหน

"มึงเป็นใครหะไอ้กุมารทอง!"พี่วอดก้าถามลูกเสือที่ยังคงมึนงงไม่ให้ไม่ต้องตกใจว่าทำไมพี่วอดก้าถึงเรียกลูกเสีอว่ากุมารทอง

เพราะทรงผมที่เจ้าตัวไว้คือมัดจุกกลางหัวส่วนด้านข้างตัดซอยสั้นเป็นทรงที่ผู้ชายเขาฮิตตัดกันในตอนนี้แหละ

"เห้ยพูดจาดีๆดิ่!ถ้ากูกุมารทองมึงก็คงเป็นไอ้กระดานโต้คลื่นในคาบสมุทรแอตแลนติกล่ะวะ!"พึ่งรู้ว่าไอ้บ้านี่มันชอบสรรหาคำด่าแปลกๆมาด่าซะจริงๆเอิ่มจะให้ฮันอธิบายอีกไหมว่าทำไมพี่วอดก้าถึงเป็นกระดานโต้คลื่น

เพราะทรงผมของพี่ชายฉันคือทรงผมผู้ชายที่เนียบๆอะเคยเห็นพนักงานบริษัทผู้ชายป่ะชอบตั้งทรงปัดไปด้านใดด้านหนึ่งนี่แหละทรงผมของพี่ชายฉัน!

"เห้ยพูดงี้ก็สวยดิวะจัดเลยป่ะ!"พี่วอดก้าพูดขึ้นก่อนจะแกัมือฉันที่เกาะแขนพี่เขาออกและดึงเสื้อเชิ้ตถลกขึ้นมาถึงต้นแขน

โคตรเตรียมพร้อม

"ลูกเสือนายกลับไปก่อนนะ"เมื่อพี่ชายไม่ฟังฉันจึงไปหาลูกเสือแทนเขามีสีหน้าที่โมโหอยู่นิดหน่อยแต่ก็ไม่มากเท่าพี่ชายฉัน

"หมอนี่มันเป็นใครทำไมต้องมาหาเรื่องกันด้วยวะ"ลูกเสือหันมาถามฉันตอนนี้หลายๆคนกำลังหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายกันอย่างเมามัน

ฉันมองหน้าพี่วอดก้าสลับกับลูกเสือก่อนจะถอดหายใจออกมาเบาๆ

"เดี๋ยวฉันโทรไปนายกลับไปก่อนนะถือว่าฉันขอร้อง"ฉันบอกลูกเสือด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆลูกเสือเองก็เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของฉันเขาถอนหายใจแรงๆก่อนจะหยิบถุงรองเท้าและเดินปึงปังออกไป

"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะวิสกี้"

"ค่ะ?"ว่าแล้วพี่วอดก้าก็เดินหันหลังไปส่วนฉันก็เดินคอตกตามพี่ชายไปโดยไม่ลืมสั่งให้เจจัดการทุกอย่างต่อ

-วิสกี้-

-ลูกเสือ-

ไอ้วอดก้า!

แม่งเป็นใครวะ!

ตอนนี้ผมโคตรจะหงุดหงิดเลยแม่งจู่ๆก็มีมารที่ไหนไม่รู้มาขัดจังหวะแถมยังมาพูดจาหาเรื่องกันอีกที่ผมยอมถอยออกมาเพราะเห็นแก่วิสกี้หรอกนะอีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีถ่ายแบบด้วยเลยไม่อยากให้หน้ามีแผล

ผมขับรถกลับมาที่บ้านก็ประมาณตีสองกว่าๆเดินเอารองเท้าขึ้นไปไว้ในห้องของยัยลูกหมีก่อนจะเดินดูรอบๆบ้านแล้วขับรถกลับคอนโดพรุ่งนี้งานเข้าแต่ตอนนี้ผมยังไม่ได้นอนเลยขอบตาดำต้องโดนดุอีกแน่ๆเฮ้อออ

-ลูกเสือ-

-วิสกี้-

"บอกความจริงพี่มาว่ามันเป็นใคร"ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ใจห้องทำงานของตัวเองโดยมีพี่วอดก้ายืนถามฉันฉอดๆ

"เขาชื่อลูกเสือ..."ฉันก้มหน้าพูดไม่กล้าสบตากับพี่วอดก้ากลัวว่าจะเห็นตาของพี่เขาที่กำลังลุกเป็นไฟ

"แล้วไงต่อทำไมถึงนั่งใกล้ชิดกันขนาดนั้น"

"คะ...คือว่า...เออ..."

ปัง!

"อย่ามาอำอึ้งพี่ไม่ชอบ!"ตัวของฉันสดุ้งทันทีเมื่อพี่วอดก้าตบโต้ะเสียงดังลั่นพร้อมเสียงเข้มๆที่ตะคอกใส่ฉัน

แหมะ แหมะ

น้ำตาของฉันใหลออกมาด้วยความกลัวมือของฉันปาดน้ำตาออกเบาๆใครๆก็บอกว่าฉันเข้มแข็งและสตรองแต่เปล่าเลยฉันน่ะอ่อนไหวมากๆโดยเฉพาะคำดุคำด่าของพี่วอดก้า

เมื่อตอนฉันยังเด็กฉันเคยโดนพี่วอดก้าดุและตีก้นจนเจ็บเพราะฉันแอบไปเล่นกับน้องหมาข้างข้านและโดนมันกัดจนเลือดใหลพี่วอดก้าโมโหฉันมากทั้งๆที่พ่อกับแม่ทำได้แค่ปลอบฉัน

ตอนนั้นฉันก็จิตตกไปสักพักไม่ออกไปไหนไม่คุยกับใครจนพีวอดก้าต้องเข้ามาง้อฉันด้วยตุ๊กตาบาร์บี้ที่ฉันชอบเล่นหลังจากนั้นเป็นต้นมาฉันจะหลีกเหลี่ยงการทำให้พี่วอดก้าโมโห

แต่วันนี้พี่วอดก้าคงจะเหลืออดกับฉันแล้วจริงๆทั้งเรื่องที่ฉันไปมีอะไรกับผู้ชายและเรื่องที่ลูกเสือมานั่งใกล้ชิดฉันแบบนี้

"อย่ามาร้องไห้พี่ไม่ชอบ"ฉันรีบปาดน้ำตาทิ้งเสียงพี่วอดก้าดูอ่อนลงต่างจากเมื่อกี้มาก

"กี้...คือกี้"

"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วไปเก็บของแล้วกลับบ้านกับพี่"ฉันพยักหน้ายอมรับก่อนจะเดินไปเก็บกระเป๋าแล้วเดินตามพี่วอดก้าขึ้นรถไป

2สัปดาห์ต่อมา

ผ่านมาสองอาทิตย์แล้วที่ฉันยังไม่ได้ติดต่อกลับไปหาลูกเสือที่ผ่านมาเขาก็ทักมาถามโทรมาตลอดแต่ฉันไม่ได้ตอบกลับและไม่ได้รับสายจากเขาฉันกลัวว่าจะทำให้พี่วอดก้าจะโมโหอีก

"มึงได้ข่าวเรื่องที่มหาลัยเราจะเปิดบ้านแข่งกีฬาบาสเกตบอลกับมหาลัยตอนเหนือป่ะวะ"เสียงยัยเบอรี่เอ่ยถามฉันกับยัยวันวานที่กำลังนั่งรอเข้าคลาสเรียนกันอยู่

เราสามคนเรียรคณะเดียวกันคือบริการแต่มีแค่ฉันที่เรียนดเานสาขาการต่างประเทศส่วนอีกสองคนก็บริหารทั่วไปวันนี้เป็นคลาสเรียนรวมเราเลยได้มารวมตัวกัน

"กูก็ได้ยินมาอยู่นะเห็นพวกผู้หญิงในมอเราต่างดี๊ด๊ากันใหญ่เลยว่ะ"ยัยวันวานพูด

"ดี๊ด๊าเรื่องอะไร"ฉันถามยัยวันวาน

"ก็มอตอนเหนือทีมบาสแม่งมีแต่คนหล่อๆอะดิ"

"จริงหรอแบบนี้กูต้องไปเชียร์ซะและอิกี้มึงไปเชียร์กับกูนะเผื่อจะได้ผู้หล่อติดมือมา"ยัยเบอรี่หันมาเกาะแขนฉันก่อนจะทำเป็นอ้อน

"กูคงไม่ดูว่ะเดี๋ยวมีปัญหากับพี่วอดก้าอีก"ฉันตอบพวกมันไปพวกมันก็ทำหน้าเศร้าๆแต่ก็เข้าใจเจตนาของฉันดี

"เข้าเรียนเหอะ"ฉันบอกพวกมันพวกมันพยักหย้าและพากันเดินเข้าห้องเรียน

บรรยากาศการเรียนเต็มไปด้วยความน่าเบื่อบนจอมีแต่ภาษาอังกฤษและตัวเลขกับเส้นขึ้นๆลงๆฉันเอามือเท้าคางอย่างเบื่อก่อนจะโดนยัยเบอรี่ที่นั่งอยู่ข้างหลังสกิดฉัน

ฉันหึดไปมันก็ทำท่าชี้ไปที่โทรศัพท์ฉันพยักหน้ารับก่อนจะแอบเอาโทรศัพท์ออกมา

B-Berry มึงดูนี่กูไปเจอในเพจมหาลัยมา

B-Berry ได้ส่งรูปภาพถึงคุณ

ฉัยกดดูรูปก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยและเริ่มขยายภาพเพื่อจะได้ดูอย่างชัดเจน

B-Berry ใช่ผู้ชายที่ชื่อลูกเสือป่ะว่ะ?

♡Whiskey♡ อืม...

ฉันพิมพ์ตอบยัยเบอรี่ไปลูกเสือนายคือหนึ่งในสมาชิกกีฬาบาสที่จะมาแข่งที่มอฉันจริงๆหรอ

-วิสกี้-