"เสี่ยเป็นยังไงบ้างคะ" ฉันเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นหรือจะเรียกว่าห้องนอนก็ได้ ที่นี่คือเกาะสีชัง เหตุผลที่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าลูกน้องคนสนิทของเสี่ยวินโทรมาบอกฉันว่าเสี่ยวินป่วยหนักและอยากจะให้ฉันมาดูแล พอฉันถามไปว่าทำไมไม่พาเสี่ยกลับมาที่บ้าน ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยวินก็บอกว่างานของเสี่ยยังไม่เสร็จ
ฉันจึงต้องห่างน้องคลีนเพื่อมาดูแลเขา ทั้งที่ฉันไม่อยากห่างน้องคลีนสักนิด
"นายหลับอยู่ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ลูกน้องคนสนิทของเสี่ยคนนี้น่าจะชื่อเอก สีหน้าของชายคนนี้มีท่าทีกังวลเล็กน้อย ดวงตาที่มองฉันคล้ายแสดงความห่วงใย แต่สุดท้ายเขาก็เปิดประตูออกจากห้องไป
เสียงประตูที่ดัง ทำใจของฉันวูบหวิวแปลกๆรู้สึกว่าอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากล ฉันสลัดความคิดตรงนั้นทิ้งแล้วหันไปมองร่างหนาที่นอนหลับอยู่บนที่นอน ฉันเดินเข้าไปนั่งขอบเตียงแล้วเอามืออังที่หน้าผากหวังจะวัดอุณหภูมิร่างกาย
ร่างกายก็ไม่ร้อนม
