ใบว่านไม่ได้ดื้อ แต่คุณเกื้อเป็นจอมบงการมากเกินไปต่างหาก... ดังนั้นเขาจึงต้องมีการต่อต้านบ้าง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเอาแต่ใจมากเกินไป
ต่อให้บ้านของคุณเกื้อจะสุขสบายและมีทุกอย่างครบครันมากแค่ไหน แต่ยังไงมันก็เทียบไม่ได้กับบ้านเล็ก ๆ ของใบว่านอยู่ดี เนื่องจากเขาคุ้นชินกับที่นี่ เขามีความทรงจำหลาย ๆ อย่างกับที่นี่ ผูกพันกับมันและยังไม่พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วคุณเกื้อจะหวังดีกับใบว่านมากแค่ไหนก็ตาม
“พ่อ...” หลังเดินทางกลับมาที่บ้านอีกครั้ง ใบว่านที่กำลังจะอ้าปากบอกอีกคนว่าเขากลับมาถึงแล้ว ก็ต้องชะงักปากค้างไปกลางอากาศ เมื่อเขาเพิ่งนึกได้ว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี่แล้ว
ไม่มีใครคอยรอให้ใบว่านกลับบ้านอีกต่อไป...
“ต—ตอนนี้เราอยู่คนเดียวแล้วนี่นา” พอคิดได้เช่นนั้น ใบว่านก็เปลี่ยนมาพูดกับตัวเองเสียงแผ่วแทน ก่อนที่เขาจะนิ่งค้างไปอีกครั้ง เมื่อใบว่านไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาคว
