ผมเดินตามเข้าไปติด ๆ เพราะอยากจะช่วยไอติมซักผ้า พอเข้าไปถึงไอติมก็ดันผมออกจากห้องน้ำ
“ออกไป”
“ไม่ออก” ผมไม่ยอมเดินออกไป ก็ผมอยากช่วยซักอะ จะไล่ทำไม
“ฉันอยากซักชุดนอนชุดนี้” ไอติมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ก็ซักไปดิ”
“แล้วฉันจะถอดยังไงล่ะ”
“ถอดยากเหรอ เดี๋ยวไฟถอดให้” ผมเดินเข้าหา ไอติมก็เดินถอยหนี
“นายจะกวนฉันมากเกินไปแล้วนะ”
พอเจอประโยคนี้ผมเลยหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ พลางใช้สมองคิดว่ากวนเกินไปจริง ๆ หรือเปล่า มันเกินพอดีหรือเปล่า กลัวไอติมจะรำคาญเข้าจริง ๆ
“ไฟอยากช่วยซักผ้า ไฟไม่อยากให้ติมเหนื่อย ไฟแค่อยากดูแลติมแบบจริง ๆ จัง ๆ” ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ให้ดูว่ากวนเหมือนเมื่อสักครู่
“เอ่อ งั้นก็มาช่วยกันซัก” คราวนี้ไอติมยอมให้ผมซักด้วย
ผมยิ้มแล้วเอากะละมังออกมาจากใต้อ่างล้างหน้า ไอติมก็จัดการเปิดน้ำใส่ทั้ง 2กะละมัง ผมนั่งยอง ๆ เพราะม้านั่งตัวเล็กมันมีแค่ตัวเดียวก็ให้ไอติมนั่งไป
“บ
