“ไงวะไอ้ไฟ ไอติมไปอยู่กับมึงวันแรกเป็นไงบ้าง” ไอ้กราฟเอ่ยถามเมื่อผมเดินมาถึงซุ้มประจำที่พวกผมชอบมานั่งกันตรงข้างตึกคณะวิศวะ ตรงนี้เงียบสงบไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน ส่วนมากถ้ามาก็คือมาสูบบุหรี่กัน ตรงนี้เดินไปอีกหน่อยก็เป็นหลังตึกสามารถสูบบุหรี่ได้น่ะครับ
“ก็… ดูผิดปกตินิดหน่อย” ผมทำท่านึกก่อนจะตอบไป ที่จริงไม่ได้ผิดปกติแค่นิดหน่อยอย่างที่ผมพูด แต่ผิดไปค่อนข้างเยอะเลยแหละ
“ยังไงวะ” ไอ้มาร์ชเอ่ยถาม
“นิ่งไป ดูเรียบร้อยเกิน” รอยยิ้มน้อย ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้า
ผมพูดสิ่งผิดปกติของไอติมแค่อย่างเดียวนั่นก็คือความนิ่ง เรื่องความนิ่งที่ผมพูดถึงก็คือนอนนิ่ง ๆ ให้ผมกอดทั้งคืน นิ่งจนไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะนอนได้นิ่งขนาดนั้น เมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับน่าจะเป็นเพราะตื่นเต้นที่ไอติมมาอยู่ด้วย
“นิ่ง… นี่กูคิดว่าไอติมอาละวาดห้องมึงพังไปแล้วนะ” ไอ้ภีมพูดจบมันก็กลั้วหัวเราะ มันคงคิดว่าผมหมายถึงไอติมทำตัวเรียบร้อยมั้ง
