"เดี๋ยวนะ นี่เราตกลงเป็นแฟนกับเฮียแล้วเหรอ ทำไมใจง่ายแบบนี้นะหวา" ยี่หวายกสองมือขึ้นมาประกบใบหน้าของตัวเองที่ร้อนผ่าว หัวใจเต้นตึกตักระรัวแทบทะลุจากอกเมื่อออกมาจากห้องทำงานหยุดยืนที่เชิงบันไดชั้นสอง ราวกับพึ่งรู้ตัวว่าตนเองได้ทำอะไรลงไป เพียงแค่ได้รับความอ่อนโยน เพียงแค่ได้รับอ้อมกอดอุ่นๆ ทำไมถึงทำให้ตัวเองเผลอไผลไปได้ถึงขนาดนี้ ถึงกับยอมตกลงคบหากับเขา แล้วผู้ชายอย่างเขาจะมาคบหากับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่หม้ายลูกติดแบบเธอด้วยใจจริงงั้นหรือ
"กลับตัวกลับใจไม่ทันแล้ว" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างใบหูเล็ก ยี่หวาตกใจหันไปตามเสียง จมูกของเธอสัมผัสกับแก้มเจ้าของเสียงนั้น
"ว๊าย!!" ด้วยความตกใจยี่หวาเกือบหงายหลังตกบันได โชคดีที่แขนแกร่งกอดรัดช่วงเอวของเธอไว้ได้ทัน
"เฮียเองทำเป็นขวัญอ่อนไปได้ ร้ายนะแอบหอมแก้มเฮีย" คนหล่อเหลาพูดเข้าข้างตัวเองอย่างไม่อาย แววตากรุ้มกริ่งอย่างคนเจ้าเล่ห์ มือหนาโอบรัดเอวค
