"อยากได้ข่าวดีก็นั่งลง"
"ข่าวดีอะไรของมึงว่ะ" เป็นไลอ้อนเอ่ยถามขึ้นสีหน้างุนงง
"มึงมีอะไรก็รีบพูด" ธาวินจำใจนั่งลงแล้วเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบนิ่งกดอารมณ์ขุนเคืองของตัวเอง จ้องมองที่เพื่อนสนิทเพื่ออยากได้คำตอบ
"…" เขายังคงเงียบควงแก้วเหล้าอยู่อย่างนั้น
"มึงมีอะไรก็รีบๆ บอกมันดิ มึงจะรอให้มันระเบิดก่อนหรือไง" พร้อมที่สังเกตใบหน้าเพื่อนมาเฟียจอมโหดจ้องมองอย่างไม่ละสายตาก็เอ่ยกระซิบบอกเพื่อนอีกคน
พรึ่บบ!
จนอีกคนนึกโมโห ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอีกครั้งหันหลังหมายจะเดินออกไป แต่กลับต้องชะงักเมื่อเห็นแผ่นหลังของร่างบางที่คุ้นตา ที่ห่างหายไปนานกว่าสองปี หนึ่งในสองคนนั้นที่นั่งหันหลังห่างจากโต๊ะเขาอยู่ไม่น้อย สองเท้ายาวที่เดินออกมาไม่ถึงสองก้าวหยุดนิ่งอัตโนมัติจ้องมองแผ่นหลังนั้นอย่างตั้งใจ
"เป็นไรว่ะ" ไลอ้อนเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นเดินมาหาเพื่อนที่นิ่งไปพลางปรายสายตามองตามเพื่อนที่ยังคงจ้องอยู่อย่างนั้
