"อุ๊บบบ อ้วกกก"
"เป็นยังไงบ้าง" เป็นแม่ของเธอที่เอ่ยถามหลังจากที่เธอใช้เวลาในห้องน้ำผ่านไปราวๆ สิบนาที เผยให้เห็นร่างบางที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่หมดเรี่ยวแรง หน้าซีดเผือก
"โอเคแล้วค่ะม๊า" หญิงสาวยิ้มบางๆ ออกมาให้ทั้งสองคนที่ช่วยกันพยุงแขนเธอคนละข้างแล้วพามานั่งที่โซฟากว้างดังเดิม
"เพียงขวัญ" ปิ่นเอ่ยเรียกชื่อเธอฉายสีหน้าเหมือนมีคำถามจะอยากจะถามเธอ ร่างบางที่พอจะเดาสีหน้าของทั้งสองคนออกจึงหลบสายตาเล็กน้อย
"ช่วงนี้หนูคงเครียดมากเกินไปค่ะ" เสียงเล็กเอ่ยเบาๆ โดยที่ไม่ได้มองหน้าหญิงวัยกลางคนทั้งสอง เธอเองก็ยังหวั่นไม่น้อย คิดไม่ต่างไปจากทั้งสองคนเท่าไหร่เพราะพักหลังมาเธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนเพลียง่ายจริงๆ แน่นอนว่าเธอกินยาคุมตลอดจนไม่ค่อยคิดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ แต่เมื่ออาการอ้วกเมื่อกี้กลับทำให้เธอเปลี่ยนใจขึ้นมา หัวใจเต้นระรัวขึ้นราวกับจะทะลุออกมาให้ได้ เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะตา
