ARABELLA
MAGKAHALONG luha at ngiti ang sumungaw sa aking mga mata nang sa wakas ay nagising na rin si Gabriel. May ilang oras na rin siyang tulog simula nang inilipat namin siya dito sa kuwarto niya. Agad siyang luminga sa paligid na para bang may partikular na taong hinahanap.
Napangiti siya nang makita niya ako. “Arabella… my wife.”
“G-Gabriel…” Muling tumulo ang aking luha dahil sa tuwa nang marinig ko ang sinabi. Totoo nga talaga na naalala na niya ako bilang asawa. “Kumusta ang pakiramdam mo?” malambing na tanong ko sa kaniya nang lapitan ko siya.
Kami pa lang ang nandito sa silid. Nagpaalam kasi si Sir Luigi na aalis muna para bumili ng makakain namin habang hinihintay namin kanina na magising ang aking asawa.
Hindi pa rin nawawala ang ngiti na tumango si Gabriel. “Yes, baby gir
