บทที่3.ผู้หญิงไม่มีราคา...
1565 Words
แต่ก่อนที่สองหนุ่มจะ ‘ถก’ เรื่องครอบครัวต่อ สายหยุดเดินยิ้มหวานเข้ามาหาแมทธิวเสียก่อน สาวใหญ่กระซิบบางอย่างข้างหูแมทธิว ชายหนุ่มแสยะยิ้มกว้าง เขาพยักหน้ารับ และสายหยุดก็เดินจากไป พร้อมกับกระดาษชิ้นเล็กๆ ในมือที่แมทธิวยื่นให้
“ผมขอตัวนะไท ถึงเวลาแล้ว”
ชายหนุ่มกระดกแก้วบรั่นดีครั้งสุดท้าย เขาเสือกแก้วว่างเปล่าวางไว้บนโต๊ะก่อนจะยืดตัวยืนเต็มความสูง
“ตามสบาย...ขอนั่งปล่อยอารมณ์อีกพัก ก็จะกลับล่ะ” ไทธัชโบกมือให้ เขาคลึงแก้วทรงสูง เมื่อกำลังใช้ความคิด เขาคงต้องหาทางคุยกับภรรยา ก่อนที่ชีวิตแต่งงานจะล่มสลาย เขาไม่ชอบการวุ่นวายของครอบครัวใหญ่ที่มีแต่คนคอยจับตามองเพื่อหาข้อตำหนิ...มันอาจจะเป็นเพราะเขาใช้ชีวิตอิสระในต่างแดนนานเกินไป จึงชอบใช้ชีวิตเงียบๆ มากกว่าการมีวงศาคณาญาติอยู่รอบตัว
“จะดีเหรอแม่ แบบนี้อีอริสตื่นมามิโวยแหลกเหรอ?”
อลินดาท้วงเสียงอ่อยๆ หล่อนและมารดาวางยานอนหลับ ผสมยาปลุกอารมณ์ที่อลินดาขอปันมาจากเพื่อนคนหนึ่งเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอเกิดปอดแหกขึ้นมา เพราะหากอลิชาไม่ยอม หล่อนลุกขึ้นมาโวยวาย คงได้เดินเข้าซังเตทั้งแม่ ทั้งลูก
“ก็ลองดูสิ ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น มันกล้าเนรคุณฉันเชียวเหรอ”
ฉลวยเอ่ยแบบคนเห็นแก่ตัว ข้าวแดงแกงร้อนที่รินรดหัว ถึงจะสำคัญ แต่หล่อนก็ไม่มีสิทธิทำตามอำเภอใจเช่นนี้
“คุกนะแม่...หากอีนี่มันโวยขึ้นมา”
อลินดายังพยายามท้วง...ถึงอยากให้อลิชาตกต่ำ แต่ความกลัวมีมากกว่า
“มันจะกล้าโวยเหรอลูก...มันน่าจะอายมากกว่า”
ผู้หญิงที่ถูกย่ำยีโดยผู้ชายที่ตนเองไม่รู้จักแม้แต่ชื่อแซ่ สิ่งแรกหล่อนน่าจะอับอาย และอลิชาหน้าบาง หล่อนไม่น่าจะโวยวาย
“เอาไงก็เอา...มาถึงขึ้นนี้แล้ว...เราคงถอยไม่ได้แล้วล่ะแม่”
สาวรุ่นสูดลมหายใจลึกๆ วางแผนมาอย่างดิบดี และแผนการนี้ดำเนินมาเกินครึ่ง...หากถอยคงไม่ทัน
“ใช่...เพราะหากเปลี่ยนใจตอนนี้ แม่นี่แหละที่จะตาย...ไม่ใช่แกหรืออีอลิสหรอก... อีคุณนายนั่น ถลกหนังหัวแม่แน่”
สายหยุดคงไม่ปล่อยเธอแน่ ไหนจะหนี้ที่พอกพูนเหมือนดินพอกหางหมู...ที่แน่ๆ หากงานวันนี้จบลง เธอปลดหนี้ได้ แถมมีเงินติดกระเป๋ากลับบ้านด้วย
อลินดาตัดใจเปลี่ยนเสื้อผ้าเก่าๆ ปอนๆ ของอลิชาออก เธอแต่งตัวให้อลิชาใหม่ ด้วยเสื้อผ้าเก่าๆ ของตนเอง
หญิงสาวโชคร้ายนอนหลับไม่รู้เรื่อง ผิวหน้าของอลิชาเริ่มเปลี่ยนสี มีเม็ดเหงื่อไหลซึมออกมา และผิวแก้มมีริ้วแดงๆ เพราะความคุคลั่งภายในร่างกาย
“เร็วๆ เถอะแม่...ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้วค่ะ...”
อลินดาเอ่ยเร่ง เมื่อเห็นปฎิกิริยาบางอย่างบนร่างกายผู้หญิงวัยเดียวกัน
“ไปๆ ป่านนี้อีคุณนายมันรอแล้วล่ะ”
สองสาวต่างวัยช่วยกันประคองคนหลับไม่มีสติไปยังรถยนต์คันเก่าของสมภพ มันเป็นคราวซวยของอลิชาก็เป็นได้ เมื่อคน คนเดียวในบ้านที่น่าจะไม่เห็นดีเห็นงามด้วย เขาไม่อยู่... สมภพมีสัมมนาที่ต่างจังหวัด...มันจึงเป็นโอกาสของฉลวยที่จะจัดการหลานสาว
โรงแรมหรูสถานที่นัดหมาย มันหรูหราเสียจนอลินดาแอบอิจฉา...เมื่อครั้งแรกที่ตนเองเสียตัว เป็นแค่หอพักราคาถูก กลิ่นเหม็นอับ กับผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ความทรงจำนั่นรางเลือนแทบจะจำไม่ได้...เมื่อหญิงสาวก้าวผ่านวัยเด็ก ตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว...
“อีอลิสนี่โชคดีแม้แต่วันเสียตัวเลยนะแม่”
มันอดไม่ได้ที่จะกระทบกระเทียบ...
“อย่าพูดมากน่ะ แม่โทร. หาอีคุณนายก่อน...”
ฉลวยตวาด นางจัดการโทรศัพท์หาสายหยุด เพราะต้องการไปจากสถานที่แห่งนี้เร็วๆ นางเองก็กลัวเช่นกัน...
เสียงเรียกเข้าดังไม่ถึงสามครั้ง คนปลายสายที่ดูเหมือนว่ากำลังตั้งตารอก็กดรับ
“ฉันฝากการ์ดเปิดประตูไว้ที่เคาท์เตอร์...เอาเด็กนั่นไปส่งที่ห้อง แล้วแม่หลวยก็ลงมารับเงินที่ฉันได้เลย ฉันจะรอที่ลอบบี้”
สายหยุดกรอกเสียงพูดผ่านสายโทรศัพท์ โดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายซัก นางกดวางก่อนจะฉวยแก้วกาแฟควันกรุ่นขึ้นมาจิบ
“แหมๆ มันจะบอกรายละเอียดสักนิดก็ไม่ได้...ไม่รู้จะรีบร้อนอะไรนัก...”
ฉลวยบ่นอุบ นางยัดโทรศัพท์ส่วนตัวเก็บไว้ที่เดิม
“อะไรเหรอคุณแม่ อีคุณนายนั่นมันว่าไง”
“จะว่าอะไรมันพูดๆ แล้วก็วางไม่บอกห่าอะไรเลย”
ฉลวยบ่นเสียงขุ่น... “แล้วเราจะเอาไงต่อล่ะคะคุณแม่”
“ไปเอาการ์ดเปิดประตูที่ลอบบี้ มันบอกไว้แค่นั้น”
ฉลวยถอนใจ มือที่โอบอลิชาไว้เริ่มชื้นเหงื่อ....
“อลินจัดการเอง คุณแม่รออยู่นี่แหละ ลากกันไป ลากกันมาตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นเสียเปล่าๆ”
อลิชานั่งหลับคอพับ ร่างกายอุ่นขึ้นเล็กน้อย หากทอดเวลายาวออกไป อลินดาเกรงว่ายาจะออกฤทธิ์เสียก่อน มันจะเป็นที่จับตามองจากคนรอบตัว แล้วความซวยจะมาเยือนตนเองกับมารดา...
หญิงสาวผลักอลิชาให้พิงมารดาเต็มตัว เจ้าหล่อนเดินหน้าตั้งเข้าไปสอบถามประชาสัมพันธ์ที่นั่งหน้าเคาท์เตอร์ ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับสิ่งที่ตนเองต้องการ
“ห้องสวีทเลยนะคุณแม่...อีนี่โชคดีชะมัด” เป็นอีกครั้งที่อลินดากระทบกระเทียบคนไม่ได้สติ
“แพงตายห่า แสดงว่าเสี่ยคนนี้กระเป๋าหนักน่าดู”
ฉลวยเปรย ค่อยๆ ประคองหลานสาวมีอลินดาคอยช่วย จนมาถึงลิฟต์ที่จะพาทั้งสามชีวิตเคลื่อนที่ไปด้านบน
การเดินทางสิ้นสุดลง เมื่อประตูลิฟต์เปิด เพราะถึงชั้นที่อลินดากดเลือกไว้ ทางเดินปูด้วยพรมสีน้ำตาลไหม้ เนื้อพรมหนาขนาดเดินย้ำต้วยน้ำหนักตัว ขนฟูๆ ของพรมยังไม่ยุบตามน้ำหนักเลย
“หรูหราน่าดูเลยนะคุณแม่” ความโอ่อ่ารอบตัว ทำให้คนไม่คุ้นตื่นตะลึ่ง
“รีบๆ เข้าเถอะอลิน จวนถึงเวลาแล้วลูก”
เม็ดเหงื่อซึมเต็มหน้าผาก แม้อากาศรอบตัวจะเย็นเฉียบ มันเป็นความกลัวที่ผลักดันเม็ดเหงื่อจำนวนมากออกมา...ในที่สุดภารกิจของหล่อนกับบุตรสาวก็สำเร็จ ร่างบอบบางของอลิชาถูกโยนไว้บนเตียงขนาดใหญ่กลางห้องนอน สาววัยรุ่นจัดท่าทางให้ผู้หญิงวัยเดียวกัน ชุดเดรสถูกร่นออกจากหัวไหล่เล็กน้อย...ชั้นในเก่าๆ ถูกกำจัดออกไป กางเกงชั้นในผ้ายืดราคาถูกถูกรูดออกไปจากสะโพกกลมกลึง...เป็นการจัดฉากเพื่อล่อให้เสี่ยกระเป๋าหนักเข้ามาเชือดอลิชาโดยเฉพาะ
“เห็นผอมๆ อย่างนี้ นมต้มมันไม่เล็กเลยนะคะคุณแม่”
เป็นอีกครั้งในรอบหนึ่งวันที่อลิชาทำให้อลินดาอิจฉา...หลังลอกคราบหลานสาวแม่ เพื่อนวัยเยาว์ของตนเอง รูปกายที่ถูกซ่อนหลังเสื้อผ้าเก่าๆ จนชินตา...รูปร่างผอมบางที่มองจากภายนอก ลวงตาคนมองแทบทั้งสิ้น อลิชามีสิ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งควรมี เอวคอดกิ่ว สะโพกผายกลมกลึง เนินเนื้อที่หน้าอกอวบอิ่มสมกับวัยสาว
“ไปเถอะ...เดี๋ยวจะสวนกับลูกค้าอีคุณนายนั่น แม่ไม่อยากให้ลูกของแม่ถูกมองเป็นผู้หญิงอย่างว่า”
ความเห็นแก่ตัวที่ไม่ได้เผื่อแผ่ไปยังผู้หญิงอีกคนที่นอนไม่ได้สติอยู่กลางเตียง อลิชาคงไร้ค่าสำหรับฉลวย ถึงจะเป็นญาติที่มีสายเลือดเดียวกัน แต่สำหรับบุตรสาวของนางแล้ว...อลินดามีค่ามากว่าเศษผ้าอย่างอลิชา...
“โชคดีนะอลิส”
หญิงสาวเปรย หล่อนกระตุกยิ้มเย้ยให้กับคนไม่มีสติ
อนิจจา เพราะเกิดมาอาภัพ ชีวิตที่ควรรุ่งโรจน์ของอลิชา...จึงมีจุดจบเช่นนี้ ถูกคนที่นับถือลวงล่อ กลายเป็นเหยื่อให้ผู้ชายมักมากในกาม...สิ่งสำคัญถูกพร่าผลาญแบบไร้ค่า...
อลิชาปรือตาขึ้นมอง สายตาของเธอมองเห็นทุกอย่างรอบตัวไม่ชัดเท่าไหร่...เนื้อตัวคันยุบยับ เหมือนมีแมลงตัวเล็กๆ มาชอนไช เธอพยายามเกา พยายามช่วยเหลือตัวเอง แบบคนที่มีสติไม่เต็มร้อย ผ้าเนื้อหนาบนร่างกายเสียดสีกับผิวเนื้อทำให้ผิวของเธอแสบทรมาน หญิงสาวดึงทึ้งอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกไปจากร่างกายอ่อนบาง พร้อมกับประตูที่เปิดอ้าขึ้น...
อลินดาเหลียวมองผู้ชายหนุ่มฉกรรจ์ที่เดินผ่านตนเองกับมาดาไป แพขนตากะพริบถี่ๆ เขาผู้นั้นหล่อวายร้าย ลุคเถื่อนๆ มองแค่แผ่นหลัง ยังเสียววาบไปถึงท้องน้อย...ไหล่กว้างทรงพลัง เรียวขาบึกบึนกำยำ ผู้ชายแบบนี้ถ้าได้นอนใต้ร่าง เธอคงได้ครางเสียงแหบทั้งคืน พลังเพศผู้ของเขาแผ่ซ่านมายังเธอ แม้จะอยู่ห่างไกลยังสัมผัสถึงได้ หญิงสาวแลบลิ้นเลียริมฝีปาก...กัดริมฝีปากร่างเพื่อกลั้นความกระหาย...
- Writer
